nog 3 weken vakantie

Heerlijk in ons eigen vertrouwde bedje geslapen. Gisteren bijna alle spullen van de boot mee naar huis genomen en dus staat de hal en tuinkamer vol. Vanochtend heeft Karin de eerste was alweer gedaan. Gelukkig hebben we nog 3 weken vakantie om ons voor te bereiden op de dagelijkse gang naar het werk.
Wij zijn een ervaring rijker en hebben elkaar weer wat beter leren kennen. Is na 25 jaar samenzijn blijkbaar toch mogelijk!
Langs deze weg willen we iedereen bedanken die gereageerd heeft op onze weblog. Ik vond het leuk om te doen en hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen.
Hans bedankt voor het oppassen op ons huis en schoonmoe bedankt voor de opvang van Ayla.
Ook bedankt voor de SMSjes, het telefonisch contact en de email. Nooit geweten dat we jullie zo zouden missen.Genoeg sentimenteel gedoe. Na 455 uur varen, 2050 nautische mijlen, 84 sluizen, 78 verschillende havens, 286 motoruren en 2 logboeken verder gaan we weer sparen om dit over 5 jaar nog een keer te doen.

de party is over

Stavoren – Monnickendam; 7:30 uur varen, 34 mijl.
Nog voor dag en dauw zijn we wakker. Alletwee een beetje onrustig. Als we vandaag in Monnickendam arriveren is ons vaaravontuur voorbij. En daar heb ik meer moeite mee dan Karin. Dus, ondanks dat we de wind tegen hebben, hijsen we de zeilen en nemen we niet de snelste weg. Weliswaar zien we niet zoveel door de nevel die er hangt toch is het lekker, om na een week kanaalvaren, te zeilen op het IJsselmeer. Naarmate we dichterbij Enkhuizen komen wordt de nevel steeds minder en genieten we van een zonnetje wat erg zijn best doet. Ook vandaag weer zijn we verwonderd dat er zoveel mensen op het water zijn. Ongelofelijk hoe druk het is. De hele vakantie nog niet zoveel boten gezien.
Op, of is het in, het naviduct komen we het engelse stel tegen waar ik nog een aangenaam gesprek mee had in Delfzijl. Zij doen de staande mastroute i.p.v. buitenom want het weer is ze te ruig. Hij vraagt zich echter af hoe hij naar Amsterdam moet want volgens de kaart die hij heeft liggen er nergens tonnen in het Markermeer. Tja, het is ook overal even diep dus waarom zou je tonnen leggen? Het Paard van Marken aanhouden en dan tussen de elektriciteitsmasten Amsterdam in.
Wij varen rechtstreeks naar de MN1-GZ2 en manoeuvreren tussen de vele boten door, over de Gouwzee naar de Marina. Na zoveel aanlegmanoeuvre’s deze reis is onze box natuurlijk een peulenschil. Alhoewel de tranen in Karin d’r ogen staan als ze Koos&Ilse, moeders en Ayla op de steiger ziet staan.

eindsprint

Leeuwarden – Stavoren; 9 uur varen, 36 mijl.
Ik heb mijn kluts weer terug gevonden en daarom reed in vanmorgen op de fiets, door een slaperig Leeuwarden, op zoek naar een ‘benzine’pomp. Krantje gehaald bij het station en naar de markt voor een vers brood en wat lekkers voor bij de koffie. Kan ik intens van genieten!
Klokslag 9 uur zijn we vertrokken en 10 minuten later hebben we de boot geparkeerd voor de Lidl. De laatste boodschappen en afscheid van de RedWood. We trekken nog wel de gehele dag met elkaar op want we moeten alletwee dezelfde kant op. Zo liggen we gezamenlijk te wachten voor de spoorbrug (welke maar niet wil draaien, ja het is ook een draaibrug), missen we de shortcut naar het nieuwe aquaduct, hoeven maar 10 minuten te wachten voor de Fonejachtbrug en zien hoe allemachtig druk het is op het Sneekermeer. Maar omdat wij naar Stavoren gaan en zij naar Lemmer scheiden onze wegen zich als wij stuurboord uitgaan de Jeltesloot in.
Netjes tussen de betonning varen garandeert niet dat het ook diep genoeg is. Met 6 knopen duikt de neus een meter het water in en lopen we (bijna) vast. Juist door onze snelheid ploegen we een tweede geul en net voor we tot stilstand komen richt de neus zich weer op en zijn we los. Gelukkig hebben we in Nederland geen rotsbodem.
Al jaren komen we in Stavoren en dat doen we graag (stukje historie). Maar nooit meer gaan we in de nieuwe jachthaven liggen! Kostte ons een klein vermogen. Tenminste, als je dit vergelijkt met het centrum van Groningen. Daar hoefden we maar € 5,30 te betalen. Genoeg over de euro’s, veel leuker is dat er om 9 uur (we lagen bijna in bed) werd geklopt tegen de boot en Tommy en Taeke (Azuri) op de steiger stonden. Hebben we vorig jaar rondje Fynn mee gevaren. En zo is het ruim na middernacht dat we pas ons bedje induiken. Maar gezellig was het wel, onze laatste avond aan boord.

Stom, stommer, stomst.

Onoplettendheid in de Dokwerdersluis! Volgens de almanak staat deze sluis altijd open. Vandaag dus niet. De rondvaartboot gaat als eerste naar binnen en legt, evenals de RedWood, aan bakboordkant vast. Wij dus aan stuurboordkant wat ook onze favoriete zijde is. En als de boot vastligt ga ik, zonder er bij na te denken, naar binnen om het logboek bij te werken. Tot ik de lijnen hoor kraken. Dit hoort niet bij een schutting van 10 cm! In 2 tellen sta ik buiten en probeer nog de landvast met de hand los te halen. Maar het water zakt zo snel dat de boot gaat hangen in de lijnen. Alleen een mes biedt dan nog uitkomst. En nu hebben we 2 landvasten van 5 meter i.p.v. één van 10 meter.

kluts

Kollum – Leeuwarden; 6:15 uur varen, 19 mijl.
Ik ben een beetje de kluts kwijt. Voorheen was het altijd plannen, weerkaartjes, logboek en noem maar op. Maar sinds we weer terug zijn in Nederland en we hier door de kanalen varen ben ik niet meer zo oplettend. Zo gebeurt het dus dat ik vanochtend, in de sluis, tot de ontdekking kom dat we bijna zonder diesel zitten. De tank is bijna leeg en dat is niet goed. Zonder brandstof doet de motor het niet. Maar erger is dat onderin de tank allemaal troep zit waardoor de kans op storingen toeneemt. Ook onze 2 jerrycans met 20 liter echte reserve zijn leeg. En als Karin naar de Action gaat in Dokkum loop ik met een lege jerrycan door het dorp op zoek naar een ‘benzine’pomp.
Een echt Hollands gebruik is het klompzwaaien aan een hengel met touwtje. Is een lucratieve bezigheid voor de brugwachter. En als je je hierdoor teveel laat afleiden kan het gebeuren dat je met de zaling de verf van de brug afschraapt. Gelukkig niet door ons.
Leeuwarden is een mooie stad to be en de mensen hebben hier een heel andere mentaliteit dan in het westen. Wij komen hier graag! En de beste plek om met de boot te liggen is in de Prinsentuinen. Twee minuten lopen naar het centrum en 8 minuten naar het AEGON-bijkantoor. Maar AEGON moet nog even geduld hebben.
Gelukkig hebben ze geen koopavond op vrijdag en zo kan het gebeuren dat we om half zeven aan een tafeltje bij de Italiaan zitten. Op uitnodiging van de bemanning van de RedWood.
Het einde komt steeds sneller naderbij.

Dokkumer Nieuwe Zijlen

Een Zijl is een sluis in het Fries en dit zijn dus de nieuwe sluizen van Dokkum. Getuigt niet van enige creativiteit om het plaatsje dan ook maar zo te noemen. Maar ik ben dan ook geen Fries.
Altijd weer een genot om door het Reitdiep te varen met al zijn bochtjes en mooie landschappen. Het Lauwersmeer is met een windkracht 6-7 niet echt een pretje maar wij zijn allang blij dat we dit hier meemaken en niet buiten op zee. Door die harde wind wordt het water uit de geul weggeblazen en zo wil het gebeuren dat we vastlopen op een stuk water wat 2,5 meter diep hoort te zijn. Nu dus nog maar 1,60 meter. Lijkt erger dan het is want het is een zachte bodem (blubber) waar we de boot gewoon doorheen trekken. Dit in tegenstelling tot het rotsje bij het eiland Vrango.
Omdat we geen van allen zin hadden om te koken ben ik op de fiets naar de plaatselijke patatboer geweest. Gezellige man die ik weliswaar met moeite kon verstaan maar toch een leuk gesprek mee gehad heb. We kwamen uit op leeftijden en hij schatte dat ik zo rond de 27 moest zijn. Wil je er jonger uitzien dan je werkelijk bent kun je dus alle anti-rimpeltjescreme en wat je nog meer hebt gewoon wegdoen en ga je een halfjaar varen. Schijn je 15 jaar jonger van te worden.

staande mast route

Heerlijk, lekker uitslapen zonder je ook maar enigszins druk te maken over het weer. We gaan vandaag van Delfzijl naar Groningen en daar we door het is Eemskanaal varen hoeven we ons geen zorgen te maken over een eventuele windkracht 7. En als het regent dan trekken we onze zeilpakken aan en dan worden we nat. So be it.
En dus vertrekken we op ons gemak net even na twaalf uur op weg naar de kleine sluis in Delfzijl. Met klein wordt hier dan bedoeld “voor de recreatievaart”. Wij hebben ruimte zat maar het lijkt in eerste instantie dat de RedWood net even te breed is en zijn stootwillen binnen moet halen want anders past hij er niet is. Het blijkt gezichtsbedrog want de 4,50 meter past er ruim in. Een snelle schutting en op naar de eerste brug.
Hier beginnen we enigszins te twijfelen want de brug staat open (voor de scheepsvaart) maar hij geeft rood. Er staat een joekel van een kraan op dus dichtgaan zal hij niet. Maar waarom dan rood? Wij varen gewoon door maar de gehele dag hoor je mensen via de marifoon vragen of ze moeten stoppen of door mogen. Het laatste dus.
Net voor Groningen hebben we een kleine tegenvaller als de laatste brug voor de jachthaven niet meer voor ons openwil. In de almanak staat dat hij gewoon draait maar de brugwachter denkt er anders over. Van 4 tot 6 gesloten. Probeer ik nog tegenin te brengen dat het half vier is maar daar heeft hij geen boodschap aan. Wachten dus aan een ieniemienie steigertje. Dan maar de warme prak gemaakt en deze genuttigd. Uiteindelijk liggen we om kwart voor zeven aan de Zuiderhaven in Groningen. Voor weinig.

wadvaren?

Iedereen (havenmeester, medezeilers, Klaas en ikzelf) zegt dat het kan. We gaan onder het eiland Juist door, over het wad naar Delfzijl.
De wind komt met kracht 5-6 uit het noorden maar omdat we halve wind gaan varen en later zelfs voor de wind mag dit geen probleem zijn. Over de 2 ondieptes, die we tegen gaan komen, kunnen we ‘makkelijk’ heen mits we ons tijdschema halen. Tenminste als de Redwood weg kan komen want zij liggen aan lagerwal en het waait hard.
Met 6 man langs de kant helpen en als ze bijna los zijn heeft hij opeens geen schroefdruk meer!? De koppeling tussen motor en schroefas is los! Zat achteraf nog maar met één bout vast en die was afgebroken. Menigeen zou nu denken: “@#%$@&*$” en op zijn gemak bedenken hoe dit op te lossen. Niet Joop. Als hij het binnen een uur gerepareerd zou hebben dan waren we nog op tijd om ons tijdschema te halen. En zowaar, drie kwartier later voeren we de haven uit.
Maar toen begon het gedonder pas echt! Oké, de havenmeester had gezegd dat het “um die ecke” wel heftig zou zijn maar dat we tussen de brandingrollers door zouden moeten had ik niet gedacht. Met windkracht 7, want juist op dat moment kwam er een buitje over. En omdat ik van de eerste 3 mijl geen kaart heb (gaat om 25 tonnen waar je tussendoor moet) was het een zeer spannend eerste uurtje.
Onder het eiland werd het inderdaad wat rustiger, in ieder geval geen grote golven en was het voor het eerst dat we met prikken te maken kregen. Hier steken ze een 20-tal grote takken in de grond welke je aan stuurboord kant moest houden. Let wel: bij laagwater valt deze geul droog!
Het voordeel van de harde wind was wel dat wij (met 2 riffen en stormfok) snel vooruit kwamen waardoor de passage Osterems uiteindelijk geen enkel probleem was. Ook hier stond nog 3 meter water alleen vanwege de regenbui was het zicht zo slecht dat de volgende tonnen niet te zien waren. Gps en laptop bieden dan uitkomst.
Het laatste stuk naar Delfzijl kregen we te maken met een dikke 2 knopen stroom tegen maar die was ingecalculeerd en kon ons eigenlijk niets meer schelen. We zijn weer in Nederland en hadden het wadvaren tot een goed einde gebracht.
Allemaal geen zin meer om eten te maken, het was toch alweer half negen, zijn we naar de plaatselijke chinees geweest.

we gaan!

Met een zuidwestenwind 4-5 moet je ‘gemakkelijk’ de Elbe af komen. Om 10 uur gaat de wind draaien naar W en weer 2 uur later naar NW. En hij wordt geleidelijk iets minder.
Het eerste deel is waar. We hadden geen hoge golven, geen harde klappen, geen water wat naar binnen slaat. Je kunt er weliswaar niet in zeilen, want daarvoor komt hij net iets teveel uit het westen. Geeft niet, want we hebben een motor aan boord die wel tegen de wind in kan.
Alleen jammer dat er van de rest niets uitkomt!
De wind gaat na een uurtje naar het NW maar daarna snel weer terug naar het SW waardoor we de hele weg naar Norderney op de motor hebben gevaren. Constant windje 4 tot 5 en constant regen. Maar laten we nu niet teveel zeuren! We zijn op Norderney. Wij hebben een windgaatje gevonden en er van geprofiteerd. Niet ideaal maar dat is het de afgelopen 3 weken ook nooit geweest (en zal het dit jaar ook niet meer worden?).
O ja, bijna vergeten. Tijdens het hijsen van het zeil om 7 uur vanochtend schoot de val los. En bleef hangen halverwege de mast. De mast is 10 meter dus hing hij op 5 meter boven de boot. Ik ben 2 meter, de pikhaak ook en als ik op de giek klim reik ik per saldo 5 meter hoog. Net niet hoog genoeg dus. Mocht ik nog even als een aapje de mast in.

euro

Ze zeggen dat Brunsbüttel vol is. Vol met mensen die wachten op een weergat om ook de Elbe af te varen. En omdat we een weergaatje gevonden hebben (zondagochtend SW4-5) denk ik dat het straks erg druk wordt in Cuxhaven. Komen al die bootje hier naartoe om ook morgenochtend uit te varen.
Maar blijkbaar denkt niet iedereen zo over het weergat als wij. Er komt er maar één terug en deze 2 mannen waren vanochtend uit Cuxhaven weggevaren op weg naar Helgoland. Na een uur de Elbe af hadden ze zoveel last van de golven én de 40 jaar oude houten mast stond gevaarlijk krom dat ze een wijs besluit genomen hebben om terug te keren. Hebben ze er nog 4 uur over gedaan om datzelfde stukje weer terug te varen!
Wij hebben heerlijk gewandeld met een stralende zon en licht briesje en ’s-avonds uit eten geweest op de Redwood waar we bloemkool in yoghurt kregen……
Van een goede (?) vriend de opmerking gekregen dat ik wel erg veel met euro’s bezig ben. Hij vindt dat als je dan toch verwaaid ligt je je beter kunt verdiepen in de plaatselijke historie dan je druk maken over een euro-tje voor de douche. En daar heeft hij toch eigenlijk wel gelijk in. Dus voortaan alleen maar geldperikelen als er een historie aan vast zit.

spaghetti

Waar ik geen genoeg van kan krijgen zijn fietstasje. Van die handige kleine dingen waar een hoop in kan en dat de fiets er dan toch nog strak uitziet. En die op zowel mijn ATB als op mijn racefiets past. Dat laatste levert altijd problemen op want de zadelpen heeft een wat ongelukkige vorm, voor een fietstasje dan. En zo heb ik thuis een kleine verzameling van tasjes die op het eerste gezicht hét tasje waren maar bij nader inzien voor geen meter voldeden aan mijn hoge eisen. Maar nu heb ik er één gevonden die het selectieproces met vlag en wimpel doorlopen heeft en ik kan niet wachten tot ik weer thuis ben.
Ook wij hebben voor de vakantie nog even ge-Sonja-Bakker-d maar dat was niet zo’n succes. Wel een lekker spaghettirecept aan over gehouden en dat vandaag voor ons vieren klaargemaakt. Je neemt dan gewoon twee keer zoveel als dat zij voorschrijft. En Gerard kan trots op mij zijn want ik heb het gemaakt met alleen maar verse ingrediënten.

kale plekken

Heb je net een kop thee gemaakt en ben je de weblog aan het bijwerken zegt ze opeens: “Je haar wordt weer lang, ik zie je kale plekken weer”. Direct gevolgd door: “Wanneer gaan we eten?”. Voorlopig niet dus.
Lekker lang geslapen en na een koffie met zelfgebakken koek (door Liza) getracht een stuk te gaan wandelen. Maar het is niet voor niets dat we hier liggen want nog geen 10 minuten na vertrek worden we getrakteerd op een ouderwetse regenbui met bijbehorende windvlagen. De rest van de dag een beetje liggen dommelen, gelezen, weblog bijgewerkt en weergaten gezocht. Misschien één op maandag?

douchen

Ik wil er niet teveel over vertellen want het doet nog steeds pijn in de portemonnee. Karin gaat zich douchen. Hiervoor krijgt ze van mij (aardig maar achteraf stom) een kaart met een tegoed van € 4,-. Die kaart moet je in een gleuf doen en dan zie je je tegoed en gaat er per x-aantal seconden een dubbeltje af. Maar wat denkt ons prinsesje: O jeminee, ik heb maar 4 minuten. En als ze klaar is met soppen kijkt ze op het display en ziet dat ze nog 2 en een halve minuut over heeft. Dus poedelt ze nog wat, bekijkt de voegen tussen de tegels en trekt uiteindelijk de kaart er maar uit want ze vind het nu wel genoeg. Een goede lezer begrijpt dat ze voor € 3,30 heeft staan verlummelen onder de douche (ik zet het er maar even bij Loes).
En bij de aanschaf van de kaart moet je ook nog eens € 2,- betalen voor de afschrijving van de douchegelegenheid waardoor de douche van onze lieve meid maar € 4,40 heeft gekost. De rest van de vakantie mag ze zich aan boord wassen.

weergaatje

Na middernacht zou de wind wat afnemen waardoor de golven niet meer zo hoog zouden zijn. Later op de dag weer meer wind maar dan gingen we voor het lapje en is zo’n harde wind minder onaangenaam. Dus wij (samen met de Redwood en nog vele anderen) zo rond vijf uur de haven uit. Ter verduidelijking: dan is het nog aardedonker. Nou zeg ik altijd dat je ’s-nachts veel meer ziet waar ik de lichten van de tonnen dan mee bedoel. Nadeel is echter dat je er erg veel ziet en samen met de verlichting van andere schepen het een heel gepriegel is om jouw volgende lichtje op te sporen.
Was dit maar ons grootste probleem. Veel vervelender is dat de beloofde windafname niet heeft doorgezet waardoor we meer golven voor ons kiezen krijgen dan ons lief is. Nadat er een tweetal zelfs de kuip binnenkwamen hebben we elkaar eens kort aangekeken en de steven gekeerd en zijn we naar Cuxhaven terug gegaan.
Rekensom: 3,5 knoop afleggen met een snelheid van (5 knoop van de boot en 3 van de stroom) doe je in een half uur. Terug duurt het iets langer want dan heb je die stroom dus tegen en gingen we nog geen 2 knopen per uur. Kwart over 7 varen we eindelijk de haven weer in en worden geholpen met aanleggen door Joop en Liza die het blijkbaar ook geen pretje vonden.
Voor 7 dagen een internet voucher aangeschaft en na de broodnodige rust de hele dag op internet op zoek geweest naar nieuwe weergaten maar helaas niets kunnen vinden.
Om ons verdriet een beetje te vergeten zijn met zijn vieren uit eten geweest en heeft Karin eindelijk weer eens van echte patatten kunnen genieten met een dit keer grote schnitzel.

payday

We gaan er vandoor! We zien een windgat. Even afrekenen en voortaan mag Karin dit gaan doen. In plaats van 7 dagen met stroom krijgt ze het voor elkaar om maar 5 dagen zonder stroom te betalen. En dat scheelt toch € 32,50. Kwisvraag: wat kost één nacht met stroom? Als extra vertel ik je dat de stroom € 1,50 kost.
We waren niet de enigen met dit plan, en om 10 uur was het een uittocht van boten. Enigszins met verbazing zagen wij dat de Redwood er als een speer vandoor ging terwijl wij juist dachten dat we gezamenlijk naar Cuxhaven zouden varen. Ik zal wel weer eens iets verkeerds gezegd hebben.
Maar een half uur later bleek dat ze onderweg nog diesel wilden bunkeren en lag de Redwood langs de kade en liep Liza met jerrycannen te slepen van 20 liter per stuk. Om ze van morele steun te voorzien hebben we ook aangelegd en heb ik mijn overhevelslangetje gebruikt om het karwei iets te versnellen.
Nu lijkt 67 km op de racefiets een peulenschil maar met de boot duurt dat 6 en een half uur. En na een tijdje weet je niet meer hoe je zitten moet. Vandaag wel lekker weer en gelukkig in Brunsbüttel (zoals gebruikelijk) een snelle schutting. En precies op tijd om met stroom mee naar Cuxhaven te varen. Echter niet genoeg rekening gehouden met de wind. Voor de sluis 3BF, na de sluis oplopend tot 5BF. Tegen. Dus hoge golven. Dus een nat pak.
Nu weten we weer wat het is, stroom tegen wind.

jarig

het waxinelichtje

Vandaag is Anja jarig en vanuit Rendsburg van harte gefeliciteerd. Het is je gegund.
Onze dag was wat minder vrolijk. Hij bestond voornamelijk uit regen en veel wind. Aangenaam verrast waren we dan ook door het geschenk wat we van Liza (weet je nog, van de Redwood?) een leuk waxinelichtje kregen. Zo bijzonder dan? Nee, maar wel heel erg aardig. Sorry, is Karin het niet mee eens. Is juist wel heel bijzonder. Kom maar eens een keer thuis kijken wat dit waxinelichtje zo speciaal maakt.

stukkie fietsen

Met in mijn achterhoofd een joekel van een fietstrainingsachterstand heb ik Karin zover gekregen om het achterland van Rendsburg per fiets te verkennen. Gewoon een beetje naar het noorden, kanaal over en via de tunnel weer terug. Zonder kaart, moet toch lukken? Windje in de rug en zelfs een lekker zonnetje (prima zeilweer?) die de nodige zweetdruppels produceerden als ik weer eens te vroeg rechtsaf sloeg en we weer terug mochten. Om één of andere reden zijn dat dan altijd stukjes omhoog.
Maar ging prima tot we bijna bij de pont over het NOK zijn waar Iza ineens vreselijk begint te piepen. Opgetild uit haar mandje maar er was niets. Dachten we. Heeft ze haar nagel gebroken en zat haar pootje onder het bloed. Maar gelukkig hebben honden een hoge pijngrens dus konden we na het afspoelen van al dat bloed haar gewoon weer terug in het mandje doen en onze rit vervolgen.
De burgemeestersvrouw fietst hier nooit wat betekend dat we de hele tijd bezig zijn kuilen en bulten in de weg te ontwijken. En het zag er vanaf het water zo veelbelovend uit! Wel leuk om met de langste roltrap van Europa onder het NOK door te gaan.

triathlon Bodegraven

En ja, dat schrijven we nog steeds met een H. Nu ik dit schrijf zal een ieder ondertussen al wel binnen zijn. Ik ben erg benieuwd naar de resultaten. Zowel die van de ‘cracks’, sneller dan verleden jaar?, maar ook zeker naar die van de zomergasten 2007. Dan weet ik meteen waar ik sta en moet ik wellicht vanavond nog een extra looptraining inlassen.
Voor zover iemand dit nog leest vóór vanavond dan wens ik diegene een gezellige en smakelijke BBQ en anders hoop ik dat het jullie allen gesmaakt heeft. Volgend jaar ben ik weer enthousiast van de partij.

Hamburg

Gisteravond een beetje laat geworden op de RedWood en vanochtend alweer vroeg eruit want we gaan naar Hamburg. Om 8:49 uur vertrekt de trein en de ben je anderhalf uur later in het centrum. Jammer dat het meermanskaartje pas geldig is vanaf 9 uur en toen zijn we dezelfde weg weer terug gewandeld naar de boot en daar hebben we het wakker-worden-proces verder afgemaakt.
Zo’n kaartje kostte ons uiteindelijk 7,25 euro per persoon en vaag kan ik mij herinneren dat een enkeltje naar mijn werk net zoveel kost.
Eerst ga je met de trein het NOK over. Dit gebeurt op een hoogte van 35 meter en je maakt dan een grote lus om die hoogte te bereiken. Eenmaal boven lijkt het net of je in een achtbaan zit. Het is net of je zweeft maar je voelt en hoort dat we over een spoor rijden.
En wat valt er verder over Hamburg te vertellen? Ik ben er ooit eens eerder geweest maar toen was ik alleen geïnteresseerd in de Reeperbahn maar dat is ondertussen alweer 24 jaar geleden. Deze keer heb ik mij in kunnen houden en zijn we begonnen in het dure winkelgedeelte, waar ik bijna een nieuw klokje gekocht heb maar deze uiteindelijk iets boven budget blijkt te zijn (67.500 euro), en zijn via diverse indrukwekkende gebouwen terug geslenterd naar de Hauptbahnhof.
Eindelijk weer eens uit eten en dit keer in een Amerikaans specialiteitenrestaurant.

taai

Tijdens onze zoveelste verkenningstocht door Rendsburg kwamen we een Thai’s restaurant tegen en hebben daar voor 4,95 pp overheerlijk gegeten. Het was net zoiets als bij de Mongool maar dit keer lekkerder.
Bijna weer terug op de boot worden we uitgenodigd door Joop en Liza om daar de dag af te sluiten met een kopje koffie. Worden er uiteindelijk 2 en als extra een Duitse lekkernij. Hierna wordt er een nog Hollandse fles rode wijn opengetrokken en is het alweer vrijdag eer we naar bed gaan. Op zo’n avond komt er van alles ter sprake waaronder het feit dat ze de RedWood zelf gebouwd hebben! Eerst de romp en nadat die af was hebben ze hem in hun tuin gelegd om hem daar af te bouwen. Het is uiteindelijk een Madeira 44 (13,5 meter) geworden van 11 ton. Ze hebben echt alles zelf gedaan. Zo ook de kiel waar ze 200 broodjes lood van 25 kilo in gegoten hebben. Dit alleen al was een klus van 2 weken. Na 7 jaar is het te water gelaten en dit is het 5e jaar dat ze ermee varen. Het grappige is dat het dezelfde indeling als onze Optima92 is, je heb alleen iets meer ruimte.

Harry Potter

Met tranen in haar ogen heeft ook Karin het laatste deel van Harry uit. Nu is het echt afgelopen en zit ze een beetje in een dip. Maar omdat ze toch nog wel een aantal mogelijkheden ziet voor een vervolg is ze hier snel weer uit.
Ikzelf heb mij bezig gehouden met de boot en ben 2 keer op en neer gefietst naar de brandstofpomp in het dorp en heb weer 30 liter diesel gebunkerd. Tijdens het overhevelen naar onze eigen tank stond de buurman zeer geïnteresseerd te kijken en heb ik hem uitleg gegeven over mijn overhevelslang. Hij blijkt er zelf ook één te hebben, is al 2 jaar aan boord en zit nog in de verpakking, maar begreep niet hoe het werkt. Uiteindelijk ligt zijn trechter nu in de prullenbak!
Bij de super nog een “palette” coca cola gehaald (zijn 24 “dozen”) en hier betaal je 25 cent statiegeld per blikje! Ik ben benieuwd of Appie ze ook wil hebben.

oostenwind

De voorspelling is dat het blijft waaien uit het NW en we blijven net zolang in Rendsburg tot de wind uiteindelijk uit het oosten komt. Hoef je alleen maar het weer te volgen om te weten wanneer we hier wegvaren. Als het eenmaal zover is denken we er nog 7 dagen over te doen om in Monnickendam af te meren.

NOK

Laboe-Rendsburg: 5:25 uur varen, 22 mijl.
De Felicitas ging al vroeg op pad om die dag door te stomen naar Brunsbüttel, het was nog net geen 10 uur toen zij vertrokken. Omdat ons reisdoel die dag Rendsburg is, maar 22 mijl, deden wij rustig aan en met een mooie lagerwal afvaar manoeuvre voeren wij om 11 uur de haven van Laboe uit. Groot was dan ook onze verbazing dat we de Felicitas weer terugzagen voor de sluizen van Holtenau. Hier lagen ze dus al een uur rondjes te draaien wachtend op de opening van de sluisdeuren. Erg frustrerend. Ook wij mochten dit kunstje een half uur lang doen en met 12 schepen mochten we om kwart over twaalf de sluis in.
Even in het kort iets over deze sluizen: het zijn klote-dingen! Normaliter heb je een mooie rechte kademuur waar je eenvoudig aan af kunt meren. Maar omdat deze sluizen er eigenlijk zijn voor grote zeeschepen hebben ze hier een soort vlonders van 10 cm hoog. Is slecht voor de verf op de boot omdat de stootwillen hoog op het water blijven drijven en levensgevaarlijk voor het dekmaatje omdat zij een sprong op die vlonders moet maken die, omdat ze altijd nat zijn, erg glibberig zijn.
En wij zouden geen Hollanders zijn als we daar niet iets op bedacht zouden hebben. We hebben langszij de Freya4 afgemeerd. Het bekende appeltje-eitje.
Dit keer niet al het kleingeld gebruikt om de verschuldigde 12 euro te betalen en de sluiswachter was dan ook erg vriendelijk.
In het NOK hadden we wind en regen tegen en vonden we het voor het eerst weer vrieskoud. Er was die dag weinig verkeer en zonder echt door elkaar geschud te zijn door de golven die die grote schepen produceren kwamen we om half vier in Rendsburg aan. Hoe goed het afvaren deze ochtend ging hoe slecht ging het afmeren. Wel de lijn om de loefpaal gekregen maar twee tellen later lagen we tegen de lijpaal aan te rijden. Inschattingsfoutje van de schipper. Later deed een Nederlands echtpaar voor hoe het moest. Maar die hadden dan ook een jarenlange ervaring opgedaan. Hij was 79 en zij was ook geen fris groen blaadje meer.

uit eten

Karin had het met Michael gehad dat ze zo gek is op de Duitse schnitzels. Dat zijn van die lappen vlees waaronder ergens je bord zit maar je hem niet ziet. En nu heeft Michael een bistro gevonden waar je voor weinig schnitzels kunt eten. Dus gingen we met zijn zessen om zes uur naar de bistro en na een biertje hebben we onze bestellingen gedaan. Hebben ze nog maar 2 schnitzels! En pissen wij weer naast de pot.
De enige troost is echter wel dat op het bord met gebakken aardappel, schnitzel en champignons je heel goed moet kijken om de schnitzel te ontdekken. Het was een stukje vlees van 100 gram overladen met champignons. Hadden wij het toch weer beter voor elkaar met ons Mexicaans nuddel-potje. Alhoewel ik het op de boot zelf lekkerder klaarmaak.
Als afsluiting van dit geheel zijn we naar een bar-restaurant gegaan waar we met uitzicht op de haven én onder een straalkachel 2 heerlijke halve-liters hebben besteld. Helaas hadden we wel de pech dat ze net vanavond het jaarlijkse bedrijfsuitje hadden gepland en we om half negen gingen sluiten.
Mochten we in de zeikregen terug naar de boot maar daar hebben we erg genoten van de biervoorraad van Klaas en Renate waar we nog een paar uur hebben nagepraat over van alles en nog wat.

onderwatebom

Sønderborg-Laboe; 6.50 uur varen, 35 mijl.
Een TOP-dag. Er hing een bui waar je U tegen zegt maar die trok netje voor ons neus weg en daar kregen we een prachtig windje van en met een slordige 7 knopen stoven we voor Maasholm langs op weg naar Laboe. Precies daartussen zit een sperr-gebiet en laten ze nou net op het tijdstip dat wij daar langs varen een bom tot ontploffing willen brengen!
Eerst nog wordt het met een uur uitgesteld maar dan: 5-4-3-2-1 en ….. helemaal niets.
In ieder geval liggen wij nu achterstevoren in de box (maar wel met de neus in de wind) en gaan we straks wat slenteren over de boulevard.

3%

Assens-Sønderborg: 6.30 uur varen, 30 mijl
Hier in Denemarken moet je bij iedere pintransactie 3% van het aankoopbedrag extra betalen. Dit geldt voor alle buitenlandse kaarten. Dus proberen wij zoveel mogelijk met contant geld te betalen. Nou hebben we maandag 20 augustus voor het laatst Deense kronen uit de muur gehaald en het is nu echt bijna op. Om onze uitgaven zoveel mogelijk te beperken eten we al het eetbare wat we op de boot kunnen vinden. Hadden we de vorige vakantie genoeg bij ons voor een 5 weken kluizenaarsbestaan, deze vakantie alleen de niet te verkrijgen kruiden en veel bier meegenomen. Morgen nog 1 dagje in een Deense haven en dan varen we de Deens-Duitsegrens over en kunnen we weer met de ons zo wel bekende euro’s betalen.
Volgens de havenmeester was het rond 5 uur in de ochtend de beste tijd om uit te varen omdat het vanaf 12 uur harder zou gaan waaien. Vonden wij niet zo’n best plan en zijn om 9 uur vertrokken. Het werd een rare dag.
Eerst nog zeilen, het ging precies, maar de wind bleef maar krimpen waardoor we ons doel volledig voorbij zouden lopen. En toen de wind ging liggen en het begon te regenen hebben we de motor aangedaan en die is de rest van de dag niet meer uitgeweest. Vlak voor Sønderborg mochten we nog een uurtje genieten van de zon maar omdat we 15 minuten moesten wachten voor de brug kwamen we toch nog in de stromende regen in de haven aan.
Morgen het begin van de meteorologische herfst hoewel het volgens ons al een paar weken herfst is.

meer dan 30%

Juelsminde-Assens: 7.40 uur varen, 38 mijl.
Vandaag toch maar een rif in het grootzeil en dat was maar goed ook. Het is maar 5bf maar we liggen nog schever dan gisteren. Het water loopt door het gangboord. Erg fijn allemaal.
Gelukkig krijgen we de beschutting van varen in de kleine Belt wat ook inhoud dat de wind niet continue uit één hoek waait en sommige stukken gewoon pal tegen of zelfs helemaal geen wind. Een half uurtje op de motor en in de tussentijd aangelegd aan de kade van Middelfart om het kind even een plasje te laten doen.
De laatste 3 uur kwam de wind bijna pal van achteren en hebben we mogen spelen met grootzeil en fok om zoveel mogelijk wind te vangen.
Iedereen zegt dat Assens een heel mooi plaatsje is.

weer op weg

Ebeltoft-Juelsminde: 7,5 uur varen en 40 mijl.
Ze zeggen dat het de komende paar dagen wat minder gaat waaien. Met minder bedoelen ze dan 4-5bf. Is een verademing na de harde wind van de afgelopen dagen. Er gaan stemmen op om naar het 18 mijl verder gelegen eiland Tunø te varen maar mijn voorkeur gaat uit naar een langere slag. Laten we maar even profiteren van de mindere wind die er staat. Dus komen wij na 40 mijl aan in Juelsminde.
Klinkt allemaal als een plezierig dagje zeilen maar zo heb ik het niet ervaren. De wind kwam uit een dusdanige hoek dat we de hele weg hoog aan de wind mochten varen. Omdat ik geen rif wilde zetten maar wel de genua een stuk had ingerold hadden we een hellingshoek van continue 30°. Regen, overstekende grote schepen, windmolenpark en diverse irritante ondieptes maakten het allemaal weer erg inspannend. Het rare is dan dat op het moment je de haven invaart het een andere wereld lijkt. Omdat je beschut ligt is het zelfs nog lekker om in de kuip in het zonnetje te zitten. Genoten van een lekkere douche en de macaronischotel was wat veel en de rest bewaren we tot morgen.

bibliotheek

Voor de verandering regende het en stond er wederom een puist wind. Karin had ontdekt dat er gewoon water uit de douchekraan komt zonder er een muntje in te doen. Let wel, KOUD water. Dus gingen wij zo rond tienen naar het waslokaal en kwamen uiteindelijk weer blauw op de boot terug en hebben het die dag niet meer warm gehad. Vooral onze voeten kregen we niet meer op bedrijfstemperatuur. Geen goed plan!
Nadat we gisteren de supermarkt uitgezet waren, honden niet toegelaten, hebben we het vandaag nogmaals geprobeerd en hebben we Iza als bewaker op de boot achtergelaten. Op de fiets er naar toe en toen de boodschappen gedaan waren bleek dat wij een mannetjes en vrouwtjesfiets hebben. Ze hadden een kleintje gekregen!
De bibliotheek bracht weer uitkomst om de weblog bij te werken en de mail te controleren. Een kwartiertje fietsen, ligt buiten het dorp, en onbeperkt gebruik maken van een snelle internetverbinding.

regatta

Het waait. Nog harder dan gisteren. Dus we blijven. Continu 6 beaufort op de teller is voor ons reden om aan land te blijven. Echter niet voor een aantal enthousiaste Denen die blijkbaar afgesproken hebben dit weekend een dagje te gaan varen.
Dus hebben we de hele dag HAVENKINO. Er gaat met deze wind bij een ieder wel wat fout en wat is er nou leuker dan leedvermaak?
Voor de denkers onder ons: hoe vaar ik weg uit een box terwijl de wind dwars op de box staat en je ook nog eens tegen de wind in de haven uit moet varen?

Mongolen

Gevonden onderweg, de befaamde stokrozen en de fok repareren.

Het waait. Hard. Dus we blijven. Doen een wasje of 2 en klagen over de douche die niet de beloofde 5 minuten warm water geeft maar dit maar 4 minuten doet. Hollanders als wij zijn dachten we met 1 muntje (kost 1 euro en 30 cent) ons beide te kunnen douchen. Moet toch kunnen ieder 2,5 minuut? Karin had dus koud water!
Ook in deze haven liggen veel Duitsers waaronder de Freya. Deze wordt bemand door Renate en Klaas (wiens achternaam Klazen is) en gezamenlijk met Michael en Helga hebben we bedacht onbeperkt bij de Mongool te gaan eten. Kost maar 98 kronen dus dat moet toch wel eens kunnen deze vakantie. Nu blijken de Mongolen de ons welbekende Vietnamezen te zijn. Blijkbaar is hun bootje een beetje uit de richting geraakt.
Niet mokken, lekker wokken. Schep van alles op een bordje en twee Mongolen (vind ik leuker klinken dan Vietnamezen) pletten het op een bakplaat en 2 minuten later is het klaar. Gaat jullie mooi niet lukken om in 2 minuten op een bakplaat, geraspte peen, ui, prei en paprika beetgaar te krijgen. Hunnie dus ook niet. Het vlees was lekker maar die grote hompen groente waren niet weg te krijgen. Gelukkig was het bier goed te drinken.

genaker

Stel niet uit tot morgen wat ge heden doen kunt. Meestal stel ik dingen uit omdat ik denk dat ik geen zin heb. Waarom ik dan geen zin heb? Of ik begrijp het niet wat er gedaan moet worden of ik vind het te omslachtig. In het geval van het brandende oliedruklampje is het beide.
We hebben afgesproken met onze Duitse vrienden (tja, je moet toch wat) Helga en herr Fritz die liever Michael genoemd wil worden, dat we om 10 uur zouden vertrekken. Dus als Karin om 9 uur nog een rondje met Iza gaat lopen kan ik op mijn gemak naar de motor kijken. Prima plan totdat om 5 over 9 Michael komt vertellen dat we om half 10 gaan omdat er in de loop van de dag veel wind wordt verwacht. In die 15 seconden dat hij deze mededeling doet lig ik meteen een half uur achter op schema. In 15 seconden van een mooie ochtend naar een stressdag. Want als een speer olie controleren (kajuitdeurtje weg, jerrycan weg, trap weg, luik weg, papiertje pakken, stokje eruit, afvegen, terugdoen, controleren en lijkt goed, nog een keer dan maar en nu zou het kunnen dat er nog wel iets bij kan), olie bijvullen (olie pakken, gereedschap pakken, zonder trap uit de boot klimmen, motorluik open, spullen die hieronder liggen opzij leggen, 2 houten plankjes eruit (wat altijd een hoop geklier is) olievuldop los (verkeerde gereedschap dus weer terug de boot in), olie proberen zonder trechtertje hierin te krijgen, hopen dat het genoeg is, plankjes terug, spullen terug, luik dicht, in de boot klimmen en de trap terug zetten, gereedschap opruimen, jerrycan terug, kajuitdeurtjes terug) en handjes wassen.
En doordat nu eindelijk de zon weer eens schijnt loop ik dus te zweten als een otter. Komen we bij het wegvaren ook nog niet zo zachtzinnig in aanraking met onze buurboot (waarvan de bemanning zich allen aan het douchen was) direct gevolgd door een ondiepte van 1,30 meter die ik mag omzeilen en dan hebben we (Karin en moi) dus de hele dag mot. Want allebei vinden we het de schuld van de ander.
En als klap op de vuurpijl dacht ik er goed aan te doen om de laatste 6 mijl met de genaker te gaan zeilen. We zouden 100 graden aan de wind lopen (is dus halve wind) en die wind was toch aan het wegzakken en dan ga je met onze nieuwe genaker toch wel wat harder.
Alsof dat hier belangrijk is!
Niet dus en zeker niet wanneer blijkt dat als de genaker zich volzuigt met wind deze ondertussen uit een andere hoek is gaan waaien, waardoor we hoog aan de wind varen, en ook nog toeneemt tot windkracht 5. Zo schuin hebben we nog nooit gelegen. En probeer dan dat ding maar weer eens naar beneden te halen.
Bevorderd in ieder geval niet de verstandhouding tussen Karin. Ik sta op het voordek mijn commando’s te schreeuwen (door de harde wind moet ik wel schreeuwen anders hoort ze het niet) en dat komt dan weer te agressief over.
En vlak voor de haven van Ebeltoft varen wij bijna de visnetten in en loopt de dieptemeter enthousiast terug van 3,5 meter naar 1,80 meter. Gelukkig niet verder want wij steken maar 1,70 meter diep.
Fijn hoor, zo een dagje zeilen!

stukje varen

Liever lui dan moe, vuurturen van Greena, en de stuurboord haveningang van Greena.

Deze dag is de windvoorspelling van dusdanige aard dat we weer eens een stukje gaan varen. De wind moet uit het noord-oosten gaan komen en wij gaan pal naar het zuiden varen. Ongeveer 5 beaufort welke later afneemt naar 3 tot 4. O ja, de afstand naar de geplande haven is 60 mijl waar we ongeveer 12 uur over denken te gaan doen. We hopen sneller omdat er toch wel een stevig windje waait. Maar zoals wel vaker in het leven loopt het niet altijd zo je graag zou willen.
Het begon al direct na de eerste rode ton waar bleek dat we 2 knopen stroom tegen hadden.
Gelukkig werd het er later maar 1 maar toch scheelt dat heel wat op 12 uur.
Halverwege de rit viel de wind (met een luide knal?) weg en liepen we nog maar 3 knoopjes. Met deze snelheid zou het 12 uur middernacht zijn eer we in de haven van Greena zouden arriveren. Dus dan gaat het motortje aan en zo houden we er toch nog een beetje snelheid in.
Volgens het handboek van de motor moet je DIRECT de motor uitzetten als het lampje van de oliedruk gaat branden. Maar ja, dan wordt het middernacht! En omdat het lampje niet continu brand heb ik stiekem alleen maar gekeken als hij uit was. Hopende dat hij het in ieder geval tot Greena vol zou houden en dan zien we wel verder.
Uiteindelijk waren we om kwart over 8 in de haven en heb ik het motoronderhoud uitgesteld tot morgenochtend want nu is hij (de motor) toch veel te warm.

verwaaid?

Na de spannende dag van gisteren gaan we vandaag eerst zorgen dat de matrassen weer droog worden, de kastjes herinrichten en ik ga op zoek naar een halve liter bier die niet meer in het blikje zit maar toch ergens in de boot moet rondzwerven.
Læsø is een prachtig vakantiehuisjes eiland. Een soort Vlieland of Terschelling. En omdat het ook nog eens helemaal vlak is kun je in een dagje het hele eiland rondgefietst hebben.
Wandelend langs het strand kun je allerlei beestjes waarnemen van dode kleine zeesterren tot zeehonden. De enige zeehond die wij echter gezien hebben is Iza die spontaan een duik in het toch wel lekkere zeewater nam.
Fietsen, wandelen, beetje fotoboek, luieren, lezen, puzzelen en lekker eten is hetgeen wij de 3 dagen op Læsø gedaan hebben.
Nou wil het toeval dat een dag later dan wij (maandag dus) de Felicitas de haven in komt varen. Hebben we voor het eerst ontmoet in Ystad, later nogmaals in Stockholm en ook in Göteborg waren ze van de partij. Dinsdagavond gezellig wat bij elkaar aan boord gegeten en gedronken wat voor ons beide de reden was dat we woensdag niet uitgevaren zijn. Geen van ons vieren voelde zich helemaal 100%. Terwijl het toch wel kwaliteitsdrank was.

naar Denemarken

Zoveel staken als je aan de oostkust van Zweden tegenkomt zo weinig liggen er aan deze kant. En na 5 minuten is het letterlijk meteen raak want met een hoop kabaal lopen we op de rotsen. Niet echt erop maar voor ons gevoel er overheen. Omdat ik het al zag aankomen en nog snel van koers probeerde te veranderen denk ik dat we daardoor, na nog een klein hobbeltje, meteen weer vrij water hadden maar de pannen lagen her en der verspreidt in de boot. Wat een schrik geeft dat en dit hoeft van mij niet nogmaals te gebeuren. Het vervelende is nu dat ik overal rotsen zo vlak onder het wateroppervlak zie. Een paar witte kopjes op het water en mijn hart slaat alweer over. Nog vervelender is het dat het hard waait en dat ik nu overal witte koppen zie. Mijn verstand zegt dat het door de wind komt maar ik kan mijn gevoel niet uitschakelen. We zeilen achteraf dan ook een heel stuk om omdat ik denk dat er links van ons een ondiepte is.
En achteraf zijn we weer blij en trots dat we weer vast in de haven van Læsø liggen maar onderweg vonden we er niet echt veel aan. Karin had al gouw weer de zeeziekte ontdekt en is stil in een hoekje gaan zitten. Tegen beter weten in want hierdoor verdwijnt het echt niet. Een verplaatste noordkardinaal en twee grote schepen die zonodig ons pad moesten kruizen maakte het feest van de dag compleet.
O ja, het vaarseizoen is over! Afgelopen vrijdag om 20.00 uur is de ijssalon dichtgegaan en ze zien ons volgend jaar weer graag verschijnen.

herrie

2 heel goede bandjes en als laatste degene die het langst doorging.

Göteborg is een wonderschone stad. Gratis musea, heel veel winkels en de bijbehorende REA, gezellige terrasjes, geen internet in de haven maar wel gratis in de bibliotheek en natuurlijk het kultuurspektakel. Jammer dat het allemaal zo hard moet. Je zou haast denken dat de Zweden allemaal een slecht gehoor hebben. De boot trilt mee met de bassen die uit de luidsprekers komen. Maar het was tot gisteren our kind of music en dat hoort er dan maar bij. Gisteravond however, was er een joekel van een speedboot die zijn eigen liveband meegenomen had en enthousiast door ging met spelen tot half drie in de ochtend. Weliswaar ABBA maar zo knoeperd hard dat we er niet van konden slapen. En met ons nog veel meer want de mensen die vandaag weggingen deden dat voornamelijk vanwege de herrie en gingen een uurtje verder in een andere haven liggen.
Dit was voor ons ook een van de argumenten maar ook dat we vanaf het eiland Vrångö een betere uitgangspositie zouden hebben om zondag naar Læsø te varen. Je ligt dan wat zuidelijker en met de voorspelde zuidenwind hoeven we niet zo hoog aan de wind te varen wat de overtocht een stuk comfortabeler maakt. Koers 250 ipv 220.

klein stukje kunst gemaakt van rietjes!

blijven of weggaan?

Schoenmaat Gilbert, twee warme honden en Kapitein Röd.

Wat willen we nu? Nog een paar dagen slenteren en genieten in Göteborg of het Kattegat op? Even vergeten dat het vandaag windje zes tot zeven waait uit het zuidwesten en dat we eigenlijk geen keus hebben tenzij we kostmisselijk willen worden. We wachten gewoon tot al die regen een keer wegtrekt en de wind minder wordt en uit een gunstiger hoek gaat waaien. Met ons veel anderen want de haven wordt steeds voller en de enige die vertrekken zijn Noren die met de wind mee naar het noorden varen. What’s in a name?
Deze avond was het echt klote weer maar dat heeft Kaptein Röd er niet van weerhouden om zijn reggaeachtige rapmuziek te laten horen. Qua klank dachten we aan Bob Marley figuren maar het bleken “gewoon” blanke Zweden te zijn. Zo voegt kijken naar muziek toch iets bijzonders toe. De paaldansers zijn na 10 minuten weer afgestapt want de lucht zag er erg onheilspellend uit. Helaas ook geen vuurwerk.

dit is nog een foto van gisteren.

als een speer

Niet zo vroeg als we gewild hadden, er was een beetje mist en ik kon amper de overkant zien, zijn we om 9 uur vertrokken. Het is ruim 35 mijl en daar doe je normaal dan 7 uur over. Zit er nog één sluis, 3 bruggen en één spoor in en dat kost meestal ook een half uur per stuk. Maar de laatste sluis ging open toen we aan kwamen varen en binnen 15 minuten waren we erdoor. De brug er na ging aansluitend open. De daarop volgende brug bleek een heel spannende te zijn. Volgens de kaart is deze 13 meter hoog (van het water tot de onderkant brug). Maar hoe hoog zijn wij nu precies? Ooit eens samen met Koos opgemeten en ergens opgeschreven. Maar waar?
In de Hollandse almanak die helemaal achterin de boot ligt in een tas met gelezen boeken. Toen kwamen we uit op 13,47 meter. Maar sinds 2 jaar hebben we een nieuwe mast en is die nu langer of korter? Met behulp van een landvast en de grootzeilval de mast nagemeten en hier de hoogte van de mastvoet tot aan het water bij opgeteld. Marifoonantenne is 1,20 meter en toen kwam ik uit op 13,02 meter. Moet dus passen en dat deed het ook. We raakten niet eens de onderkant van de brug.
Nog steeds met 2 knopen stroom mee voeren we verder en het enige echte obstakel bleek de draaispoorbrug te zijn. Daar waren we om 15:00 uur en op het bordje stond dat hij open zou gaan om 15:20 uur. Even niet opletten en er stond 15:30 uur en na weer een moment van onoplettendheid stond er 15:45 uur. Als dit nog even zo doorgaat komen we er nooit! Maar om 10 voor 4 ging hij toch echt open en na 7 uur varen waren we in Göteborg. Heeft de stroom al het oponthoud weer goedgemaakt.
Aangenaam verrast waren we door de mededeling van de havenmeester dat we precies op tijd waren want vandaag begint het 4 dagen durende kultuurspektakel wat inhoudt dat er op 16 plaatsen verspreidt over Göteborg van alles te beleven is.Hier in de haven hadden we vanavond klassieke muziek en een voorstelling van een groep paaldansers. Om elf uur afgesloten door een spetterend vuurwerk

Trollen

Vandaag gaan we 5 van de 6 sluizen doen in het Trollhätten-kanaal. Bijzonder? Voor ons wel. Het zijn sluizen waar je 6 meter naar beneden gaat en dat is toch andere koek dan het naviduct in Enkhuizen. Niet dat we er tegenop zien, integendeel. Het schijnt zelfs makkelijker dan in Nederland te zijn. Je hoeft hier maar één lijntje van de middenbolder naar de trap te doen en gewoon om de paar sporten over te pakken. En dat zakken gaat heel snel maar heel rustig. Ongeveer 12.000 kubieke meter water stroomt er in 6 minuten de sluis uit. En daar merk je nagenoeg niets van omdat dat gaat via buizen in de “vloer”. Alsof je de stop uit de badkuip trekt. Beetje dom als er wordt geschreven dat je aan bakboord kant moet aanleggen en je toch mensen ziet die het aan de stuurboord kant proberen. Als de sluis vol staat zie je een nette bovenrand maar na 20 centimeter zakken is het alleen nog maar naakte rots en moeten je lijnen toch minimaal 15 meter lang zijn.
Als overnachtingplaats hadden we ons oog laten vallen op een heel klein schiereiland onderaan de oude sluizen. Tegen 2 knopen stroom er naar toe gevaren en inderdaad een GEWELDIGE plek. Fonteintje met bankjes en op de achtergrond het gedonder van het water in die oude sluizen. Zelfs de 5 jonge meiden in de leeftijd van 15/16 jaar waren erg aandoenlijk met hun tentje. Tot zij helaas vergezeld werden van nog 5 dames en een 10-tal jongens. Het bier ging van hand tot hand en ik zag ook nog een fles wodka. Toen ze om 9 uur stomdronken naast de boot kwamen zitten met gettoblaster hebben we eieren voor ons geld gekozen (hoewel we geen havengeld hoefden te betalen) en zijn 200 meter stroomafwaarts aan de wachtsteiger voor de sluizen gaan liggen. En nog geen 10 minuten later werden we vergezeld door het Duitse echtpaar wat ook niet op deze festiviteiten zat te wachten. Jammer.
Voor de zeilliefhebbers wil ik het na thuiskomst nog wel eens hebben over aanleggen aan een steiger met 2 knopen stroom.

mist

Beetje bijtijds vertrekken. Vanmiddag gaat de wind uit de verkeerde hoek waaien. Maar ik zie geen hand voor ogen. Niet de druppels op de sprayhood die mij het zicht belemmeren maar het is een nevel die ze ook wel mist noemen. Het open water was niet te zien. Daarom hebben we eerst maar een lekkere pot koffie gezet (met de hand) en zijn rond tienen weggevaren. Best wel spannend om ergens naar toe te varen wat je niet kunt zien. Weliswaar hebben we een GPS aan boord en kun je hierop zien welke kant je uitmoet maar voor je gevoel vaar je altijd verkeerd.
Achteraf hadden we beter een paar uur later weg kunnen gaan want wij hadden de hele weg géén wind en wél vliegjes en de boten die een paar uur later vertrokken hadden alles precies andersom. Maar wij hebben gewandeld in Vänerborg en zij lekker niet.

schoonmoeder

Vandaag is mijn schoonmoeder jarig. Jammer dat we zo’n eind weg zijn anders hadden we gezellig op visite kunnen gaan.
Vanochtend onze laatste stukje schären gehad. Vanwege de weinige wind, die ook nog van achteren kwam schoten we niet erg op maar was het des te mooier. Een stuk leuker zeilen dan de 2e helft van het Vänernmeer. Weliswaar hadden we de genaker op staan maar naarmate we meer bij de overkant kwamen des te vervelender werden de golven. In vaktermen noemen ze dat aan lagerwal geraken. Wat wij dus deden. En omdat we vonden dat we al genoeg geld uitgegeven hadden aan al die kaarten moeten we het nu doen met een uitgebreid boekwerk maar zeker niet zou duidelijk als een echte Zweedse jachtkaart. We moesten dan ook maar een beetje gokken welke koers we moesten varen. Gelukkig zijn we nog niet de enige op het water, en zagen we iemand wegvaren van de plek waar wij naar binnen moesten anders waren we nu nog aan het zoeken geweest. Je moet je voorstellen dat je bij nacht op de Waddenzee vaart met oude kaarten. Zoiets.
En door dat lagerwalletje werden we het riviertje Dalbergså in gelanceerd. Was een spannend eind van de dag. Nu liggen we heerlijk beschut met een klein zonnetje. En een koud (Hollands) biertje.
Vandaag onze eerste verse vis gekocht. Tenminste als je gerookt vers kunt noemen. Hij stonk een uur in de wind en heeft de nacht in de bakskist door moeten brengen. We hadden nog een restje gehakt en daar had Karin al 2 platgeslagen ballen gehakt van gemaakt.

groot water

De weersvoorspellingen waren allemaal appeltje-eitje dus ik was wel enigszins verbaasd dat er windje 4BF stond toen we buiten de haven kwamen. Zo scheef hebben we in weken niet gelegen! Maar het is wel weer een lekker gevoel. Strak door het water, druk op het roer en gewoon meer dan 6 knopen per uur varen. We waren het gevoel al weer bijna vergeten. Jammer dat we met gemak voorbij gelopen worden door een Dehler 101 maar weer erg leuk dat ze daarna niet verder op ons uitlopen dan een 100 meter. De Zweedse dame baalde hier ook flink van (met een glimlach) en begreep er niets van. Eigenlijk wilden we vandaag in de haven bij slot Läckö maar door de lagerwal leek ons dat niet zo’n goed idee en zijn we doorgevaren naar het plaatsje Spiken. Nou ja, plaatsje. Het is een vissershaventje met de diverse vistentjes. En een gasthaven. Zo gezellig dat er zelfs een bus vol “buitenlanders” kwam om hier een feestje te bouwen. Maar nog lang niet zo luidruchtig als onze 4 Zweedse leraren die ook in deze haven blijken te liggen. Nu met 6 andere boten ertussen dus deze nacht is de herrie volledig aan ons voorbij gegaan.

tante Marie-stad

Een bijzondere De Gouw was onze tante Rie. Kunnen we (Rob en ik) nog wel een aantal verhalen over vertellen. Maar niet nu.
Nu hebben we de halve stad leeggekocht want alles is in de REA (uitverkoop). Jullie zullen mij niet meer herkennen na terugkomst. Ten eerste vanwege de kleur maar ook vanwege mijn geheel nieuwe garderobe. Ik ben benieuwd wat jullie van de nieuwe mij gaan vinden.
Over het varen er naartoe valt niet zoveel te vertellen. Geen wind, twee uur op de motor.
En wie leggen er een uur later (nog net niet) naast ons aan? Inderdaad, de 4 Zweedse leraren!

midgetgolf

We gingen op weg met het idee dat gisteren eindelijk de Zweedse zomer was begonnen. Maar nadat Karin zich had ingesmeerd met ezelinnenmelk betrok de lucht en nog geen 15 minuten later was het herfst. Het kwam met bakken de lucht uit! Het was een troosteloze bedoening. Weliswaar hielden onze zeiljassen het water buiten maar ik stond te soppen in mijn schoenen.
Maar er zijn toch wel een aantal positieve dingen te melden.
1e. we liggen hier in een gratis haven met uitzicht op de midgetgolf.
2e. Danielle is eindelijk bevallen van een nu gezonde zoon Lars.
3e. we hadden vanavond een al you can eat visstick buffet.
Ad1. geweldig om te zien hoe jong en oud zich vanaf de eerste hole groen en geel zit te ergeren. Is het niet om het eigen balletje wat er maar niet in wil dan is het wel om het feit dat hij bij paps en mams veeeeel te lang duurt.
Ad2. volgens mij een week later dan gepland maar volgens de SMS is Lars nu thuis en kan het genieten beginnen.
Ad3. daar zijn we nu kotsmisselijk van en ik eet de rest van mijn leven geen vissticks meer.
Zo, nu eerst die gore pannen afwassen en dan een lekker stukje prinsessentaart. Hebben we wel verdiend.
O ja, er waren een 4-tal Zweedse leraren die tot laat in de avond dachten gezellig te zijn en door het vele bier steeds luidruchtiger werden.

alles op hoog nivo

Een dag om nooit te vergeten. Rond negenen vertrokken uit Karlsborg en bij Forsvik hadden we de laatste sluis van het kanaal welke ons nog eens 3,5 meter hoger bracht naar wel 91,80 meter boven zeeniveau. Tot nu hebben we 38 sluizen gehad.
En zo hoog zijn we met onze boot nog nooit geweest! Dus mocht eindelijk de champagnefles open (welke deze keer erg lekker smaakte) en hebben we geproost op de meest uiteenlopende dingen die je op dit niveau op een boot kunt doen. Gebruik uw fantasie dat hebben wij ook gedaan.

Het meer Viken is volgens ons het mooiste stuk van het Götakanaal. Hier voel je je echt midden in Zweden: hoge heuvels om ons heen, begroeid met naaldhout. En sommige doorvaarten zijn zo smal dat er speciale verkeersregels voor zijn. Zo hebben oostgaande jachten altijd voorrang en ben je verplicht om bij invaart van deze doorvaarten een specifiek geluidssein te geven.
In Tåtorp is nog een handbediende sluis waar ik ook hand en spandiensten moest verrichten. Er wordt gewoon van je verwacht dat je de handen uit de mouwen steekt. En dit is dan de eerste sluis die ons laat zakken hoewel het nu nog maar 30 centimeter is.
Overnacht hebben we in Vassbacken waar om half zeven een parade van bejaarden op gang kwam. Sommige nog zelfstandig lopend maar vele met krukken en rollators. Iedereen had zo zijn eigen stoeltje bij zich en om 7 uur was men er klaar voor. De plaatselijke muziekband stak van wal. Deden ze dat maar echt maar ze bleven gewoon op het podium en begonnen muziek te maken en ook nog te zingen. Het eerste lied was er één met gejodel erin en de rest zal ik jullie besparen. Niet om aan te horen maar heel leuk om te zien hoe al die mensen zaten te genieten. Ieder zo zijn eigen ding.