NOK

Laboe-Rendsburg: 5:25 uur varen, 22 mijl.
De Felicitas ging al vroeg op pad om die dag door te stomen naar Brunsbüttel, het was nog net geen 10 uur toen zij vertrokken. Omdat ons reisdoel die dag Rendsburg is, maar 22 mijl, deden wij rustig aan en met een mooie lagerwal afvaar manoeuvre voeren wij om 11 uur de haven van Laboe uit. Groot was dan ook onze verbazing dat we de Felicitas weer terugzagen voor de sluizen van Holtenau. Hier lagen ze dus al een uur rondjes te draaien wachtend op de opening van de sluisdeuren. Erg frustrerend. Ook wij mochten dit kunstje een half uur lang doen en met 12 schepen mochten we om kwart over twaalf de sluis in.
Even in het kort iets over deze sluizen: het zijn klote-dingen! Normaliter heb je een mooie rechte kademuur waar je eenvoudig aan af kunt meren. Maar omdat deze sluizen er eigenlijk zijn voor grote zeeschepen hebben ze hier een soort vlonders van 10 cm hoog. Is slecht voor de verf op de boot omdat de stootwillen hoog op het water blijven drijven en levensgevaarlijk voor het dekmaatje omdat zij een sprong op die vlonders moet maken die, omdat ze altijd nat zijn, erg glibberig zijn.
En wij zouden geen Hollanders zijn als we daar niet iets op bedacht zouden hebben. We hebben langszij de Freya4 afgemeerd. Het bekende appeltje-eitje.
Dit keer niet al het kleingeld gebruikt om de verschuldigde 12 euro te betalen en de sluiswachter was dan ook erg vriendelijk.
In het NOK hadden we wind en regen tegen en vonden we het voor het eerst weer vrieskoud. Er was die dag weinig verkeer en zonder echt door elkaar geschud te zijn door de golven die die grote schepen produceren kwamen we om half vier in Rendsburg aan. Hoe goed het afvaren deze ochtend ging hoe slecht ging het afmeren. Wel de lijn om de loefpaal gekregen maar twee tellen later lagen we tegen de lijpaal aan te rijden. Inschattingsfoutje van de schipper. Later deed een Nederlands echtpaar voor hoe het moest. Maar die hadden dan ook een jarenlange ervaring opgedaan. Hij was 79 en zij was ook geen fris groen blaadje meer.