Roxen

Altijd weer leuk om te zien. Om 9 uur gaat de brug open (hopen we) en er kunnen maar 4 boten in de achterliggende sluis. En op het water geldt het principe: "wie het eerst komt….".
En als wij dan de lijnen losgooien en richting brug varen onstaat er ineens een hoop commotie aan de kant want wie wordt de 2e in rij en de 3e? En de laatste?
Een ieder die weet wat de staande mastroute is weet dat de spoorbrug in Amsterdam maar 2 keer per dag opengaat. Rond 2 uur in de ochtend en anderhalf uur later nog eens. Hier doen ze dat anders. Er lag een druk bereden spoor na de sluis en het sluismeisje kwam nog even vertellen dat als deze opengaat wij er zo snel mogelijk doorheen moeten varen. En dat geldt dan ook voor de bootjes aan de andere kant. Op deze manier kunnen ze heel regelmatig een schutting doen.
Volgens de almanak wordt het afgeraden om in het eerste stuk van het meer Roxen te zeilen maar na 5 mijl wordt het breder en dieper en hebben we, als enigen, de zeilen gehesen. Karin wilde eindelijk eens genieten van het mooie weer dus heb ik singlehand gevaren. En met zelfs een tijdje 7 knopen op de teller vlogen we naar Berg. En laten we hier nu dezelfde mensen tegenkomen die bij ons ’s-morgens in de sluis lagen en op de motor gevaren hebben. Zij lagen daar al een uur te wachten tot ze geschut zouden worden!
Het zijn 7 sluizen direct achter elkaar welke je 18,8 meter naar boven voeren. Gelukkig was het een zonnige dag waardoor er veel natuurschoon te bewonderen was.
En vandaag is het de dag dat Gerard zijn 50e verjaardag viert. Van harte!