navelbreuk

IZA heeft een bultje. Al een tijdje maar deze wordt steeds groter. We weten dat het een navelbreuk is en dat het bultje uit vetweefsel moet bestaan. Maar omdat hij de laatste dagen steeds groter wordt wilden we het even laten controleren door de dierenarts. Als haar ingewanden hierdoor klem komen te zitten is het snel bekeken. Maar zij heeft ons gerust kunnen stellen en het komt waarschijnlijk door het vele wandelen en klimmen van de afgelopen dagen
Beestje zelf heeft nergens last van en is altijd enthousiast al weet ze soms niet waarvoor.
Van Karin mag ik niet schrijven dat ze haar oordopje van haar Ipod in het bier heeft laten vallen. Zal ik verder dan ook niet over uitweiden.

blauw mozaïek

Wat makkelijk te beschrijven is is het feit dat we vanochtend eerst 20 matjes met blauwe mozaïektegeltjes hebben gekocht. Hebben ze die niet in Nederland dan? Inderdaad, konden we nergens vinden en omdat ze hier ook nog eens in de REA zijn moesten we ze kopen! En nu komt de neus weer wat verder uit het water te liggen.
Wat moeilijker wordt is de tocht door het kanaal. Over 12 mijl hebben we 5 uur gedaan. Maar dan passeer je wel 12 sluizen en is het alleen maar genieten onderweg. Een ieder die wel eens per boot door de Friese wateren heeft gevaren kan het zich een beetje voorstellen. Maar dan in een andere omgeving met veel bossen en rotsen.
En omdat we nergens een afspraak hebben en omdat je hier niet sneller mag dan 5 knopen per uur tuffen we op ons gemak door het kanaal op naar onze volgende ligplaats.

wandelen

Een stel Hollanders vroeg zich af of wij al aan de andere kant van het water waren wezen wandelen. Het is schitterend. Inderdaad zagen we veel mensen de oversteek maken dus hebben wij onze wandelschoenen ook maar aangetrokken. Volgens de kaart liep er een uitgepijlde route van 9 kilometer en vol goede moed gingen wij op pad. En dat pad gaat dan meteen steil omhoog waardoor je na 15 minuten klimmen het zuur al in de benen hebt. Wederom veel bosbessen en zelfs al frambozen. Helaas ook veel muggen en van die grote steekvliegen die ieder moment dat wij stilstonden ons als lekkernij beschouwden. Veel kleine padjes (een soort kikker) en tot onze schrik stonden we bijna op een bont fluwelen slang die nog meer van ons schrok en nog voordat ik de camera kon pakken alweer verdwenen was.
Zelfs een ree kruiste ons pad. En vlinders en nog veel meer beestjes die wij niet konden identificeren.
Maar blijkbaar werd er hier niet veel gewandeld want we moesten ons een weg banen door een veld met, naar mijn idee, onkruid. Gelukkig geen brandnetels maar wel veel jeuk aan de blote benen. Als dit overkomt als klagen dan begrijp je het verkeerd. Het was een van de mooiste wandelroutes die we gelopen hebben.
In de avond stond er weer een bandje te spelen met ditmaal allemaal oldies. Jammer dat de zanger zo vals zong anders had het best mooi kunnen zijn.

regen

Voor de verandering heeft het vandaag de hele dag geregend. Vond ik niet erg want ik zit nu op pagina 450 van de Deathly Hallows en ik moet/hoef/mag er nog 157 en dan weet ik hoe het afloopt.
Vanwege het slechte weer was de rij voor het ijspaleis ineens verdwenen en hebben wij ons kans gegrepen. Volgens de folder: The Smultronstället dishes up Sweden’s fanciest ice cream creations. With over 60 dishes to choose from and the exquisite view of the lock and the boaters, the ice cream bar is irresistible. Vandaar de lange rij wachtenden. Iets kleiner dan de coupe Goliath op Vlieland maar overheerlijk.
Na het eten nog even de heuvel op geklauterd en een paar foto’s gemaakt.

3 mijl

Een speciale melding voor de sporters onder jullie: ik heb een uur langs het kanaal gehold!
Even naar Söderköping en terug. De vaarroute voor vandaag verkent. En toen wij om half 10 vertrokken waren we 3 mijl en anderhalf uur later alweer op de plek van bestemming . Onthaasten heet dat. Waar we ons over verbazen in dit kanaal is de kleur van het water. Het is een mengeling van licht groen en licht bruin. Stinken doet het in het geheel niet en er wordt zelfs in gezwommen dus het zal ook wel schoon zijn. En de WC spoelt ook netjes door.

Götakanaal

Doel van vandaag is de ingang van het Götakanaal, Mem. Maar omdat we de laatste 2 weken niet veel met het weer te maken hadden en omdat het in de haven aangenaam verpozen was met een zonnetje en weinig wind hebben we ons even laten verassen door de stijve bries die er buiten de haven stond. Was gewoon een windje 5. En Karin was vol enthousiasme beneden bezig koffie te zetten. Maar ach, rotten als we ondertussen zijn kon ons dat niet veel deren en werden we er niet eens ziek van. En de koffie zat allemaal in de thermoskan!
Maar het zeilen was weer als vanouds. Heerlijk knijpen om het staakje aan de goede kant te ronden. En ons verbazen over de snelheid waarmee een van de weinige Nederlanders in deze wateren ons aan het inhalen was. Maar zoals Karin wel eens zegt: hardrijden kan iedereen maar in de bochten rij ik iedereen voorbij. Hij/zij vond het te snel gaan tussen de rotsen door en minderde zeil om de snelheid eruit te halen. Toen gingen wij hem dus weer hard voorbij!
Jammer van de laatste 2 uur dat de wind echt pal tegen stond en we geen zin hadden om te kruizen (sorry Frits).
De eerste sluis van het Götakanaal ging als een speer. Na het betalen van een klein maandsalaris hoefden we maar 2 minuten te wachten en gingen we onze eerste 2,5 meter omhoog. Er zullen er nog vele volgen.

1 + 1 = 3

Doel vandaag is onze vertrouwde haven Oxelösund op weg naar het Götakanaal. Volgens de passer 30 nautische mijlen. En nog steeds zonder kaart zoeken wij onze weg door de Zweedse wateren. Gelukkig zijn wij niet de enigen op het water en zijn er meer mensen die ook die kant opgaan. Dus de eerste 2 uur gewoon ‘zwaan kleef aan’ en alles komt goed. En inderdaad verschijnt er zo rond 12 uur een blauw flikkerend stipje op onze kaart met als tekst ‘u bevindt zich hier’. Toen had er eigenlijk al een lampje moeten gaan branden want we dacht dat dat stukje maar 10 mijl zou zijn. 2 uur varen a 5 mijl/uur = 10. Maar we waren al 3 uur onderweg!
Lang verhaal kort: verkeerd gemeten en uiteindelijk blijkt het geen 30 maar bijna 40 mijl te zijn. Maakt niet uit maar is wel 2 uur langer varen en als je daar niet op had gerekend…..
In ieder geval konden we vanaf dat moment weer zeilen, andere koers, en kon eindelijk de motor weer eens uit. Werd een heerlijke rustige dag met zelfs weer gefriemel tussen eilandjes.
In Oxelösund hebben we genoten van een ICA-kip en speciaal voor ons(?) begon om 8 uur de plaatselijke harmonicaband zijn kunsten te vertonen. Echte schuifelmuziek waar een hoop oudere mensen door geïnspireerd werden en begonnen te ‘dansen’. De parkeerplaats stond dan ook vol met rollators.

gestremd

Gisteravond net te laat de marifoon aangezet want ik hoorde hem nog iets zeggen over de sluis bij Södertalje maar kon er niet meer uit opmaken wat hij precies bedoelde. En omdat er vanochtend niets meer over werd gezegd gingen wij enthousiast op pad. Ter voorbereiding op onze reis hebben we een maandsalaris uitgegeven aan kaarten maar nou net dit stukje water staat er niet op. In het gidsje (met de nadruk op je) zat een minuscuul kaartje waar we het er deze dagen maar mee moeten doen. Voegt weer een extra dimensie toe aan het varen!
Aangekomen bij de sluis in Södertalje was hij vol en hebben op de daarvoor bestemde wachtplaats aangelegd. We lagen nog maar net vast of ik kleedde mijzelf helemaal uit en sprong het water in. Oké, wel nog snel een zwembroek aangetrokken. Gewapend met snorkel en mes ben ik weer de pokken te lijf gegaan want onze snelheidsmeter stond al 2 dagen constant op 0. Nee Frits, niet alleen in de haven maar ook tijdens het varen wat we zo nu en dan nog doen.
Het bleek er maar 1 te zijn, die mijn vorige schoonmaakbeurt blijkbaar overleefd had, en ik was snel klaar. Gelukkig maar want de boten kwamen al naar buiten. Maar groen licht kregen we niet. Sterker nog, nu hij leeg was ging hij gewoon weer dicht!
Dus maar de stoute schoenen aangetrokken en een korte wandeling naar de sluis gemaakt. Daar werd mij verteld dat hij 2 keer per uur een schutting doet en dat het gewoon onze tijd nog niet was. Het is dat we vakantie hebben anders zou je hem toch?
O ja, gisteren was de sluis dus de hele dag gestremd. Iets met onderhoud aan de deuren wat niet volgens plan verliep.

links rijden

Tis maar wat je bezig houd! Ons vader is voor het eerst op vakantie in Engeland en zal dus met zijn grote bus aan de verkeerde kant van de weg moeten rijden. En dan ook nog dat noodweer. We zijn benieuwd.
Vandaag regende het hier in Zweden ook weer eens voor de verandering. En conform afspraak zijn wij hier lekker gebleven. Uitgeslapen, koffie, douchen en een wandeling naar het dorp welke we niet gevonden hebben. We kwamen uit in een schitterend winkelcentrum met maar 3 operationele winkels. De rest was allemaal verdwenen. Het leek wel een spookmall. Iets verderop zagen we een COOP en dus zijn we daar maar naartoe gegaan. Moesten we wel eerst de 6-baans snelweg oversteken! Ernaast waren ze een rotsje aan het slopen. Eentje van 60 meter hoog en een omtrek als een atletiekbaan. Het was er een drukte van belang.
Stiekem gemazzeld met het liggeld. Ze zouden eigenlijk gisteravond op de boot langskomen maar wij hebben niemand gezien. En toen ik vanmiddag ging afrekenen vroeg hij niet wanneer ik aangekomen was en schreef hij een bonnetje voor maar één nacht.

weer in Zweden

Het fijne van een vroege vlucht is dat het nog lekker rustig is op de weg er naartoe. En nog fijner is alleen handbagage. Hoef je niets in te checken en is er alleen nog de douane. En in ons geval een extra rekening voor de hond van 30 euro. Ook nu weer alles vlot en binnen 2 uur vlieg je van A’dam naar Stockholm. De Arlanda-expres is al bekend en wandelen door het centrum om half 10 is leuker dan op de heenweg.
Nog een paar boodschappen gedaan bij onze zeer vriendelijke (volgens Karin te vriendelijk naar mij) winkelman en nog voor 12 uur waren we weer aan het varen. Maar na anderhalf uur bleek dat we toch wel een beetje moe waren. Karin lag te slapen in het zonnetje en mijn luiken vielen ook steeds dicht. Södertalje moet nog even wachten want na 10 mijl liggen we nu in de marina van de plaats Slagsta. Stond niet op het lijstje van te bezoeken steden maar het is er heerlijk slapen. Direct na aankomst 3 uurtjes en al om half tien lagen we in de voorpunt. Karin is er pas na 12 uur weer uitgekomen.

the day after

Stukkie hollen, 7 tompoucen, geklaagd bij de HEMA, koffie bij Jan & Yol, kentekenplaten, de tijdrit, soep, virus, patat, 2 uur slaap en om 5 uur (zondagochtend) stonden we op Schiphol.

de grote dag

Ook nu weer vroeg uit bed want Ferry en Daisy hebben besloten elkaar om half 11 het JA-woord te geven. Dit keer geen file en al vlot waren we in Vianen. Maar in Vianen raakte ik de kluts een beetje kwijt. Ik wist dat we verwacht werden bij de ouders van Daisy maar toen we daar aankwamen was alleen Ferry er. En natuurlijk Koos en Ilse. Maar verder niemand. Een half uur later ook nog René en Liesbeth maar waar zijn nou al die andere mensen?
Blijken we in het huis van Ferry en Daisy te zitten, was ik nog nooit geweest, vandaar.
Maar om te voorkomen dat dit een ellenlang stuk wordt even de hoogtepunten:
Ze zagen er beide stralend uit, Daisy in het wit en Ferry in een kleur die ik niet kan beschrijven. Naar het stadhuis in een Rolls Royce gevolgd door Ferry zijn trots, de vrachtwagen. Veel komische noten in het stadhuis en tranen bij Karin. Witte duiven. Pa die de weg niet weet. Karin in de vrachtwagen. Op een ontspannen manier foto’s gemaakt met het bruidspaar. En regen.
Helaas is het vanaf een uur of 2 gaan regenen precies op het moment dat Ferry en Daisy hun buitenfoto’s wilden gaan maken. Hadden ze een mooie locatie voor (kasteeltuinen) maar dat ging dus niet door. Het eten was voortreffelijk, zo krijgt Karin het niet op de boot.
Even voor sluitingstijd zijn wij vertrokken en om half drie kropen we ons bedje in. Het was een mooie en bijzondere dag.

the day before

Het is donderdagochtend half 3 en de wekker gaat. Raar dat je klaarwakker bent als je moet pissen maar je je ogen maar niet open krijgt als de wekker gaat. Maar na een bak koffie zijn wij er klaar voor. Dus klokslag half vier lopen wij op de steiger op weg naar het station.
Wel een rare belevenis. Het is altijd druk met mensen op de boulevard en nu loop je daar helemaal alleen. Het is al wel licht en dat geeft ons de kans de dronken lui beter te aanschouwen. Fijn.
In 20 minuten zijn we met de Arlanda-expres op het vliegveld en op vertoon van ons paspoort krijgen we zonder enig oponthoud onze tickets. Nog wel even betalen voor de hond wat maar 350 SEK kost. En dan zonder hapje aan boord.
Vliegen vinden wij nog altijd spannend maar aan Iza is niets te merken. Die zit rustig in haar reismand onder de stoel (later op schoot) en trekt zich nergens iets van aan. Toppertje.
Op Schiphol verdwalen we een beetje maar die meiden in het blauw weten overal raad op. En voor het eerst deze vakantie splitsen hier onze wegen. Karin gaat met de trein naar Nunspeet waar Ayla en moeders haar opwachten en ik wordt heel luxe opgehaald door Henk en spendeer deze dag in Alphen. Beetje bijpraten, post lezen, stukkie hollen, huisarts, chiropractor en samen met Hans naar De Meiden waar we een prima avond hadden.

samenvatting

Achterstand. Er moet van alles. Maar ik wil niet meer moeten tijdens de vakantie dus schrijf ik vandaag (maandag 23 juli) hetgeen ik me nog kan herinneren van deze en nog komende dagen.
Inderdaad de maandag met de zak geld op stap en een parel van een juweel gekocht. Mag ik geen foto van maken en op internet plaatsen want dan zou het kunnen dat er ingebroken gaat worden op de boot zo mooi dat hij is. Een ieder (vriendje en vriendinnetje) is uitgenodigd om hem persoonlijk te komen bewonderen.
Verder hebben we veel gefietst wat toch vaak klimmen en dalen inhoudt. Karin was deze dagen dan ook erg rustig in de avond.
Verder nog een nieuwe rugzak gekocht en voor Karin een handtas. Dat laatste betekent dus iedere tasjeswinkel naar binnen en nergens iets kopen. Maar vlakbij het Vasapark (waar we heerlijk geluncht hebben als 2 oude mensen op een bankje of als een verliefd jong stel) kwamen we opvallende borden met REA tegen. Op alles boven de 200 kronen krijg je 50% korting. Het meeste was echter goedkoper dus de REA ging onze neus voorbij. Maar we zijn allebei erg tevreden en dat is het belangrijkst.
Ze hebben hier ook nachtkappers! Je koopt een setje kleurmiddel en de kapper komt dat dan om 24:00 uur inbrengen. Op verzoek wil ik deze kwaliteit ook bij andere doen maar dan pas na onze vakantie.
Op dinsdag nog een wasje gedaan maar de lijst met reserveringen was zoek. Toen ik dus aankwam met mijn waszak was “onze” machine weer door iemand anders gereserveerd. Maar omdat je reserveert van 18:00 tot 22:00 uur vind ik dat je er dan ook om 6 uur moet zijn. En toen er om half zeven nog niemand was ben ik gewoon begonnen. Tijdens het vouwen van de eerste lichting kwam er wel een mopperende vrouw binnen maar dan heb je als voordeel dat ze je als man zijnde niet aanspreken. Om half 11 was ik er helemaal klaar mee en zij mag morgen weer verder. Nog wel iemand anders blij gemaakt door een haar te voorzien van wasmiddel. Had ze niet. Beetje dom maar ach niet iedereen is behept met een goed stel hersens.
Hersens of niet ik heb mijn tattoo! Vooralsnog als plakplaatje maar zodra we een goede tattoo-shop tegen komen mag hij/zij aan de slag. Geïnspireerd door de nobele zaak van onze 2 Finse buurvrouwen wordt het een schone long op de linkerarm. Denk ik.

Stockholm dag 9

Het wordt wat eentonig maar vanochtend kwam het weer met bakken de lucht uit. En zoals ik al schreef vond ik het een mooie gelegenheid om wat tikwerk in te halen. En na een wandeling om Skansen en een uitmuntende en goedkope lunch aan boord zijn we op de fiets gestapt om nu eens de buitenwijken van Stockholm te verkennen. Ondertussen weten we al wat shortcuts en we sjezen dan ook als ware Stockholmezen door de stad. We maken hierbij veel gebruik van de fietsbel want die toeristen springen soms als een kamikazetoerist voor onze fiets maar dat zien we al tijdig aankomen.
Ook op het eiland Södermalm is het prachtig fietsen. Kleine straatjes met veel winkeltjes afgewisseld door lange brede lanen met veel groen. En ook de huizen hier zijn allemaal wel een eigen foto waard vandaar dat ik dat maar opgegeven heb.
Toen we trouwens Stockholm binnen kwamen varen zagen we een grote witte koepel (Globe noemen ze die hier) die ver boven alles uitstak. Na het aanleggen was dat ding dus nergens meer te bekennen. Vandaag zijn we er naar op zoek gegaan en hebben hem gevonden. Niet zo bijzonder als we eerst dachten, het is maar een ijshal, maar ook hier met een grote overdekte winkelstraat waar Karin iets heel moois in de etalage zag liggen. Gaan we morgen nog even langs met een grote zak met geld.

Stockholm dag 8

Na bijna een marathon door Stockholm gelopen te hebben is het vandaag de dag dat we er met de fiets op uit trekken. Eerst maar eens de wisseling van de wacht bezoeken, bij het koninklijke paleis. We spraken iemand die hier erg van onder de indruk was. En omdat het om kwart over twaalf begint waren wij er klokslag 12 uur aanwezig. Samen met al die andere mensen die er al veel eerder stonden. Maar het zonnetje scheen dus niet klagen.
Drie kwartier later en drie liter vocht lichter kwamen de soldaatjes er eindelijk aan. Tot die tijd hebben we mogen genieten van een tweetal mannekens die de toeschouwers een paar meter naar achteren probeerde te krijgen. Frustrerend om te zien dat als hij een groepje mensen eindelijk achter te streep had gekregen deze 1 minuut later weer op hun oude plekje stonden.
Maar 10 minuten lang hebben we tegen de achterkant van een groepje soldaten aan mogen kijken en de fanfareband kwam niet verder dan drie deuntjes en toen was het spektakel alweer voorbij. Maar wij hebben het gezien en jullie lekker niet!
Bij de ICA een lekkere bak salade met blodgrapejuice gekocht en ergens in een park op een steen onze lunch genuttigd. We voelen ons al helemaal thuis.
Als toetje zijn we in de Kaknäs TV-Tower geweest. Het ding is 155 meter hoog en het schijnt dat alle Zweedse TV-signalen via deze toren lopen. Een hele grote hub dus. Met een geweldig uitzicht en we zagen zowaar de witte koepel weer liggen!

Stockholm dag 7

Dit was met recht een echte vrijdag de dertiende. Hoewel de zelfgemaakte peper-pasta met rode saus er één was die je in een restaurant niet zo lekker krijgen kunt. Met dank aan chefkok Van Zeijl.

Stockholm dag 6

Nog voordat we op vakantie gingen hebben we eens diep nagedacht over al die foto’s die we gaan maken en hoe we die in een boekje krijgen. Enigszins geïnspireerd door de vakantie boeken van diverse toerzeilers van het rondje Denemarken 2006 hebben we gedacht deze in een digitaal album te stoppen en door de HEMA te laten printen. Maar dan moet je daar niet mee wachten tot je weer thuis bent want dan ben ik het na een week knippen en plakken zat en als ik begin 2008 eindelijk met die boeken aan kom sjouwen is niemand er meer in geïnteresseerd. En omdat het vanochtend voor de verandering weer eens regende zijn we de hele dag aan het knippen en plakken geweest. Maar dan heb je ook wat, hoop ik. Verstuurd naar de HEMA en deze zou ze binnen 5 werkdagen klaar hebben.
Als afleveradres dat van Karin haar moeder genomen want zij heeft als enige in de familie geen internet en wordt op deze manier in één klap weer helemaal bijgepraat.

Stockholm dag 5

Sinds het begin van dit jaar zijn de musea niet meer gratis waardoor we gedwongen worden een keuze uit meer dan 70 van die dingen te maken waar trouwens jaarlijks meer dan 9 miljoen bezoekers komen. Ben benieuwd of ze dat aantal dit jaar weer gaan halen.
Zodoende stonden wij om 1 uur voor de deuren van het Aquaria Water Museum. Volgens de folder volg je een zuid Amerikaanse rivier, schuil je in een hut voor de onweersbui en steek je de rivier over dmv een hangbrug over een school piranha’s. En dan heb ik het nog niet gehad over het mangrove moeras, het koraal rif, en het riool avontuur. En wat dacht je van de watervallen waar je de Baltic trouts kunt bewonderen. We waren enigszins teleurgesteld toen we na 30 minuten in het souvenirwinkeltje stonden. Karin begreep het niet want deze staan toch altijd vlakbij de uitgang als je alles gehad hebt? Inderdaad!
Gelukkig was de gegrilde kip die avond ruim voldoende om onze honger te stillen.