Heerlijk in ons eigen vertrouwde bedje geslapen. Gisteren bijna alle spullen van de boot mee naar huis genomen en dus staat de hal en tuinkamer vol. Vanochtend heeft Karin de eerste was alweer gedaan. Gelukkig hebben we nog 3 weken vakantie om ons voor te bereiden op de dagelijkse gang naar het werk.
Wij zijn een ervaring rijker en hebben elkaar weer wat beter leren kennen. Is na 25 jaar samenzijn blijkbaar toch mogelijk!
Langs deze weg willen we iedereen bedanken die gereageerd heeft op onze weblog. Ik vond het leuk om te doen en hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen.
Hans bedankt voor het oppassen op ons huis en schoonmoe bedankt voor de opvang van Ayla.
Ook bedankt voor de SMSjes, het telefonisch contact en de email. Nooit geweten dat we jullie zo zouden missen.Genoeg sentimenteel gedoe. Na 455 uur varen, 2050 nautische mijlen, 84 sluizen, 78 verschillende havens, 286 motoruren en 2 logboeken verder gaan we weer sparen om dit over 5 jaar nog een keer te doen.
maandag 24 september 2007
zondag 23 september 2007
de party is over
Stavoren – Monnickendam; 7:30 uur varen, 34 mijl.
Nog voor dag en dauw zijn we wakker. Alletwee een beetje onrustig. Als we vandaag in Monnickendam arriveren is ons vaaravontuur voorbij. En daar heb ik meer moeite mee dan Karin. Dus, ondanks dat we de wind tegen hebben, hijsen we de zeilen en nemen we niet de snelste weg. Weliswaar zien we niet zoveel door de nevel die er hangt toch is het lekker, om na een week kanaalvaren, te zeilen op het IJsselmeer. Naarmate we dichterbij Enkhuizen komen wordt de nevel steeds minder en genieten we van een zonnetje wat erg zijn best doet. Ook vandaag weer zijn we verwonderd dat er zoveel mensen op het water zijn. Ongelofelijk hoe druk het is. De hele vakantie nog niet zoveel boten gezien.
Op, of is het in, het naviduct komen we het engelse stel tegen waar ik nog een aangenaam gesprek mee had in Delfzijl. Zij doen de staande mastroute i.p.v. buitenom want het weer is ze te ruig. Hij vraagt zich echter af hoe hij naar Amsterdam moet want volgens de kaart die hij heeft liggen er nergens tonnen in het Markermeer. Tja, het is ook overal even diep dus waarom zou je tonnen leggen? Het Paard van Marken aanhouden en dan tussen de elektriciteitsmasten Amsterdam in.
Wij varen rechtstreeks naar de MN1-GZ2 en manoeuvreren tussen de vele boten door, over de Gouwzee naar de Marina. Na zoveel aanlegmanoeuvre’s deze reis is onze box natuurlijk een peulenschil. Alhoewel de tranen in Karin d’r ogen staan als ze Koos&Ilse, moeders en Ayla op de steiger ziet staan.
Nog voor dag en dauw zijn we wakker. Alletwee een beetje onrustig. Als we vandaag in Monnickendam arriveren is ons vaaravontuur voorbij. En daar heb ik meer moeite mee dan Karin. Dus, ondanks dat we de wind tegen hebben, hijsen we de zeilen en nemen we niet de snelste weg. Weliswaar zien we niet zoveel door de nevel die er hangt toch is het lekker, om na een week kanaalvaren, te zeilen op het IJsselmeer. Naarmate we dichterbij Enkhuizen komen wordt de nevel steeds minder en genieten we van een zonnetje wat erg zijn best doet. Ook vandaag weer zijn we verwonderd dat er zoveel mensen op het water zijn. Ongelofelijk hoe druk het is. De hele vakantie nog niet zoveel boten gezien.
Op, of is het in, het naviduct komen we het engelse stel tegen waar ik nog een aangenaam gesprek mee had in Delfzijl. Zij doen de staande mastroute i.p.v. buitenom want het weer is ze te ruig. Hij vraagt zich echter af hoe hij naar Amsterdam moet want volgens de kaart die hij heeft liggen er nergens tonnen in het Markermeer. Tja, het is ook overal even diep dus waarom zou je tonnen leggen? Het Paard van Marken aanhouden en dan tussen de elektriciteitsmasten Amsterdam in.
Wij varen rechtstreeks naar de MN1-GZ2 en manoeuvreren tussen de vele boten door, over de Gouwzee naar de Marina. Na zoveel aanlegmanoeuvre’s deze reis is onze box natuurlijk een peulenschil. Alhoewel de tranen in Karin d’r ogen staan als ze Koos&Ilse, moeders en Ayla op de steiger ziet staan.
zaterdag 22 september 2007
eindsprint
Leeuwarden – Stavoren; 9 uur varen, 36 mijl.
Ik heb mijn kluts weer terug gevonden en daarom reed in vanmorgen op de fiets, door een slaperig Leeuwarden, op zoek naar een ‘benzine’pomp. Krantje gehaald bij het station en naar de markt voor een vers brood en wat lekkers voor bij de koffie. Kan ik intens van genieten!
Klokslag 9 uur zijn we vertrokken en 10 minuten later hebben we de boot geparkeerd voor de Lidl. De laatste boodschappen en afscheid van de RedWood. We trekken nog wel de gehele dag met elkaar op want we moeten alletwee dezelfde kant op. Zo liggen we gezamenlijk te wachten voor de spoorbrug (welke maar niet wil draaien, ja het is ook een draaibrug), missen we de shortcut naar het nieuwe aquaduct, hoeven maar 10 minuten te wachten voor de Fonejachtbrug en zien hoe allemachtig druk het is op het Sneekermeer. Maar omdat wij naar Stavoren gaan en zij naar Lemmer scheiden onze wegen zich als wij stuurboord uitgaan de Jeltesloot in.
Netjes tussen de betonning varen garandeert niet dat het ook diep genoeg is. Met 6 knopen duikt de neus een meter het water in en lopen we (bijna) vast. Juist door onze snelheid ploegen we een tweede geul en net voor we tot stilstand komen richt de neus zich weer op en zijn we los. Gelukkig hebben we in Nederland geen rotsbodem.
Al jaren komen we in Stavoren en dat doen we graag (stukje historie). Maar nooit meer gaan we in de nieuwe jachthaven liggen! Kostte ons een klein vermogen. Tenminste, als je dit vergelijkt met het centrum van Groningen. Daar hoefden we maar € 5,30 te betalen. Genoeg over de euro’s, veel leuker is dat er om 9 uur (we lagen bijna in bed) werd geklopt tegen de boot en Tommy en Taeke (Azuri) op de steiger stonden. Hebben we vorig jaar rondje Fynn mee gevaren. En zo is het ruim na middernacht dat we pas ons bedje induiken. Maar gezellig was het wel, onze laatste avond aan boord.
Ik heb mijn kluts weer terug gevonden en daarom reed in vanmorgen op de fiets, door een slaperig Leeuwarden, op zoek naar een ‘benzine’pomp. Krantje gehaald bij het station en naar de markt voor een vers brood en wat lekkers voor bij de koffie. Kan ik intens van genieten!
Klokslag 9 uur zijn we vertrokken en 10 minuten later hebben we de boot geparkeerd voor de Lidl. De laatste boodschappen en afscheid van de RedWood. We trekken nog wel de gehele dag met elkaar op want we moeten alletwee dezelfde kant op. Zo liggen we gezamenlijk te wachten voor de spoorbrug (welke maar niet wil draaien, ja het is ook een draaibrug), missen we de shortcut naar het nieuwe aquaduct, hoeven maar 10 minuten te wachten voor de Fonejachtbrug en zien hoe allemachtig druk het is op het Sneekermeer. Maar omdat wij naar Stavoren gaan en zij naar Lemmer scheiden onze wegen zich als wij stuurboord uitgaan de Jeltesloot in.
Netjes tussen de betonning varen garandeert niet dat het ook diep genoeg is. Met 6 knopen duikt de neus een meter het water in en lopen we (bijna) vast. Juist door onze snelheid ploegen we een tweede geul en net voor we tot stilstand komen richt de neus zich weer op en zijn we los. Gelukkig hebben we in Nederland geen rotsbodem.
Al jaren komen we in Stavoren en dat doen we graag (stukje historie). Maar nooit meer gaan we in de nieuwe jachthaven liggen! Kostte ons een klein vermogen. Tenminste, als je dit vergelijkt met het centrum van Groningen. Daar hoefden we maar € 5,30 te betalen. Genoeg over de euro’s, veel leuker is dat er om 9 uur (we lagen bijna in bed) werd geklopt tegen de boot en Tommy en Taeke (Azuri) op de steiger stonden. Hebben we vorig jaar rondje Fynn mee gevaren. En zo is het ruim na middernacht dat we pas ons bedje induiken. Maar gezellig was het wel, onze laatste avond aan boord.
vrijdag 21 september 2007
Stom, stommer, stomst.
Onoplettendheid in de Dokwerdersluis! Volgens de almanak staat deze sluis altijd open. Vandaag dus niet. De rondvaartboot gaat als eerste naar binnen en legt, evenals de RedWood, aan bakboordkant vast. Wij dus aan stuurboordkant wat ook onze favoriete zijde is. En als de boot vastligt ga ik, zonder er bij na te denken, naar binnen om het logboek bij te werken. Tot ik de lijnen hoor kraken. Dit hoort niet bij een schutting van 10 cm! In 2 tellen sta ik buiten en probeer nog de landvast met de hand los te halen. Maar het water zakt zo snel dat de boot gaat hangen in de lijnen. Alleen een mes biedt dan nog uitkomst. En nu hebben we 2 landvasten van 5 meter i.p.v. één van 10 meter.
kluts
Kollum – Leeuwarden; 6:15 uur varen, 19 mijl.
Ik ben een beetje de kluts kwijt. Voorheen was het altijd plannen, weerkaartjes, logboek en noem maar op. Maar sinds we weer terug zijn in Nederland en we hier door de kanalen varen ben ik niet meer zo oplettend. Zo gebeurt het dus dat ik vanochtend, in de sluis, tot de ontdekking kom dat we bijna zonder diesel zitten. De tank is bijna leeg en dat is niet goed. Zonder brandstof doet de motor het niet. Maar erger is dat onderin de tank allemaal troep zit waardoor de kans op storingen toeneemt. Ook onze 2 jerrycans met 20 liter echte reserve zijn leeg. En als Karin naar de Action gaat in Dokkum loop ik met een lege jerrycan door het dorp op zoek naar een ‘benzine’pomp.
Een echt Hollands gebruik is het klompzwaaien aan een hengel met touwtje. Is een lucratieve bezigheid voor de brugwachter. En als je je hierdoor teveel laat afleiden kan het gebeuren dat je met de zaling de verf van de brug afschraapt. Gelukkig niet door ons.
Leeuwarden is een mooie stad to be en de mensen hebben hier een heel andere mentaliteit dan in het westen. Wij komen hier graag! En de beste plek om met de boot te liggen is in de Prinsentuinen. Twee minuten lopen naar het centrum en 8 minuten naar het AEGON-bijkantoor. Maar AEGON moet nog even geduld hebben.
Gelukkig hebben ze geen koopavond op vrijdag en zo kan het gebeuren dat we om half zeven aan een tafeltje bij de Italiaan zitten. Op uitnodiging van de bemanning van de RedWood.
Het einde komt steeds sneller naderbij.
Ik ben een beetje de kluts kwijt. Voorheen was het altijd plannen, weerkaartjes, logboek en noem maar op. Maar sinds we weer terug zijn in Nederland en we hier door de kanalen varen ben ik niet meer zo oplettend. Zo gebeurt het dus dat ik vanochtend, in de sluis, tot de ontdekking kom dat we bijna zonder diesel zitten. De tank is bijna leeg en dat is niet goed. Zonder brandstof doet de motor het niet. Maar erger is dat onderin de tank allemaal troep zit waardoor de kans op storingen toeneemt. Ook onze 2 jerrycans met 20 liter echte reserve zijn leeg. En als Karin naar de Action gaat in Dokkum loop ik met een lege jerrycan door het dorp op zoek naar een ‘benzine’pomp.
Een echt Hollands gebruik is het klompzwaaien aan een hengel met touwtje. Is een lucratieve bezigheid voor de brugwachter. En als je je hierdoor teveel laat afleiden kan het gebeuren dat je met de zaling de verf van de brug afschraapt. Gelukkig niet door ons.
Leeuwarden is een mooie stad to be en de mensen hebben hier een heel andere mentaliteit dan in het westen. Wij komen hier graag! En de beste plek om met de boot te liggen is in de Prinsentuinen. Twee minuten lopen naar het centrum en 8 minuten naar het AEGON-bijkantoor. Maar AEGON moet nog even geduld hebben.
Gelukkig hebben ze geen koopavond op vrijdag en zo kan het gebeuren dat we om half zeven aan een tafeltje bij de Italiaan zitten. Op uitnodiging van de bemanning van de RedWood.
Het einde komt steeds sneller naderbij.
donderdag 20 september 2007
Dokkumer Nieuwe Zijlen
Een Zijl is een sluis in het Fries en dit zijn dus de nieuwe sluizen van Dokkum. Getuigt niet van enige creativiteit om het plaatsje dan ook maar zo te noemen. Maar ik ben dan ook geen Fries.
Altijd weer een genot om door het Reitdiep te varen met al zijn bochtjes en mooie landschappen. Het Lauwersmeer is met een windkracht 6-7 niet echt een pretje maar wij zijn allang blij dat we dit hier meemaken en niet buiten op zee. Door die harde wind wordt het water uit de geul weggeblazen en zo wil het gebeuren dat we vastlopen op een stuk water wat 2,5 meter diep hoort te zijn. Nu dus nog maar 1,60 meter. Lijkt erger dan het is want het is een zachte bodem (blubber) waar we de boot gewoon doorheen trekken. Dit in tegenstelling tot het rotsje bij het eiland Vrango.
Omdat we geen van allen zin hadden om te koken ben ik op de fiets naar de plaatselijke patatboer geweest. Gezellige man die ik weliswaar met moeite kon verstaan maar toch een leuk gesprek mee gehad heb. We kwamen uit op leeftijden en hij schatte dat ik zo rond de 27 moest zijn. Wil je er jonger uitzien dan je werkelijk bent kun je dus alle anti-rimpeltjescreme en wat je nog meer hebt gewoon wegdoen en ga je een halfjaar varen. Schijn je 15 jaar jonger van te worden.
Altijd weer een genot om door het Reitdiep te varen met al zijn bochtjes en mooie landschappen. Het Lauwersmeer is met een windkracht 6-7 niet echt een pretje maar wij zijn allang blij dat we dit hier meemaken en niet buiten op zee. Door die harde wind wordt het water uit de geul weggeblazen en zo wil het gebeuren dat we vastlopen op een stuk water wat 2,5 meter diep hoort te zijn. Nu dus nog maar 1,60 meter. Lijkt erger dan het is want het is een zachte bodem (blubber) waar we de boot gewoon doorheen trekken. Dit in tegenstelling tot het rotsje bij het eiland Vrango.
Omdat we geen van allen zin hadden om te koken ben ik op de fiets naar de plaatselijke patatboer geweest. Gezellige man die ik weliswaar met moeite kon verstaan maar toch een leuk gesprek mee gehad heb. We kwamen uit op leeftijden en hij schatte dat ik zo rond de 27 moest zijn. Wil je er jonger uitzien dan je werkelijk bent kun je dus alle anti-rimpeltjescreme en wat je nog meer hebt gewoon wegdoen en ga je een halfjaar varen. Schijn je 15 jaar jonger van te worden.
woensdag 19 september 2007
staande mast route
Heerlijk, lekker uitslapen zonder je ook maar enigszins druk te maken over het weer. We gaan vandaag van Delfzijl naar Groningen en daar we door het is Eemskanaal varen hoeven we ons geen zorgen te maken over een eventuele windkracht 7. En als het regent dan trekken we onze zeilpakken aan en dan worden we nat. So be it.
En dus vertrekken we op ons gemak net even na twaalf uur op weg naar de kleine sluis in Delfzijl. Met klein wordt hier dan bedoeld “voor de recreatievaart”. Wij hebben ruimte zat maar het lijkt in eerste instantie dat de RedWood net even te breed is en zijn stootwillen binnen moet halen want anders past hij er niet is. Het blijkt gezichtsbedrog want de 4,50 meter past er ruim in. Een snelle schutting en op naar de eerste brug.
Hier beginnen we enigszins te twijfelen want de brug staat open (voor de scheepsvaart) maar hij geeft rood. Er staat een joekel van een kraan op dus dichtgaan zal hij niet. Maar waarom dan rood? Wij varen gewoon door maar de gehele dag hoor je mensen via de marifoon vragen of ze moeten stoppen of door mogen. Het laatste dus.
Net voor Groningen hebben we een kleine tegenvaller als de laatste brug voor de jachthaven niet meer voor ons openwil. In de almanak staat dat hij gewoon draait maar de brugwachter denkt er anders over. Van 4 tot 6 gesloten. Probeer ik nog tegenin te brengen dat het half vier is maar daar heeft hij geen boodschap aan. Wachten dus aan een ieniemienie steigertje. Dan maar de warme prak gemaakt en deze genuttigd. Uiteindelijk liggen we om kwart voor zeven aan de Zuiderhaven in Groningen. Voor weinig.
En dus vertrekken we op ons gemak net even na twaalf uur op weg naar de kleine sluis in Delfzijl. Met klein wordt hier dan bedoeld “voor de recreatievaart”. Wij hebben ruimte zat maar het lijkt in eerste instantie dat de RedWood net even te breed is en zijn stootwillen binnen moet halen want anders past hij er niet is. Het blijkt gezichtsbedrog want de 4,50 meter past er ruim in. Een snelle schutting en op naar de eerste brug.
Hier beginnen we enigszins te twijfelen want de brug staat open (voor de scheepsvaart) maar hij geeft rood. Er staat een joekel van een kraan op dus dichtgaan zal hij niet. Maar waarom dan rood? Wij varen gewoon door maar de gehele dag hoor je mensen via de marifoon vragen of ze moeten stoppen of door mogen. Het laatste dus.
Net voor Groningen hebben we een kleine tegenvaller als de laatste brug voor de jachthaven niet meer voor ons openwil. In de almanak staat dat hij gewoon draait maar de brugwachter denkt er anders over. Van 4 tot 6 gesloten. Probeer ik nog tegenin te brengen dat het half vier is maar daar heeft hij geen boodschap aan. Wachten dus aan een ieniemienie steigertje. Dan maar de warme prak gemaakt en deze genuttigd. Uiteindelijk liggen we om kwart voor zeven aan de Zuiderhaven in Groningen. Voor weinig.
Abonneren op:
Posts (Atom)