de bruiloft

Nu half negen, met nog een klein zonnetje en bijna geen wind zijn we weer terug in Travemunde. Toen we vanmorgen vertrokken uit Lubeck hoorde ik wel iemand zeggen dat het vandaag toch weer een windje 5 a 6 zou zijn maar daar was toen nog niets van te merken. Tot we een uurtje onderweg waren en we op de windmeter zagen dat er soms zelfs wel 35 knopen wind stonden (komt overeen met windkracht 7). En omdat we nog licht beschonken waren van het huwelijksfeest en moe van de treinreis hebben we besloten om vandaag niet de geplande 57 mijl te gaan varen.

Allebei waren we erg blij dat we besloten hebben om terug te gaan voor het huwelijk. Zoals wel vaker was het een onvergetelijke dag. De bruidegom stond voor het eerst in pak en dat misstond hem zeker niet. Het bruidje was adembenemend en de liefde straalde van beide af.

En omdat mijn schoonvaders genen ruim vertegenwoordigt zijn in de familie zat het grootste gedeelte van het gezelschap tijdens de huwelijksvoltrekking te huilen. Het broertje van de bruidegom spande hierbij wel de kroon. Zelf schaamde hij zich daarvoor maar er iets niet ontroerender dan een volwassen vent die zijn emoties toont.

Een tochtje in de paardenkoets en een druk bezocht feest maakte het verder compleet. Op naar de volgende bruiloft!

Helaas voor jullie maar mijn schoonmoeder is niet verder gekomen dan TV en telefoon en moest ik het bij haar thuis zonder internet doen. En omdat ik er eigenlijk ook even geen zin in had heb ik verder niet de moeite genomen mijn weblog bij te werken. Ik vond het veel te leuk om weer eens bij mijn zwager en schoonzus een lekker biertje te drinken.

Wel zal ik blij zijn als we “eindelijk” in Zweden zijn want daar schijn ik onbeperkt op internet te kunnen! Gekregen van de triathlongroep.