lekker niets

Karlslund heeft een grote marina met 1.150 plaatsen maar ze hebben maar 5 gastenplaatsen. En één daarvan is van ons voor wel drie dagen lang. Het was niet eens de bedoeling om hier al op vrijdag aan te komen maar de haven waar we in eerste instantie waren was er een waar je moest ankeren en je kent onze ankerkwaliteiten. Dat feest hebben we dus nog even uitgesteld. Maar het moet er toch eens van gaan komen!
Hier lekker drie nachten gelegen en veel gelezen, lekker gegeten en gepraat. Zit een klein bistroachtig restaurant met gelukkig niet zo’n uitgebreide kaart.
Douchen mochten we in het clubhuis en dat hebben we tijdens deze vakantie nog niet zo luxe mee mogen maken.
Toen zaterdag de zon doorbrak lekker gefietst naar Dalarö wat een pittoresk plaatsje in met erg mooie huizen. Daar zagen we de kustwacht bezig met een snelheidscontrole op het water. Met z’ radarapparaat werden een bootje geklokt en als hij/zij sneller dan 7 knopen ging was het de pisang. Ben maar niet gaan vragen wat dit nou kostte want de ‘gearresteerden’ keken niet zo blij.

klusjesdag

In iedere haven vragen bij de Volvo-Penta dealer of ze O-ringen en koperen pakkingen hebben heeft zijn vruchten afgeworpen. Nu nog installeren. En omdat het vanochtend eindelijk niet meer regende ben ik daar maar mee begonnen. En als ik dan klaar ben nog een stukje fietsen en dan op naar de volgende haven.
En eigenlijk viel het vervangen van die dingen nog wel mee. Ik moest een kwartiertje zoeken naar een veertje wat ik had laten vallen maar diesel lekt hij niet meer. En omdat ik toch in zo’n ongemakkelijke positie stond (zie foto 15 juni) meteen maar op zoek naar het waterlek. Dolblij dat het van boven komt en niet van onder! Er zit namelijk een rubbermanchet tussen de boot en de saildrive (ding wat naar buiten komt met propeller eraan) die op zich al een hoop geld kost (350 euro) maar voor het vervangen ervan moet je gewoon op een volle dag werk rekenen. Door een professional!
Hoewel dolblij? Als ik de motor laat lopen dan voelde ik het koude water langs mijn vingers lopen. En zo te voelen kwam het toch echt uit het motorblok! Nog meer geld. Maar omdat ik zo’n groot probleem niet kan verhelpen maar eerst begonnen de slang naar de impellor te demonteren. Zit er dus gewoon een gat (gaatje) in. Gelukkig maar want een nieuwe slang kost hier maar 65 kronen. Dus uiteindelijk een halve dag verder en 105 kronen armer (ringetjes waren 5 kronen per stuk) doet alles het weer zoals het zou moeten. Het is weer een heel verhaal maar het hield me dan ook erg bezig. En ik ben blij dat het nu allemaal opgelost is.
Besloten om dan lekker nog een dagje te blijven en nadat het prinsesje 3 uur aan het wassen is geweest zijn we de Olympische weg gefietst en aan het eind ervan koffie met worteltjestaart gegeten. Die eigenlijk niet eens zo vies was. Het meisje achter de balie begreep volgens mij de clou van het mopje niet want ze lachte helemaal niet om het konijn.
De biefstuk was weer overheerlijk mals!

gale en regen

Vanochtend geen prinsessentaart maar verse koffie met Amarettokage. En volgens Karin moet je altijd een reden hebben om gebak te eten dus zijn we blij dat Frans vandaag jarig is. En eergisteren trouwens Helene en Georgios, die beiden precies even oud zijn. Toen hadden we berlinerbollen.
Omdat het zo regende even een kort koffieverhaaltje. De Zweden zijn namelijk echte koffieleuten en theedrinkers worden hier verwaarloosd. In restaurants wordt de koffie meestal gratis bijgeschonken totdat je aan afwijzend gebaar maakt. Zelfs in de cafetarie is de påtår, de extra portie, meestal inbegrepen. Zo hebben we morgen een kop koffie van 3 dl + påtår voor maar 20 kronen. En zelfs pa kan dit niet duur vinden.

Olympisch zeilen

Sinds korte tijd volg ik ook de weervoorspelling in het Zweeds. Deze zijn niet nauwkeuriger maar beslaan een kleiner gebied. Zo wordt in het Engels gesproken over Central Baltic terwijl in het Zweeds hier 3 tot 6 onderverdelingen in worden gemaakt. Weet je nog beter wat je te wachten staat. Denk je. Want ze voorspelden toch echt een zuidwesten wind in de for en after-middag. Maar in de praktijk bleek dit al vanaf 10 uur een zuidoost tot oostenwind te zijn waardoor we de hele weg de wind op de neus hadden.
Weet je nog dat we een zoutwaterprobleem hadden? Bij het controleren van de diesellekage zag ik ook dat er ergens bij de impellor water de bilge insijpelt. Dus bij het motoren hebben we diesel én waterlekkage. Gelukkig hebben wij een zeilboot en moteren we zo min mogelijk.
Hier in Nynäshamn hebben ze ook iets met zeilen. Zo erg dat ze voor de Olympische spelen in 1912 zelfs een hele weg in de rotsen hebben gehouwen waardoor je een magnifiek uitzicht over Gårdsfjärden hebt. It almost feels like being on a ship.

vakatiedip

Iemand omschreef het eens dat het een luxe is om in een vakantiedip te zitten. Voor een buitenstaander misschien wel maar zelf beleef je het als iets onaangenaams.
Dus weg van de boot en met de fiets erop uit. En dat is zeker geen straf want het is hier geweldig fietsen. Er was zelfs een uitgezette route die ons de mooiste plekjes liet zien. Gelukkig miste we een aanwijzig waardoor we na een half uur tot de ontdekking kwamen dat we op een doodlopende weg zaten. Maar hierdoor kwamen op een heel mooi plekje uit en hadden we een geanimeerd gesprek met een Zweed. Hij vertelde ons alles over zijn midzomerboom, versierd met blad en bloemen, en over zijn pas gebouwde vishuisje. Bij dit laatste moet je je een huisje voorstellen van 6 bij 6 meter met binnenin een open haard waar ook op gekookt/gegrild kan worden. Met keukentje en een ruime eettafel voor 8 man. Ze hebben hier toch plek zat.
Een stukje verder kwamen we een gezin tegen die wilde aardbeien aan het plukken waren en dat leek ons ook wel wat. Tot het moment dat ik bijna stikte in zo’n ding maar dat heb je wel eens met wilde aardbeien.
Helaas bleek na terugkomst dat er een flauwe diesellucht in de boot hing en naar nu blijkt is mijn diesellekage toch niet verholpen.

oeps, foutje

De rolverdeling bij het zeilen hebben we hier in de schären iets aangepast. Karin staat aan het roer en ik mag zeggen waar we naar toe moeten. Ik heb hiervoor speciaal een cursusje kaartlezen gedaan en mij zie je niet zitten met de kaart op de kop. Dus nadat ik verteld had welke kant Karin opmoest heb ik onze Zweedse Gennaker gehesen (waar we hier veel bekijks mee hebben, ding is blauw met geel net als de nationale vlag) en daarna is het afstrepen waar je geweest bent. Helaas (of gelukkig?) ben ik geen vrouw en kan ik maar één ding tegelijkertijd. En toen ik de lunch aan het klaarmaken was ging het eventjes mis.
Ik had een oriëntatie probleem en wist gewoon niet waar we precies zaten. En blind achter die andere zeilboot aanvaren is niet zo’n goed plan. Toen ik het uiteindelijk weer doorhad moesten we 120° de andere kant uit wat een gijp betekend. En gijpen met Gennaker is iets wat we nog niet onder de knie hebben. In plaats van een mooie V-vorm (omgekeerd natuurlijk) stond dan ding ineens omgekeerde Y. Bijgaand een foto van een collega zeiler als voorbeeld.
Maar goed, Gennaker naar binnen en verder op de Genua. Maar er was toch enige stress aan boord ontstaan en dat ben je niet zo maar kwijt.

regen-regen-regen

We lagen weer op hetzelfde plekje als gisteren, dezelfde stroom en dezelfde buren. Gelukkig de wind nog steeds van voren welke vanaf 10 uur werd vergezeld door regen. Eerst grote druppels die later overgingen in heel kleine druppels. Word je heel nat van en het zicht was toen niet meer dan 100 meter.
Sowieso houden wij niet van varen in de regen maar met slecht zicht is het helemaal geen pretje. Dus ging de kachel aan en hebben we heerlijk zitten lezen. Bakkie koffie, koekje erbij.

weg maar niet weg

Vandaag hebben we lekker 2 uurtjes gevaren en zijn toen weer op hetzelfde plekje teruggekomen. Gewoon even lekker genieten van de wind en omgeving. Tenminste zo zou het geweest kunnen zijn. De beleving was echter anders en is ongeveer als volgt.
We voeren weg en er stond al een puist wind net een beetje uit de richting waar wij naar toe wilden. Aan de kade lag zo’n groot bulk ding wat, toen wij er langsvoeren, de motor aandeed. Meteen allebei last van onze ogen en ademhaling. Grootzeil gehesen maar de fok nog even ingerold gelaten. En als je dan pal tegen de wind invaart begint de giek altijd vervaarlijk te klapperen en moet je opletten dat je hem niet tegen je knar aankrijgt. Maar als dan de wind een beetje draait of wij juist van koers veranderen heb je er direct profijt van.
Maar zoals hier wel meer het geval is moet je erg goed op de rotsjes letten, zowel boven als onderwater. En vandaag waren er juist een paar stukjes die niet netjes uitgezet waren en toen we elkaar na een uur in dit geraas aankeken dachten we allebei hetzelfde.
Dit is niet lekker en willen we niet de rest van de dag.
Dus gaat het roer meteen weer om en heb je dat eenmaal gedaan dan komt de wind van achteren in en voelt het meteen een stuk prettiger. Zo zou je wél een hele dag kunnen varen!
En weet iemand wat het betekend als een groot schip de haven uitloopt en een klein zeilschip op zijn weg vind en dan 6 keer toeterd? Want deze kwamen we weer tegen op de terugweg.
In de avond naar een DVD gekeken “the break up” met Jennifer Aniston. Leuk maar misschien niet zo’n beste keus op zo’n lange reis.

Oxelösund industriestad

Deze dag moeten we maar gouw weer vergeten. Alhoewel iedere dag wel weer iets positiefs heeft. Het was grauw weer en bij vertrek regende het al en dat heeft het de hele dag gedaan. Stond weinig tot geen wind en we hebben zelfs de hoezen niet eens van de zeilen gehaald.
Van verre zie je Oxelösund al liggen, te herkennen aan zijn schoorstenen en de daaruit komende rook. En omdat het centrum aan de andere kant van het treinencomplex ligt loop je eerst door een stukje niemandsland om in het centrum van de stad te komen. Begrijp me niet verkeerd, we klagen niet! Want als je de andere kant oploopt ben je binnen 5 minuten op het eiland Femöre waar het prima wandelen is. En gekscherend zeg ik wel eens: als je één bos gezien hebt heb je ze allemaal gezien. Maar hier zijn de bossen toch anders dan in Nederland. Zo bestaat de ondergrond hier voornamelijk uit rotsen en vroegen wij ons al af hoe de bomen hier dan wortelen. Uit de foto (zie morgen 22 juni) mag blijken dat het anders is dan in Nederland waar de boom onder de grond even groot is als boven de grond.
Onze volgende boot wordt trouwens een Lagoon. Kijk maar eens op http://www.cata-lagoon.com/380_pres_uk.php .

3 op een rij

Het wordt wat eentonig om te vertellen maar varen door de zweedse schären is echt een wonderschone belevenis. Je bent wel druk met kaartlezen, groene en rode staken aan de juiste kant passeren, dieptemeter in de gaten houden, anticiperen op windshifts maar het is hier zo mooi!
Tijdens het varen een spelletje 3 op een rij gespeeld en ik heb gewonnen. Eerst voeren we achter elkaar en later zelfs naast elkaar. Drie Nederlanders. In een land waar het in de zomer sterft van de Zweedse bootjes. Later de mensen van de ark nog gesproken en ook zij doen het rondje net als wij. Het was trouwens net of ik met Dick (oud collega) en Ellen (die van Gilbert) aan het praten was. Als twee druppels water.
In Arkösund hebben ze een bijzondere bruggenwandeling en lagen wij vlak voor een eiland met meeuwen en bijbehorend jong. Om die laatste te zien moet je wel geduldig door je verrekijker kijken want ze hebben een dusdanige verendons dat je ze niet ziet zolang ze zich niet bewegen.

ankeren

Eindelijk gaan we weer verder noordwaarts naar het plaatsje Loftahammer. Het was vandaag heerlijk weer en gecombineerd met een geweldige route was het weer intens genieten. Zo erg zelfs dat we in een 360° beschutte poel ons anker hebben uitgeworpen om daar de nacht door te brengen. Jammer echter dat na 5 keer prutsen ons anker nog steeds geen grip had op de bodem en ik het sjouwen met dat 20 kilo zware ding toen wel een beetje zat was. En in Loftahammer moet je een keer geweest zijn al is het alleen maar om te weten dat je het de volgende over kunt slaan.

Semibalanus balonoides

Al een tijdje hebben we last van een (op cruciale momenten) weigerende dieptemeter en een snelheidsmeter die beduidend minder aangeeft dan wat we volgens de GPS varen. En omdat ik mijn wetsuit (waar ik iedere dag een stukje in zou gaan zwemmen) niet voor Jan L. meegenomen heb ben ik maar eens onder de boot gaan kijken. De antifouling zit er nog (degene zonder koper) geen aangroei te bekennen, prima spul. Maar er zijn plekjes die je niet met antifouling in mag smeren. Inderdaad, de sensor van de dieptemeter en het wieltje van de snelheidsmeter. En die zaten dus onder de pokken. Een beestje met een huis van 6 kalkplaatjes met een dekseltje. Dat dekseltje gaat steeds open en dicht en het beestje steekt dan 2 armpjes naar buiten waarmee hij een waterstroom opwekt waaruit hij zijn voedsel zeeft.
Gelukkig hoef je hem niet bij zijn armpjes beet te pakken om hem te verwijderen. Een mes en schuurspons doen het werk en nu doet alles het weer. Nu maar hopen dat ze al hun vriendjes en vriendinntjes verteld hebben dat dit geen fijne plek is om een gezinnetje te stichten.

internet

Volgens een ondertussen goede vriendin is MacDonalds de plaats om vrienden en familie te ontmoeten. Eerst begreep ik dat niet want in een grote stad zitten er meerdere. En zo af en toe is een burger wel lekker maar om daar met de hele familie uitgebreidt te gaan eten.
Maar ze bedoelde dat ze bij de Mac altijd wel een wireless internetverbinding hebben! Bij de haven hebben ze geen internet dus togen wij naar de plaatselijke Mac. En daar heb ik de weblog weer bijgewerkt en heeft Karin uitgebreidt met haar zus zitten skypen. Skypen is bellen via het internet. Als je met je mobiel deze fratsen uithaalt ben je na zes maanden failliet. Skypen is gratis met andere Skypers en kost 1,5 cent per minuut naar vaste nummers waar ter wereld. Dus thuis alleen een internet aansluiting en klaar.

gale-warning

Na het luisteren van het weerbericht vanochtend, ik was nog wat slaperig om 8 uur, dacht ik dat het wel te doen was om uit te zeilen. Maar Karin had wat anders gehoord en sprak van toenemende wind vanaf 10 uur. En toen ik een SMS-je kreeg van de Grote Beer, waarin hij schreef dat hij in een NO-storm lag, zijn we nog maar een dagje gebleven. Ik kreeg zelfs 20 kronen korting van onze havenmeesteres en ze vroeg zich af of ze ons ooit nog kwijt zou raken. Terloops kwam ook de seizoensplek ter sprake.
Er wonen ongeveer 38.000 mensen in Västervik waarvan één de vader van Suzann is (de havenmeesteres). En hoe groot acht je de kans dat ik de goede man tegen het lijf loop?
Bij de brandstofpomp!
Maar op dagen zoals deze, Jan ook wij worden misselijk als de boot nog aan de kant ligt, ga je eens verder nadenken over hetgeen we hier aan het doen zijn. En waarom. En wat erna?
DE ZIN VAN HET LEVEN!?
Als we er uit zijn laten we het jullie direct weten. Na een pak wijn werd het nadenken steeds moeilijker. Maar wel erg gezellig.
O ja, Annemiek. Van harte gefeliciteerd. Alweer 42 jaar. Of mocht niemand weten dat je pas 42 bent?

diesellekkage

Op mijn vroege fiets speurtocht naar een benzinepomp (waar ik geen reet aan heb want ik moet diesel hebben dus eigenlijk is het een brandstofpomp) moest ik wachten op een honderd dames (en heren) die netjes gekleed in witte niemendalletjes op weg waren van het gymnasium naar de kerk. Allemaal geslaagd en op weg naar de diploma uitreiking.
Diesel heb ik die ochtend niet kunnen vinden.
Maar nu iets anders. Als we zeilen over bakboord hebben we de laatste tijd vochtproblemen. Het lijkt wel of het water uit de bilge overloopt en zo de WC en keukenkastjes instroomt. En als ik de bilge leegspons (er zit geen bilgepomp) is hij binnen een dag weer vol.
Dus snel voordat we weggaan gecontroleerd of ik iets van een lek kan vinden. En jawel!
Het is alleen een diesellek. Tussen brandstofpomp en spruitstuk lekt het diesel. En er is niets zo erg als een diesellucht in de boot.
Wordt je nog misselijker van dan zeilen met windkracht 6.
Om een lang verhaal kort te maken: de plaatselijke AUDI-dealer kon mij aan twee nieuwe O-ringen helpen voor de prijs van 16 kronen waarmee het euvel verholpen is.
De Volvo-penta dealer vond dat ik maar een nieuwe brandstofpomp moest kopen omdat hij geen bestelnummer van de O-ring had. Halve zool!

beetje veel wind

Nu ik dit zit te tikken komt de havenmeesteres, leuker dan de Deense exemplaren, langs en verteld dat de tot heden hoogste gemeten windwaarde 18,7 meter per seconde is. Met de kanttekening dat het hoogtepunt van vandaag ergens in de avond ligt. We hebben nog wat wind tegoed!
Karin moest vandaag ongesteld worden en de boot was dus te klein. Wat hij trouwens altijd is. Ook de lucht van de boot irriteerde haar en ik haar waarschijnlijk ook. Dus hebben we twee wassen gedaan met onze heerlijk reukende Zweedse wasverzachter en na de lunch het dorp verkent. We hadden gisteren en vanochtend het weer gemist maar blijkbaar voelde Karin het wel goed aan want we zijn blij dat we vandaag niet uitgaveren zijn.
Tijdens het wassen heb ik maar de stoute schoenen (lees zwembroek) aangetrokken en ben met windkracht 6 mijn eerste baantjes van deze vakantie gaan zwemmen. Ik was na 100 meter al bekaf dus dat wordt weer pijn lijden in oktober.
Nu gaan we voor het eerst BBQ-en en ik ben benieuwd of we een plekje uit de wind kunnen vinden.
Wat dacht je met windkracht 7? Niet dus! Gewoon stervenskoud. En je ziet verder ook helemaal niemand anders dit doen terwijl het er normaal van wemelt, van die BBQ-ende Zweden.

terug naar het vasteland

rusten tijdens het zeilen.

Vroeg op, maar door de gezellige Zweedse buren later dan gepland weg. Altijd als mensen vertrekken wordt er ineens druk gecommuniceerd. Zou veel leuker zijn om dit te doen als men aankomt.
Het waait en niet zo’n beetje ook. We meten continu 6BF op de teller en als we dat de hele dag hebben….. Het is maar 50 mijl naar de overkant! De wind waait uit zo’n hoek dat we hoog aan de wind moeten sturen waardoor je moet kiezen uit hoogte en/of snelheid. Het ene uur varen we hoog maar langzaam (stuur ik) en het andere uur varen we hard maar minder hoog (stuurt Karin). En op die manier compenseren we elkaar mooi.
Jammer dat we ons alletwee weer niet zo lekker voelden en dat halverwege de wind gewoon helemaal wegvalt. Moet de ijzeren Hein weer aan het werk. En een uur voordat we de haven binnenlopen trekt de wind weer aan tot 5BF.
Toch weer trots op onszelf dat we weer zo’n grote oversteek gemaakt hebben.

fossielen

Ze hebben hier ook openbaar vervoer! Jammer echter dat ze hier nog in de winter leven en daarom een tijdschema hanteren wat ons helemaal niet uitkomt. Een combinatie van het eiland Fårö, klinkt als Poirot met dan met een eu aan het eind, en Gotlands grootste rauka (in Lickershamn) zit er helaas niet in. We komen anders niet meer terug op de boot.
Dus wij met bus 61 naar de rauka waar we gisteren ook naar toe wilden. Na overleg met de buschauffeur niet uitgestapt in de plaats tot waar we een kaartje gekocht hadden maar 2 halte’s verder. Nu was het nog maar 2 kilometer wandelen en anders een stuk of 5.
In Lickershamn ben je midden in de natuur. In de haven heb je slechts een kiosk (die dicht was) en een minigolfbaan (die waarschijnlijk niet open gaat). Ook is er een cafe-achtig iets waar ze wel hun best gedaan hebben om het terras splintervrij te maken.
Rondom de haven staan een aantal rauka’s, waarvan de Jungfrun Rauka (met zijn 29 meter hoogte) wel de bizarste is. Hiermee is hij tevens de grootste op Gotland. Vanaf de haven loopt er een prachtig pad door het bos naartoe en als je je adem lang genoeg inhoudt kun je langs een steil in zee afvallend kustpad naar het strand afdalen. Regelmatig vallen stukken van deze kalksteenkust naar beneden en ook zijn er in de wanden vele kleine fossielen uit het Krijttijdperk te vinden. Nadat we een Deens echtpaar hadden aangesproken op hun rare gedrag (ze zaten op een matje door de steentjes te wroeten) heeft het zoekvirus ons ook aangestoken. Medio november houden we een kleine expositie thuis.