wadvaren?

Iedereen (havenmeester, medezeilers, Klaas en ikzelf) zegt dat het kan. We gaan onder het eiland Juist door, over het wad naar Delfzijl.
De wind komt met kracht 5-6 uit het noorden maar omdat we halve wind gaan varen en later zelfs voor de wind mag dit geen probleem zijn. Over de 2 ondieptes, die we tegen gaan komen, kunnen we ‘makkelijk’ heen mits we ons tijdschema halen. Tenminste als de Redwood weg kan komen want zij liggen aan lagerwal en het waait hard.
Met 6 man langs de kant helpen en als ze bijna los zijn heeft hij opeens geen schroefdruk meer!? De koppeling tussen motor en schroefas is los! Zat achteraf nog maar met één bout vast en die was afgebroken. Menigeen zou nu denken: “@#%$@&*$” en op zijn gemak bedenken hoe dit op te lossen. Niet Joop. Als hij het binnen een uur gerepareerd zou hebben dan waren we nog op tijd om ons tijdschema te halen. En zowaar, drie kwartier later voeren we de haven uit.
Maar toen begon het gedonder pas echt! Oké, de havenmeester had gezegd dat het “um die ecke” wel heftig zou zijn maar dat we tussen de brandingrollers door zouden moeten had ik niet gedacht. Met windkracht 7, want juist op dat moment kwam er een buitje over. En omdat ik van de eerste 3 mijl geen kaart heb (gaat om 25 tonnen waar je tussendoor moet) was het een zeer spannend eerste uurtje.
Onder het eiland werd het inderdaad wat rustiger, in ieder geval geen grote golven en was het voor het eerst dat we met prikken te maken kregen. Hier steken ze een 20-tal grote takken in de grond welke je aan stuurboord kant moest houden. Let wel: bij laagwater valt deze geul droog!
Het voordeel van de harde wind was wel dat wij (met 2 riffen en stormfok) snel vooruit kwamen waardoor de passage Osterems uiteindelijk geen enkel probleem was. Ook hier stond nog 3 meter water alleen vanwege de regenbui was het zicht zo slecht dat de volgende tonnen niet te zien waren. Gps en laptop bieden dan uitkomst.
Het laatste stuk naar Delfzijl kregen we te maken met een dikke 2 knopen stroom tegen maar die was ingecalculeerd en kon ons eigenlijk niets meer schelen. We zijn weer in Nederland en hadden het wadvaren tot een goed einde gebracht.
Allemaal geen zin meer om eten te maken, het was toch alweer half negen, zijn we naar de plaatselijke chinees geweest.