3%

Assens-Sønderborg: 6.30 uur varen, 30 mijl
Hier in Denemarken moet je bij iedere pintransactie 3% van het aankoopbedrag extra betalen. Dit geldt voor alle buitenlandse kaarten. Dus proberen wij zoveel mogelijk met contant geld te betalen. Nou hebben we maandag 20 augustus voor het laatst Deense kronen uit de muur gehaald en het is nu echt bijna op. Om onze uitgaven zoveel mogelijk te beperken eten we al het eetbare wat we op de boot kunnen vinden. Hadden we de vorige vakantie genoeg bij ons voor een 5 weken kluizenaarsbestaan, deze vakantie alleen de niet te verkrijgen kruiden en veel bier meegenomen. Morgen nog 1 dagje in een Deense haven en dan varen we de Deens-Duitsegrens over en kunnen we weer met de ons zo wel bekende euro’s betalen.
Volgens de havenmeester was het rond 5 uur in de ochtend de beste tijd om uit te varen omdat het vanaf 12 uur harder zou gaan waaien. Vonden wij niet zo’n best plan en zijn om 9 uur vertrokken. Het werd een rare dag.
Eerst nog zeilen, het ging precies, maar de wind bleef maar krimpen waardoor we ons doel volledig voorbij zouden lopen. En toen de wind ging liggen en het begon te regenen hebben we de motor aangedaan en die is de rest van de dag niet meer uitgeweest. Vlak voor Sønderborg mochten we nog een uurtje genieten van de zon maar omdat we 15 minuten moesten wachten voor de brug kwamen we toch nog in de stromende regen in de haven aan.
Morgen het begin van de meteorologische herfst hoewel het volgens ons al een paar weken herfst is.

meer dan 30%

Juelsminde-Assens: 7.40 uur varen, 38 mijl.
Vandaag toch maar een rif in het grootzeil en dat was maar goed ook. Het is maar 5bf maar we liggen nog schever dan gisteren. Het water loopt door het gangboord. Erg fijn allemaal.
Gelukkig krijgen we de beschutting van varen in de kleine Belt wat ook inhoud dat de wind niet continue uit één hoek waait en sommige stukken gewoon pal tegen of zelfs helemaal geen wind. Een half uurtje op de motor en in de tussentijd aangelegd aan de kade van Middelfart om het kind even een plasje te laten doen.
De laatste 3 uur kwam de wind bijna pal van achteren en hebben we mogen spelen met grootzeil en fok om zoveel mogelijk wind te vangen.
Iedereen zegt dat Assens een heel mooi plaatsje is.

weer op weg

Ebeltoft-Juelsminde: 7,5 uur varen en 40 mijl.
Ze zeggen dat het de komende paar dagen wat minder gaat waaien. Met minder bedoelen ze dan 4-5bf. Is een verademing na de harde wind van de afgelopen dagen. Er gaan stemmen op om naar het 18 mijl verder gelegen eiland Tunø te varen maar mijn voorkeur gaat uit naar een langere slag. Laten we maar even profiteren van de mindere wind die er staat. Dus komen wij na 40 mijl aan in Juelsminde.
Klinkt allemaal als een plezierig dagje zeilen maar zo heb ik het niet ervaren. De wind kwam uit een dusdanige hoek dat we de hele weg hoog aan de wind mochten varen. Omdat ik geen rif wilde zetten maar wel de genua een stuk had ingerold hadden we een hellingshoek van continue 30°. Regen, overstekende grote schepen, windmolenpark en diverse irritante ondieptes maakten het allemaal weer erg inspannend. Het rare is dan dat op het moment je de haven invaart het een andere wereld lijkt. Omdat je beschut ligt is het zelfs nog lekker om in de kuip in het zonnetje te zitten. Genoten van een lekkere douche en de macaronischotel was wat veel en de rest bewaren we tot morgen.

bibliotheek

Voor de verandering regende het en stond er wederom een puist wind. Karin had ontdekt dat er gewoon water uit de douchekraan komt zonder er een muntje in te doen. Let wel, KOUD water. Dus gingen wij zo rond tienen naar het waslokaal en kwamen uiteindelijk weer blauw op de boot terug en hebben het die dag niet meer warm gehad. Vooral onze voeten kregen we niet meer op bedrijfstemperatuur. Geen goed plan!
Nadat we gisteren de supermarkt uitgezet waren, honden niet toegelaten, hebben we het vandaag nogmaals geprobeerd en hebben we Iza als bewaker op de boot achtergelaten. Op de fiets er naar toe en toen de boodschappen gedaan waren bleek dat wij een mannetjes en vrouwtjesfiets hebben. Ze hadden een kleintje gekregen!
De bibliotheek bracht weer uitkomst om de weblog bij te werken en de mail te controleren. Een kwartiertje fietsen, ligt buiten het dorp, en onbeperkt gebruik maken van een snelle internetverbinding.

regatta

Het waait. Nog harder dan gisteren. Dus we blijven. Continu 6 beaufort op de teller is voor ons reden om aan land te blijven. Echter niet voor een aantal enthousiaste Denen die blijkbaar afgesproken hebben dit weekend een dagje te gaan varen.
Dus hebben we de hele dag HAVENKINO. Er gaat met deze wind bij een ieder wel wat fout en wat is er nou leuker dan leedvermaak?
Voor de denkers onder ons: hoe vaar ik weg uit een box terwijl de wind dwars op de box staat en je ook nog eens tegen de wind in de haven uit moet varen?

Mongolen

Gevonden onderweg, de befaamde stokrozen en de fok repareren.

Het waait. Hard. Dus we blijven. Doen een wasje of 2 en klagen over de douche die niet de beloofde 5 minuten warm water geeft maar dit maar 4 minuten doet. Hollanders als wij zijn dachten we met 1 muntje (kost 1 euro en 30 cent) ons beide te kunnen douchen. Moet toch kunnen ieder 2,5 minuut? Karin had dus koud water!
Ook in deze haven liggen veel Duitsers waaronder de Freya. Deze wordt bemand door Renate en Klaas (wiens achternaam Klazen is) en gezamenlijk met Michael en Helga hebben we bedacht onbeperkt bij de Mongool te gaan eten. Kost maar 98 kronen dus dat moet toch wel eens kunnen deze vakantie. Nu blijken de Mongolen de ons welbekende Vietnamezen te zijn. Blijkbaar is hun bootje een beetje uit de richting geraakt.
Niet mokken, lekker wokken. Schep van alles op een bordje en twee Mongolen (vind ik leuker klinken dan Vietnamezen) pletten het op een bakplaat en 2 minuten later is het klaar. Gaat jullie mooi niet lukken om in 2 minuten op een bakplaat, geraspte peen, ui, prei en paprika beetgaar te krijgen. Hunnie dus ook niet. Het vlees was lekker maar die grote hompen groente waren niet weg te krijgen. Gelukkig was het bier goed te drinken.

genaker

Stel niet uit tot morgen wat ge heden doen kunt. Meestal stel ik dingen uit omdat ik denk dat ik geen zin heb. Waarom ik dan geen zin heb? Of ik begrijp het niet wat er gedaan moet worden of ik vind het te omslachtig. In het geval van het brandende oliedruklampje is het beide.
We hebben afgesproken met onze Duitse vrienden (tja, je moet toch wat) Helga en herr Fritz die liever Michael genoemd wil worden, dat we om 10 uur zouden vertrekken. Dus als Karin om 9 uur nog een rondje met Iza gaat lopen kan ik op mijn gemak naar de motor kijken. Prima plan totdat om 5 over 9 Michael komt vertellen dat we om half 10 gaan omdat er in de loop van de dag veel wind wordt verwacht. In die 15 seconden dat hij deze mededeling doet lig ik meteen een half uur achter op schema. In 15 seconden van een mooie ochtend naar een stressdag. Want als een speer olie controleren (kajuitdeurtje weg, jerrycan weg, trap weg, luik weg, papiertje pakken, stokje eruit, afvegen, terugdoen, controleren en lijkt goed, nog een keer dan maar en nu zou het kunnen dat er nog wel iets bij kan), olie bijvullen (olie pakken, gereedschap pakken, zonder trap uit de boot klimmen, motorluik open, spullen die hieronder liggen opzij leggen, 2 houten plankjes eruit (wat altijd een hoop geklier is) olievuldop los (verkeerde gereedschap dus weer terug de boot in), olie proberen zonder trechtertje hierin te krijgen, hopen dat het genoeg is, plankjes terug, spullen terug, luik dicht, in de boot klimmen en de trap terug zetten, gereedschap opruimen, jerrycan terug, kajuitdeurtjes terug) en handjes wassen.
En doordat nu eindelijk de zon weer eens schijnt loop ik dus te zweten als een otter. Komen we bij het wegvaren ook nog niet zo zachtzinnig in aanraking met onze buurboot (waarvan de bemanning zich allen aan het douchen was) direct gevolgd door een ondiepte van 1,30 meter die ik mag omzeilen en dan hebben we (Karin en moi) dus de hele dag mot. Want allebei vinden we het de schuld van de ander.
En als klap op de vuurpijl dacht ik er goed aan te doen om de laatste 6 mijl met de genaker te gaan zeilen. We zouden 100 graden aan de wind lopen (is dus halve wind) en die wind was toch aan het wegzakken en dan ga je met onze nieuwe genaker toch wel wat harder.
Alsof dat hier belangrijk is!
Niet dus en zeker niet wanneer blijkt dat als de genaker zich volzuigt met wind deze ondertussen uit een andere hoek is gaan waaien, waardoor we hoog aan de wind varen, en ook nog toeneemt tot windkracht 5. Zo schuin hebben we nog nooit gelegen. En probeer dan dat ding maar weer eens naar beneden te halen.
Bevorderd in ieder geval niet de verstandhouding tussen Karin. Ik sta op het voordek mijn commando’s te schreeuwen (door de harde wind moet ik wel schreeuwen anders hoort ze het niet) en dat komt dan weer te agressief over.
En vlak voor de haven van Ebeltoft varen wij bijna de visnetten in en loopt de dieptemeter enthousiast terug van 3,5 meter naar 1,80 meter. Gelukkig niet verder want wij steken maar 1,70 meter diep.
Fijn hoor, zo een dagje zeilen!

stukje varen

Liever lui dan moe, vuurturen van Greena, en de stuurboord haveningang van Greena.

Deze dag is de windvoorspelling van dusdanige aard dat we weer eens een stukje gaan varen. De wind moet uit het noord-oosten gaan komen en wij gaan pal naar het zuiden varen. Ongeveer 5 beaufort welke later afneemt naar 3 tot 4. O ja, de afstand naar de geplande haven is 60 mijl waar we ongeveer 12 uur over denken te gaan doen. We hopen sneller omdat er toch wel een stevig windje waait. Maar zoals wel vaker in het leven loopt het niet altijd zo je graag zou willen.
Het begon al direct na de eerste rode ton waar bleek dat we 2 knopen stroom tegen hadden.
Gelukkig werd het er later maar 1 maar toch scheelt dat heel wat op 12 uur.
Halverwege de rit viel de wind (met een luide knal?) weg en liepen we nog maar 3 knoopjes. Met deze snelheid zou het 12 uur middernacht zijn eer we in de haven van Greena zouden arriveren. Dus dan gaat het motortje aan en zo houden we er toch nog een beetje snelheid in.
Volgens het handboek van de motor moet je DIRECT de motor uitzetten als het lampje van de oliedruk gaat branden. Maar ja, dan wordt het middernacht! En omdat het lampje niet continu brand heb ik stiekem alleen maar gekeken als hij uit was. Hopende dat hij het in ieder geval tot Greena vol zou houden en dan zien we wel verder.
Uiteindelijk waren we om kwart over 8 in de haven en heb ik het motoronderhoud uitgesteld tot morgenochtend want nu is hij (de motor) toch veel te warm.

verwaaid?

Na de spannende dag van gisteren gaan we vandaag eerst zorgen dat de matrassen weer droog worden, de kastjes herinrichten en ik ga op zoek naar een halve liter bier die niet meer in het blikje zit maar toch ergens in de boot moet rondzwerven.
Læsø is een prachtig vakantiehuisjes eiland. Een soort Vlieland of Terschelling. En omdat het ook nog eens helemaal vlak is kun je in een dagje het hele eiland rondgefietst hebben.
Wandelend langs het strand kun je allerlei beestjes waarnemen van dode kleine zeesterren tot zeehonden. De enige zeehond die wij echter gezien hebben is Iza die spontaan een duik in het toch wel lekkere zeewater nam.
Fietsen, wandelen, beetje fotoboek, luieren, lezen, puzzelen en lekker eten is hetgeen wij de 3 dagen op Læsø gedaan hebben.
Nou wil het toeval dat een dag later dan wij (maandag dus) de Felicitas de haven in komt varen. Hebben we voor het eerst ontmoet in Ystad, later nogmaals in Stockholm en ook in Göteborg waren ze van de partij. Dinsdagavond gezellig wat bij elkaar aan boord gegeten en gedronken wat voor ons beide de reden was dat we woensdag niet uitgevaren zijn. Geen van ons vieren voelde zich helemaal 100%. Terwijl het toch wel kwaliteitsdrank was.

naar Denemarken

Zoveel staken als je aan de oostkust van Zweden tegenkomt zo weinig liggen er aan deze kant. En na 5 minuten is het letterlijk meteen raak want met een hoop kabaal lopen we op de rotsen. Niet echt erop maar voor ons gevoel er overheen. Omdat ik het al zag aankomen en nog snel van koers probeerde te veranderen denk ik dat we daardoor, na nog een klein hobbeltje, meteen weer vrij water hadden maar de pannen lagen her en der verspreidt in de boot. Wat een schrik geeft dat en dit hoeft van mij niet nogmaals te gebeuren. Het vervelende is nu dat ik overal rotsen zo vlak onder het wateroppervlak zie. Een paar witte kopjes op het water en mijn hart slaat alweer over. Nog vervelender is het dat het hard waait en dat ik nu overal witte koppen zie. Mijn verstand zegt dat het door de wind komt maar ik kan mijn gevoel niet uitschakelen. We zeilen achteraf dan ook een heel stuk om omdat ik denk dat er links van ons een ondiepte is.
En achteraf zijn we weer blij en trots dat we weer vast in de haven van Læsø liggen maar onderweg vonden we er niet echt veel aan. Karin had al gouw weer de zeeziekte ontdekt en is stil in een hoekje gaan zitten. Tegen beter weten in want hierdoor verdwijnt het echt niet. Een verplaatste noordkardinaal en twee grote schepen die zonodig ons pad moesten kruizen maakte het feest van de dag compleet.
O ja, het vaarseizoen is over! Afgelopen vrijdag om 20.00 uur is de ijssalon dichtgegaan en ze zien ons volgend jaar weer graag verschijnen.

herrie

2 heel goede bandjes en als laatste degene die het langst doorging.

Göteborg is een wonderschone stad. Gratis musea, heel veel winkels en de bijbehorende REA, gezellige terrasjes, geen internet in de haven maar wel gratis in de bibliotheek en natuurlijk het kultuurspektakel. Jammer dat het allemaal zo hard moet. Je zou haast denken dat de Zweden allemaal een slecht gehoor hebben. De boot trilt mee met de bassen die uit de luidsprekers komen. Maar het was tot gisteren our kind of music en dat hoort er dan maar bij. Gisteravond however, was er een joekel van een speedboot die zijn eigen liveband meegenomen had en enthousiast door ging met spelen tot half drie in de ochtend. Weliswaar ABBA maar zo knoeperd hard dat we er niet van konden slapen. En met ons nog veel meer want de mensen die vandaag weggingen deden dat voornamelijk vanwege de herrie en gingen een uurtje verder in een andere haven liggen.
Dit was voor ons ook een van de argumenten maar ook dat we vanaf het eiland Vrångö een betere uitgangspositie zouden hebben om zondag naar Læsø te varen. Je ligt dan wat zuidelijker en met de voorspelde zuidenwind hoeven we niet zo hoog aan de wind te varen wat de overtocht een stuk comfortabeler maakt. Koers 250 ipv 220.

klein stukje kunst gemaakt van rietjes!

blijven of weggaan?

Schoenmaat Gilbert, twee warme honden en Kapitein Röd.

Wat willen we nu? Nog een paar dagen slenteren en genieten in Göteborg of het Kattegat op? Even vergeten dat het vandaag windje zes tot zeven waait uit het zuidwesten en dat we eigenlijk geen keus hebben tenzij we kostmisselijk willen worden. We wachten gewoon tot al die regen een keer wegtrekt en de wind minder wordt en uit een gunstiger hoek gaat waaien. Met ons veel anderen want de haven wordt steeds voller en de enige die vertrekken zijn Noren die met de wind mee naar het noorden varen. What’s in a name?
Deze avond was het echt klote weer maar dat heeft Kaptein Röd er niet van weerhouden om zijn reggaeachtige rapmuziek te laten horen. Qua klank dachten we aan Bob Marley figuren maar het bleken “gewoon” blanke Zweden te zijn. Zo voegt kijken naar muziek toch iets bijzonders toe. De paaldansers zijn na 10 minuten weer afgestapt want de lucht zag er erg onheilspellend uit. Helaas ook geen vuurwerk.

dit is nog een foto van gisteren.

als een speer

Niet zo vroeg als we gewild hadden, er was een beetje mist en ik kon amper de overkant zien, zijn we om 9 uur vertrokken. Het is ruim 35 mijl en daar doe je normaal dan 7 uur over. Zit er nog één sluis, 3 bruggen en één spoor in en dat kost meestal ook een half uur per stuk. Maar de laatste sluis ging open toen we aan kwamen varen en binnen 15 minuten waren we erdoor. De brug er na ging aansluitend open. De daarop volgende brug bleek een heel spannende te zijn. Volgens de kaart is deze 13 meter hoog (van het water tot de onderkant brug). Maar hoe hoog zijn wij nu precies? Ooit eens samen met Koos opgemeten en ergens opgeschreven. Maar waar?
In de Hollandse almanak die helemaal achterin de boot ligt in een tas met gelezen boeken. Toen kwamen we uit op 13,47 meter. Maar sinds 2 jaar hebben we een nieuwe mast en is die nu langer of korter? Met behulp van een landvast en de grootzeilval de mast nagemeten en hier de hoogte van de mastvoet tot aan het water bij opgeteld. Marifoonantenne is 1,20 meter en toen kwam ik uit op 13,02 meter. Moet dus passen en dat deed het ook. We raakten niet eens de onderkant van de brug.
Nog steeds met 2 knopen stroom mee voeren we verder en het enige echte obstakel bleek de draaispoorbrug te zijn. Daar waren we om 15:00 uur en op het bordje stond dat hij open zou gaan om 15:20 uur. Even niet opletten en er stond 15:30 uur en na weer een moment van onoplettendheid stond er 15:45 uur. Als dit nog even zo doorgaat komen we er nooit! Maar om 10 voor 4 ging hij toch echt open en na 7 uur varen waren we in Göteborg. Heeft de stroom al het oponthoud weer goedgemaakt.
Aangenaam verrast waren we door de mededeling van de havenmeester dat we precies op tijd waren want vandaag begint het 4 dagen durende kultuurspektakel wat inhoudt dat er op 16 plaatsen verspreidt over Göteborg van alles te beleven is.Hier in de haven hadden we vanavond klassieke muziek en een voorstelling van een groep paaldansers. Om elf uur afgesloten door een spetterend vuurwerk

Trollen

Vandaag gaan we 5 van de 6 sluizen doen in het Trollhätten-kanaal. Bijzonder? Voor ons wel. Het zijn sluizen waar je 6 meter naar beneden gaat en dat is toch andere koek dan het naviduct in Enkhuizen. Niet dat we er tegenop zien, integendeel. Het schijnt zelfs makkelijker dan in Nederland te zijn. Je hoeft hier maar één lijntje van de middenbolder naar de trap te doen en gewoon om de paar sporten over te pakken. En dat zakken gaat heel snel maar heel rustig. Ongeveer 12.000 kubieke meter water stroomt er in 6 minuten de sluis uit. En daar merk je nagenoeg niets van omdat dat gaat via buizen in de “vloer”. Alsof je de stop uit de badkuip trekt. Beetje dom als er wordt geschreven dat je aan bakboord kant moet aanleggen en je toch mensen ziet die het aan de stuurboord kant proberen. Als de sluis vol staat zie je een nette bovenrand maar na 20 centimeter zakken is het alleen nog maar naakte rots en moeten je lijnen toch minimaal 15 meter lang zijn.
Als overnachtingplaats hadden we ons oog laten vallen op een heel klein schiereiland onderaan de oude sluizen. Tegen 2 knopen stroom er naar toe gevaren en inderdaad een GEWELDIGE plek. Fonteintje met bankjes en op de achtergrond het gedonder van het water in die oude sluizen. Zelfs de 5 jonge meiden in de leeftijd van 15/16 jaar waren erg aandoenlijk met hun tentje. Tot zij helaas vergezeld werden van nog 5 dames en een 10-tal jongens. Het bier ging van hand tot hand en ik zag ook nog een fles wodka. Toen ze om 9 uur stomdronken naast de boot kwamen zitten met gettoblaster hebben we eieren voor ons geld gekozen (hoewel we geen havengeld hoefden te betalen) en zijn 200 meter stroomafwaarts aan de wachtsteiger voor de sluizen gaan liggen. En nog geen 10 minuten later werden we vergezeld door het Duitse echtpaar wat ook niet op deze festiviteiten zat te wachten. Jammer.
Voor de zeilliefhebbers wil ik het na thuiskomst nog wel eens hebben over aanleggen aan een steiger met 2 knopen stroom.

mist

Beetje bijtijds vertrekken. Vanmiddag gaat de wind uit de verkeerde hoek waaien. Maar ik zie geen hand voor ogen. Niet de druppels op de sprayhood die mij het zicht belemmeren maar het is een nevel die ze ook wel mist noemen. Het open water was niet te zien. Daarom hebben we eerst maar een lekkere pot koffie gezet (met de hand) en zijn rond tienen weggevaren. Best wel spannend om ergens naar toe te varen wat je niet kunt zien. Weliswaar hebben we een GPS aan boord en kun je hierop zien welke kant je uitmoet maar voor je gevoel vaar je altijd verkeerd.
Achteraf hadden we beter een paar uur later weg kunnen gaan want wij hadden de hele weg géén wind en wél vliegjes en de boten die een paar uur later vertrokken hadden alles precies andersom. Maar wij hebben gewandeld in Vänerborg en zij lekker niet.

schoonmoeder

Vandaag is mijn schoonmoeder jarig. Jammer dat we zo’n eind weg zijn anders hadden we gezellig op visite kunnen gaan.
Vanochtend onze laatste stukje schären gehad. Vanwege de weinige wind, die ook nog van achteren kwam schoten we niet erg op maar was het des te mooier. Een stuk leuker zeilen dan de 2e helft van het Vänernmeer. Weliswaar hadden we de genaker op staan maar naarmate we meer bij de overkant kwamen des te vervelender werden de golven. In vaktermen noemen ze dat aan lagerwal geraken. Wat wij dus deden. En omdat we vonden dat we al genoeg geld uitgegeven hadden aan al die kaarten moeten we het nu doen met een uitgebreid boekwerk maar zeker niet zou duidelijk als een echte Zweedse jachtkaart. We moesten dan ook maar een beetje gokken welke koers we moesten varen. Gelukkig zijn we nog niet de enige op het water, en zagen we iemand wegvaren van de plek waar wij naar binnen moesten anders waren we nu nog aan het zoeken geweest. Je moet je voorstellen dat je bij nacht op de Waddenzee vaart met oude kaarten. Zoiets.
En door dat lagerwalletje werden we het riviertje Dalbergså in gelanceerd. Was een spannend eind van de dag. Nu liggen we heerlijk beschut met een klein zonnetje. En een koud (Hollands) biertje.
Vandaag onze eerste verse vis gekocht. Tenminste als je gerookt vers kunt noemen. Hij stonk een uur in de wind en heeft de nacht in de bakskist door moeten brengen. We hadden nog een restje gehakt en daar had Karin al 2 platgeslagen ballen gehakt van gemaakt.

groot water

De weersvoorspellingen waren allemaal appeltje-eitje dus ik was wel enigszins verbaasd dat er windje 4BF stond toen we buiten de haven kwamen. Zo scheef hebben we in weken niet gelegen! Maar het is wel weer een lekker gevoel. Strak door het water, druk op het roer en gewoon meer dan 6 knopen per uur varen. We waren het gevoel al weer bijna vergeten. Jammer dat we met gemak voorbij gelopen worden door een Dehler 101 maar weer erg leuk dat ze daarna niet verder op ons uitlopen dan een 100 meter. De Zweedse dame baalde hier ook flink van (met een glimlach) en begreep er niets van. Eigenlijk wilden we vandaag in de haven bij slot Läckö maar door de lagerwal leek ons dat niet zo’n goed idee en zijn we doorgevaren naar het plaatsje Spiken. Nou ja, plaatsje. Het is een vissershaventje met de diverse vistentjes. En een gasthaven. Zo gezellig dat er zelfs een bus vol “buitenlanders” kwam om hier een feestje te bouwen. Maar nog lang niet zo luidruchtig als onze 4 Zweedse leraren die ook in deze haven blijken te liggen. Nu met 6 andere boten ertussen dus deze nacht is de herrie volledig aan ons voorbij gegaan.

tante Marie-stad

Een bijzondere De Gouw was onze tante Rie. Kunnen we (Rob en ik) nog wel een aantal verhalen over vertellen. Maar niet nu.
Nu hebben we de halve stad leeggekocht want alles is in de REA (uitverkoop). Jullie zullen mij niet meer herkennen na terugkomst. Ten eerste vanwege de kleur maar ook vanwege mijn geheel nieuwe garderobe. Ik ben benieuwd wat jullie van de nieuwe mij gaan vinden.
Over het varen er naartoe valt niet zoveel te vertellen. Geen wind, twee uur op de motor.
En wie leggen er een uur later (nog net niet) naast ons aan? Inderdaad, de 4 Zweedse leraren!

midgetgolf

We gingen op weg met het idee dat gisteren eindelijk de Zweedse zomer was begonnen. Maar nadat Karin zich had ingesmeerd met ezelinnenmelk betrok de lucht en nog geen 15 minuten later was het herfst. Het kwam met bakken de lucht uit! Het was een troosteloze bedoening. Weliswaar hielden onze zeiljassen het water buiten maar ik stond te soppen in mijn schoenen.
Maar er zijn toch wel een aantal positieve dingen te melden.
1e. we liggen hier in een gratis haven met uitzicht op de midgetgolf.
2e. Danielle is eindelijk bevallen van een nu gezonde zoon Lars.
3e. we hadden vanavond een al you can eat visstick buffet.
Ad1. geweldig om te zien hoe jong en oud zich vanaf de eerste hole groen en geel zit te ergeren. Is het niet om het eigen balletje wat er maar niet in wil dan is het wel om het feit dat hij bij paps en mams veeeeel te lang duurt.
Ad2. volgens mij een week later dan gepland maar volgens de SMS is Lars nu thuis en kan het genieten beginnen.
Ad3. daar zijn we nu kotsmisselijk van en ik eet de rest van mijn leven geen vissticks meer.
Zo, nu eerst die gore pannen afwassen en dan een lekker stukje prinsessentaart. Hebben we wel verdiend.
O ja, er waren een 4-tal Zweedse leraren die tot laat in de avond dachten gezellig te zijn en door het vele bier steeds luidruchtiger werden.

alles op hoog nivo

Een dag om nooit te vergeten. Rond negenen vertrokken uit Karlsborg en bij Forsvik hadden we de laatste sluis van het kanaal welke ons nog eens 3,5 meter hoger bracht naar wel 91,80 meter boven zeeniveau. Tot nu hebben we 38 sluizen gehad.
En zo hoog zijn we met onze boot nog nooit geweest! Dus mocht eindelijk de champagnefles open (welke deze keer erg lekker smaakte) en hebben we geproost op de meest uiteenlopende dingen die je op dit niveau op een boot kunt doen. Gebruik uw fantasie dat hebben wij ook gedaan.

Het meer Viken is volgens ons het mooiste stuk van het Götakanaal. Hier voel je je echt midden in Zweden: hoge heuvels om ons heen, begroeid met naaldhout. En sommige doorvaarten zijn zo smal dat er speciale verkeersregels voor zijn. Zo hebben oostgaande jachten altijd voorrang en ben je verplicht om bij invaart van deze doorvaarten een specifiek geluidssein te geven.
In Tåtorp is nog een handbediende sluis waar ik ook hand en spandiensten moest verrichten. Er wordt gewoon van je verwacht dat je de handen uit de mouwen steekt. En dit is dan de eerste sluis die ons laat zakken hoewel het nu nog maar 30 centimeter is.
Overnacht hebben we in Vassbacken waar om half zeven een parade van bejaarden op gang kwam. Sommige nog zelfstandig lopend maar vele met krukken en rollators. Iedereen had zo zijn eigen stoeltje bij zich en om 7 uur was men er klaar voor. De plaatselijke muziekband stak van wal. Deden ze dat maar echt maar ze bleven gewoon op het podium en begonnen muziek te maken en ook nog te zingen. Het eerste lied was er één met gejodel erin en de rest zal ik jullie besparen. Niet om aan te horen maar heel leuk om te zien hoe al die mensen zaten te genieten. Ieder zo zijn eigen ding.

diepste meer

Ik zit even met een soortement van zwart gat. Al dat water lijkt zo op elkaar dat ik even niet meer weet wat er nou zo bijzonder was aan dit diepe meer (Vättern). Oké, we hebben gezeild en toen we de haven uitvoeren had ik geen flauw idee welke kant ik op moest maar of dat nou zo interessant is? Of dat de sluisstudent ons in het Nederlands aansprak wat hij weer had geleerd van zijn Nederlandse katholieke vriendin?