Koninginnedag

Koninginnedag, maar omdat ze hier geen koningin hebben vieren wij de verjaardag van tante Ietje. Van harte gefeliciteerd! De borrel smaakte naar meer.
Ondanks de boekjes die vol lof spreken over de stad Kiel vonden zij het een beetje tegenvallen. Aan het eind van de 2e wereldoorlog hebben de Engelsen flink wat bommen naar beneden gekielt en daarom hebben ze hier voornamelijk “nieuwbouw”. Wij hebben daarom onze fietsen gepakt en zijn een rondje om de fjord wezen fietsen naar een alleraardigst plaatsje genoemd Laboe. Loopt een mooi fiets/wandelpad naartoe want ik voor jaar al heb voorgelopen. Tis hier trouwens wel erg wennen. Het schijnt dat de fiesters en wandelaars gebruik mogen maken van 1 het hetzelfde trottoir/fietspad. En dan maakt het ook nog niet uit aan welke kant van de weg je fiets.
Na een reparatie boven in de mast hebben we ons getrakteerd op een kipfilet met camenbert en perziken met een overheerlijk Aldi-rood-wijntje.

een handvol kleingeld

Koud, koud wat was het koud. In bed al maar toen we buiten kwamen. Brrrrr.
En al helemaal al tuffende naar Holtenau met een fikse wind tegen. Op de stuurautomaat is niet zo’n goed idee want het laatste stuk van het kanaal zit vol met bochten. Maakt het wel weer een mooi stuk kanaal.
Viel mij op dat er deze dag erg veel motorbootjes naar Holtenau voeren. Eentje, met de zus van Danielle, kreeg echter pech op het midden van het kanaal! Kregen ze een sleepje van een ieniminie bootje met een 6PK motortje en twee fel oranje geklede mannekes erin. Die grotere motorboot, die er als eerste was, voer er met een grote boog omheen. Van je landgenoten moet je het hier blijkbaar ook al niet hebben.
Om 10 voor 1 waren wij bij de sluis. Niet dat we daar iets mee opschoten want het vrachtverkeer gaat daar voor en omdat er een stuk of 6 nog doormoesten mochten we een uurtje spelen met de motor. Stukkie vooruit, stukkie achteruit, pontje ontwijken, koffie drinken, stukkie achteruit enz enz. Geeft hij opeens een wit licht. We mogen!
Maar wat doet dat grote groene schip in onze sluis? Moesten we daar naast gaan liggen.
Dus 35 bootjes liggen te wachten en 10 mogen er naar binnen. Wij waren de derde!!!!!!
Deze ene keer heb ik het sluisgeld gepast betaald met een briefje van 10 en een 2 euromunt.
Op de Kielerfjorde werd pas echt duidelijk hoeveel wind er stond. Toch een dikke 20 knopen dus een ruime 5BF. We wilden eigenlijk een stukje op de fok maar Karin wilde zo snel mogelijk de haven binnen. Blijkbaar toch nog niet helemaal ingeslingerd.

zonnetje

Al vroeg het bed uit want we willen vandaag van Harlingen naar Lauwersoog, zo’n 40 mijl. En met een gemiddelde van 5 per uur, inderdaad 8 uur varen. Maar dan laat je buiten beschouwing de brugwachters die de reis een stuk langer kunnen laten duren.
Neem nou de BW’s van de Tjerk Hiddesluis. Zij bedienen ook de eerste twee bruggen naar Leeuwarden (in het van Harinxmakanaal). Voor de niet landrotten: de Kiesterzijl en de Frisiabrug. Roep je ze op, op de marifoon krijg je taal nog teken. Ook op hoog vermogen geen reactie. Dan maar langs de kant afmeren (of is het aanmeren?) en op het knopje drukken. Weer niets. Toch maar weer oproepen en jawel: ze hebben een probleempje met de sluis en het kan nog wel een kwartiertje duren.
Hoezo, probleem met de sluis? Ik lig voor een brug! Slagbomen naar beneden, druk op die knop en klaar. Maar nee, te moeilijk.
En alsof ze onze gedachten kunnen lezen. Na 5 minuten gaat de brug open. Is 10 minuten te vroeg. Maar niet zeuren en op naar de volgende.
Hebben ze nog steeds een probleem! Dus wij weer langs de kant want ook nu mochten we rekenen op 20 minuten vertraging.
Koffie! Maar het is dat ik even naar buiten kijk want dan zie ik de brug ineens helemaal open staan. Geen belletje van de slagbomen gehoord.
Maar vanaf dat moment kwamen we alleen nog maar BW’s tegen die plezier in hun werk hebben en was het een geweldige tocht. Zonnetje, briesje (daar zorgen we zelf wel voor) en een geweldige omgeving. Echt een aanrader om het hier ook eens vanaf het water te bekijken.
Nu liggen we in Lauwersoog waar de havenmeester een pleurishekel aan honden heeft en wij dus bij voorbaat al aan hem. Op het brief staat: als ik er niet ben kunt u ook het havengeld komen afrekenen op huisnummer 1. Nou dacht het niet. Hij komt maar bij ons langs.

klein kaboutertje

Heerlijk weer eens douchen! Onder een pisstraal.
Muntje erin, komt er een joekel van een straal uit, heerlijk! Maar nog geen drie tellen later is dit verandert in een pisstraal van klein duimpje. Gelukkig pist de kleine man wel warm water en kan ik mij nog net in en uitsoppen. Dit keer had Karin eens mazzel met de douche. En zo erg stonkt ik nou ook nog niet.
De hele dag gefietst en gewandelt door het pittoreske dorp (stad) Harlingen. Is wel leuk maar na 2 uur heb je eigenlijk alles wel gezien. Helaas voor de geldbuidel (portemonnaie is zo’n lastig woord) heeft Karin een leuk winkeltje gevonden waar ze toch wel erg leuk ondergoed verkopen. En ze heeft haar oog laten vallen op een bikini en badpak waar ze trotst na een half uur de winkel mee uit komt paraderen. En ik moet toegeven, het staat haar goed.
Foto’s volgen later als haar lijf een kleur gekregen heeft die niet zo pijn aan je ogen doet.
Onder het genot van 2 biertjes, 2 cappucino en 8 (echte Dobbe bitterballen) voor niets geinternet in hotel Zeezicht. Mijn arbeid hebben jullie al reeds kunnen bewonderen en de rekening was minder dan bij het restaurant in Lelystad.
Ook de plaatstelijke watersportwinkel was weer erg blij met ons en kan nu een week langer op vakantie.
Duitsers kunnen trouwens ook weinig geluid maken na 10 uur in de avond.

houten blok met spijkers

Gekregen van de familie Cok. Een loodzwaar eiken blok met een hele grote spijker en 6 iets minder grote. Alsof we plek over hebben aan boord! Maar wie ons weet te vertellen wat hier de bedoeling van is mag het hebben (geintje Leo). Een ieder is hierbij uitgenodigd om met minimaal windkracht 5 het spelletje bij ons aan boord te komen spelen. Vanaf donderdag zitten we op zee dus wees er snel bij.

eentje met heel veel tekst

In Stavoren liggen is toch altijd weer bijzonder. Zeker in de oude binnenhaven. De Schuttevaerbemanning zal dit zeker beamen. En ondanks dat het nog voorseizoen is, dus er nog weining boten aan het varen zijn, is het schijnbaar toch druk. Ik moest even aan Albert denken die zijn glinsterende bolide altijd zo parkeert dat er rechts en links net te weinig ruimte is voor een andere auto. Krijg ik niet van die nare portierputten. En dat was ook in Stavoren het geval. Niet strak achter elkaar maar er een 7 a 8 meter tussen laten. Passen wij dus niet tussen en nu liggen we ergens achterin.
Ach, lekker rustig toch? Maar weet je hoe luidruchtig duitsers kunnen zijn? En tot hoe laat ze dat kunnen vol houden? Om 2 uur ben ik er maar wat van gaan zeggen (in mijn beste duits) en zowaar we konden weer slapen.
En wist je dat muggen ook slapen! Om de volgende dag weer klaar te zijn om onze boot aan te vallen. En in de 2 uur die het duurt om in Kornwerderzand te komen hebben ze zich echt overal genesteld. Gasfornuis, WC, slaapkooi, hondenmand echt overal. Als je iets aanraakt komt de zwerm weer tot leven en gaat dan 2 cm verder zitten. Gelukkig houden ze niet van zout water en na Korn is er daar genoeg van. Toen konden we dus beginnen om de muggen uit te roeien. Zijn wel taaie dingen want als je er op gaat staan en er niet direct iets aan doet mag je gaan boenen.

Maar genoeg over die kut-beesten. We liggen nu in een idillisch haventje net buiten Harlingen. Drie zeilboten en wat klein grut. Van de havenmeester konden we met onze 1,70 diepstekende kiel wel in box 11. Maar je voelt hem al aankomen? Schocking klem op 1,20 diepte. Was alleen een beetje prut zei hij nog. Nou de groeten. Als ze hier gaan spuien dan zakt het water nog wat verder en dan liggen we hier zes maanden. Box 7 dan maar en daar was het 10 cm minder ondiep.
Eerst een borrel met een iniminie zakje chips en toen nog even Harlingen in op zoek naar een Bretonse plotter. Ik heb er drie thuis liggen maar daar heb ik nu dus niets aan. Trouwens ook mijn nieuwe kaart van IJsselmeer is zoek dus die zullen zich wel verkneukelen ergens thuis.
Maar een BP is dus nergens te krijgen! Er was zelfs 1 winkelier die er nog nooit van gehoord had.
Maar wel een Aldi. En daar twee overheerlijk uitziende varkenshaasje voor weinig gekocht. Jammer dat ze nog bevroren waren en dit na 2 uur nog steeds. Is een beetje lastig braden of bakken what ever. Hele boot onder de vetspetters wat dus mijn taak was om op te ruimen. Ergens is er ingeslopen dat ik op de boot verantwoordelijk ben voor de afwas en het eten en het navigeren en het aantrekken van een touwtje en afrekenen met de havenmeester en de hond vroeg in de ochtend uitlaten en de boodschappen dragen en en en. Als je maar lol hebt, toch?
Nog een kopje thee? Karin!

kon de foto niet draaien

Nou, dit is dus het ultime vakantiegevoel!
Voor de wind, nieuwe gennaker uit (mooi geel is niet lelijk), rood wijntje, nootjes die mijn moeder zo lekker vond (deze heb ik gekregen van Esther), zonnetje (waar is mijn zonnebril?), Stevie Wonder op de achtergrond, op het gemakkie naar Stavoren.
Jawel, jullie lezen het goed. We zijn vertrokken, de trossen liggen nog in M-dam.
Om precies twaalf uur is het er toch van gekomen en zijn we met een licht briesje uitgevaren. Weliswaar oude vrouwen met kinderen weer maar dat gaat de pret zeker niet drukken.
De boot is wel wat vol beladen. Denk maar aan de pakjesboot van Sinterklaas. We hebben dezelfde hoeveelheid maar een kleinere boot.
Karin had 3 grote AEGON-tassen vol met t-shirt, onderbroeken, sokken enz enz. De auto staat nog in M-dam maar heeft het zwaar te verduren want hij staat vol met retourspullen. Het paste gewoonweg niet. Nog steeds heeft niet alles een vast plek en er staat nog een grote blauwe mand met allemaal losse troep. Met dit weer is dat geen probleem maar als de wind straks wat verder aantrekt ligt alles los verspreidt door de hele boot. Ach, we hebben de tijd voor onszelf. We zien wel.
En je hoort Karin helemaal niet klagen over de duizenden muggen die momenteel onze boot belagen. Deze zijn in tegenstelling tot de fietsen in een mum van tijd ingeburgerd.

Moe, moei, moeist

Mijn kop staat er helemaal niet naar om nu nog iets van onze belevenissen van vandaag te schrijven. Nu is kwart voor 10 in de avond. Ik ben moe, moe, moe. Mijn ogen branden het is koud buiten (waar ik net een half uur spullen heb mogen opruimen) en mijn voeten zijn ook beurs. Ik wil gewoon naar bed.
Maar als ik nu niet schrijf dat we weer een auto vol met retourspullen hebben, dat de boot er weer representatief bij ligt en dat de asperges met kaassaus overheerlijk waren komt het er waarschijnlijk nooit meer van.
En dan mis je ook het gesprek met Johan en de bijbehorende fles witte wijn. Voor anker, uitzicht over het water en ondergaande zon zijn de ingredienten die horen bij deze fles.
Ik heb voor het eerst een kraskaartje gekocht van T-mobile! Voor 5,95. Mag ik een uur voor internetten. Niet maar 2 minuten want dan wordt er toch 10 minuten van je tegoed afgeschreven. Je bent dus altijd het zaadje.
En dit zaadje gaat dat morgen eens uitproberen maar nu naar bed.
Van Karin moest ik nog vertellen dat ik vanmorgen pas om kwart voor tien wakker was en dus niet meer om negen uur bij Dekker voor de deur kon staan. Maar het kabeltje voor de GPS was er ook nog om half 11 en ik mocht zelfs de sigarettenUSBomvormeradapter teruggeven.
En dat we de hele dag ruzie hebben gehad met de fietsen die nog lang niet zijn geintegreerd in ons gezin.
Bij deze dus.

vertrek uit Monnickendam

Met dank aan onze havenmeester Johan die met zijn motorsloepje een foto van ons vertrek kwam maken. Dit was zondag zo rond twaalf uur en zoals je ziet waren de zeilen nog dik ingepakt. Er stond dan ook niet zoveel wind. Is trouwens die dag ook niet veel geworden.

een nieuwe marifoon

Dit is het resultaat na een half uur knutselen.

Een fles wijn voor degene die ziet wat ik met mij stomme kop fout gedaan heb. Gratis af te halen bij ons aan boord!

Hard werken

Wat voor de een 4 dagen lantefanteren is of 4 dagen tijd voor bezinning was het voor ons 4 dagen hard werken aan de boot. Walstroom aansluiting verfraait (Black en Deckerzaagje vergeten), lijnen gecontroleerd en gemaakt daar waar nodig, thee gedronken bij de Scirpus, ventilatieroostertje geplaatst waardoor de oplader het nu wel blijft doen, kussen van de hondekooi weer mee naar huis genomen want dan passen de fietsen beter en met de hoge drukspuit en dompelpomp het ergste vuil verwijderd.
Het lijkt niks, en gelukkig was dit ook niet alles, maar het heeft ons uiteindelijk een gevoel gegeven dat wij er ook klaar voor zijn.

O ja, de levering van de nieuwe camera heeft vertraging opgelopen! In ons nieuwe, volkomen geautomatiseerde expeditiecentrum, heeft een technisch incident geleid tot een vertraging. Ik vind de zin zo mooi dat ik hem ook zakelijk ga gebruiken.

de tijd vliegt

Ik wilde er net nog een foto op plaatsen maar we hebben wederom weer een geheugenkaart-fout. Na een avondje priegelen had ik hem weer zover (of eigenlijk mijn computermannetje) dat de camera het weer gewoon deed maar vanavond was het weer zover.
Verdomd lastig want foto's maken lukt niet en foto's bekijken/downloaden naar de PC gaat ook niet. Zo missen we van de vakantie van afgelopen jaar twee weken.
Dus nog nog even snel op zoek naar een nieuwe camera. Wordt waarschijnlijk de Olympus SW 7en een beetje. De grap van deze camera is dat hij waterdicht is en op een boot is dat een fijne bijkomstigheid.

Afgelopen weekend voor het eerst weer gezeild. We waren met zijn zessen op de boot! Het woei een beetje, 20-22 knoopjes, waardoor de jeugdige zeilers zich niet zo lekker voelden. Aan de boot zal het niet gaan liggen deze zes maanden. Hij is er helemaal klaar voor, op een paar kleine dingetjes na.

Vanaf heden zal ik de weblog wat vaker gaan vullen, in ieder geval met tekst. Nog maar even en we varen uit!