nog 3 weken vakantie

Heerlijk in ons eigen vertrouwde bedje geslapen. Gisteren bijna alle spullen van de boot mee naar huis genomen en dus staat de hal en tuinkamer vol. Vanochtend heeft Karin de eerste was alweer gedaan. Gelukkig hebben we nog 3 weken vakantie om ons voor te bereiden op de dagelijkse gang naar het werk.
Wij zijn een ervaring rijker en hebben elkaar weer wat beter leren kennen. Is na 25 jaar samenzijn blijkbaar toch mogelijk!
Langs deze weg willen we iedereen bedanken die gereageerd heeft op onze weblog. Ik vond het leuk om te doen en hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen.
Hans bedankt voor het oppassen op ons huis en schoonmoe bedankt voor de opvang van Ayla.
Ook bedankt voor de SMSjes, het telefonisch contact en de email. Nooit geweten dat we jullie zo zouden missen.Genoeg sentimenteel gedoe. Na 455 uur varen, 2050 nautische mijlen, 84 sluizen, 78 verschillende havens, 286 motoruren en 2 logboeken verder gaan we weer sparen om dit over 5 jaar nog een keer te doen.

de party is over

Stavoren – Monnickendam; 7:30 uur varen, 34 mijl.
Nog voor dag en dauw zijn we wakker. Alletwee een beetje onrustig. Als we vandaag in Monnickendam arriveren is ons vaaravontuur voorbij. En daar heb ik meer moeite mee dan Karin. Dus, ondanks dat we de wind tegen hebben, hijsen we de zeilen en nemen we niet de snelste weg. Weliswaar zien we niet zoveel door de nevel die er hangt toch is het lekker, om na een week kanaalvaren, te zeilen op het IJsselmeer. Naarmate we dichterbij Enkhuizen komen wordt de nevel steeds minder en genieten we van een zonnetje wat erg zijn best doet. Ook vandaag weer zijn we verwonderd dat er zoveel mensen op het water zijn. Ongelofelijk hoe druk het is. De hele vakantie nog niet zoveel boten gezien.
Op, of is het in, het naviduct komen we het engelse stel tegen waar ik nog een aangenaam gesprek mee had in Delfzijl. Zij doen de staande mastroute i.p.v. buitenom want het weer is ze te ruig. Hij vraagt zich echter af hoe hij naar Amsterdam moet want volgens de kaart die hij heeft liggen er nergens tonnen in het Markermeer. Tja, het is ook overal even diep dus waarom zou je tonnen leggen? Het Paard van Marken aanhouden en dan tussen de elektriciteitsmasten Amsterdam in.
Wij varen rechtstreeks naar de MN1-GZ2 en manoeuvreren tussen de vele boten door, over de Gouwzee naar de Marina. Na zoveel aanlegmanoeuvre’s deze reis is onze box natuurlijk een peulenschil. Alhoewel de tranen in Karin d’r ogen staan als ze Koos&Ilse, moeders en Ayla op de steiger ziet staan.

eindsprint

Leeuwarden – Stavoren; 9 uur varen, 36 mijl.
Ik heb mijn kluts weer terug gevonden en daarom reed in vanmorgen op de fiets, door een slaperig Leeuwarden, op zoek naar een ‘benzine’pomp. Krantje gehaald bij het station en naar de markt voor een vers brood en wat lekkers voor bij de koffie. Kan ik intens van genieten!
Klokslag 9 uur zijn we vertrokken en 10 minuten later hebben we de boot geparkeerd voor de Lidl. De laatste boodschappen en afscheid van de RedWood. We trekken nog wel de gehele dag met elkaar op want we moeten alletwee dezelfde kant op. Zo liggen we gezamenlijk te wachten voor de spoorbrug (welke maar niet wil draaien, ja het is ook een draaibrug), missen we de shortcut naar het nieuwe aquaduct, hoeven maar 10 minuten te wachten voor de Fonejachtbrug en zien hoe allemachtig druk het is op het Sneekermeer. Maar omdat wij naar Stavoren gaan en zij naar Lemmer scheiden onze wegen zich als wij stuurboord uitgaan de Jeltesloot in.
Netjes tussen de betonning varen garandeert niet dat het ook diep genoeg is. Met 6 knopen duikt de neus een meter het water in en lopen we (bijna) vast. Juist door onze snelheid ploegen we een tweede geul en net voor we tot stilstand komen richt de neus zich weer op en zijn we los. Gelukkig hebben we in Nederland geen rotsbodem.
Al jaren komen we in Stavoren en dat doen we graag (stukje historie). Maar nooit meer gaan we in de nieuwe jachthaven liggen! Kostte ons een klein vermogen. Tenminste, als je dit vergelijkt met het centrum van Groningen. Daar hoefden we maar € 5,30 te betalen. Genoeg over de euro’s, veel leuker is dat er om 9 uur (we lagen bijna in bed) werd geklopt tegen de boot en Tommy en Taeke (Azuri) op de steiger stonden. Hebben we vorig jaar rondje Fynn mee gevaren. En zo is het ruim na middernacht dat we pas ons bedje induiken. Maar gezellig was het wel, onze laatste avond aan boord.

Stom, stommer, stomst.

Onoplettendheid in de Dokwerdersluis! Volgens de almanak staat deze sluis altijd open. Vandaag dus niet. De rondvaartboot gaat als eerste naar binnen en legt, evenals de RedWood, aan bakboordkant vast. Wij dus aan stuurboordkant wat ook onze favoriete zijde is. En als de boot vastligt ga ik, zonder er bij na te denken, naar binnen om het logboek bij te werken. Tot ik de lijnen hoor kraken. Dit hoort niet bij een schutting van 10 cm! In 2 tellen sta ik buiten en probeer nog de landvast met de hand los te halen. Maar het water zakt zo snel dat de boot gaat hangen in de lijnen. Alleen een mes biedt dan nog uitkomst. En nu hebben we 2 landvasten van 5 meter i.p.v. één van 10 meter.

kluts

Kollum – Leeuwarden; 6:15 uur varen, 19 mijl.
Ik ben een beetje de kluts kwijt. Voorheen was het altijd plannen, weerkaartjes, logboek en noem maar op. Maar sinds we weer terug zijn in Nederland en we hier door de kanalen varen ben ik niet meer zo oplettend. Zo gebeurt het dus dat ik vanochtend, in de sluis, tot de ontdekking kom dat we bijna zonder diesel zitten. De tank is bijna leeg en dat is niet goed. Zonder brandstof doet de motor het niet. Maar erger is dat onderin de tank allemaal troep zit waardoor de kans op storingen toeneemt. Ook onze 2 jerrycans met 20 liter echte reserve zijn leeg. En als Karin naar de Action gaat in Dokkum loop ik met een lege jerrycan door het dorp op zoek naar een ‘benzine’pomp.
Een echt Hollands gebruik is het klompzwaaien aan een hengel met touwtje. Is een lucratieve bezigheid voor de brugwachter. En als je je hierdoor teveel laat afleiden kan het gebeuren dat je met de zaling de verf van de brug afschraapt. Gelukkig niet door ons.
Leeuwarden is een mooie stad to be en de mensen hebben hier een heel andere mentaliteit dan in het westen. Wij komen hier graag! En de beste plek om met de boot te liggen is in de Prinsentuinen. Twee minuten lopen naar het centrum en 8 minuten naar het AEGON-bijkantoor. Maar AEGON moet nog even geduld hebben.
Gelukkig hebben ze geen koopavond op vrijdag en zo kan het gebeuren dat we om half zeven aan een tafeltje bij de Italiaan zitten. Op uitnodiging van de bemanning van de RedWood.
Het einde komt steeds sneller naderbij.

Dokkumer Nieuwe Zijlen

Een Zijl is een sluis in het Fries en dit zijn dus de nieuwe sluizen van Dokkum. Getuigt niet van enige creativiteit om het plaatsje dan ook maar zo te noemen. Maar ik ben dan ook geen Fries.
Altijd weer een genot om door het Reitdiep te varen met al zijn bochtjes en mooie landschappen. Het Lauwersmeer is met een windkracht 6-7 niet echt een pretje maar wij zijn allang blij dat we dit hier meemaken en niet buiten op zee. Door die harde wind wordt het water uit de geul weggeblazen en zo wil het gebeuren dat we vastlopen op een stuk water wat 2,5 meter diep hoort te zijn. Nu dus nog maar 1,60 meter. Lijkt erger dan het is want het is een zachte bodem (blubber) waar we de boot gewoon doorheen trekken. Dit in tegenstelling tot het rotsje bij het eiland Vrango.
Omdat we geen van allen zin hadden om te koken ben ik op de fiets naar de plaatselijke patatboer geweest. Gezellige man die ik weliswaar met moeite kon verstaan maar toch een leuk gesprek mee gehad heb. We kwamen uit op leeftijden en hij schatte dat ik zo rond de 27 moest zijn. Wil je er jonger uitzien dan je werkelijk bent kun je dus alle anti-rimpeltjescreme en wat je nog meer hebt gewoon wegdoen en ga je een halfjaar varen. Schijn je 15 jaar jonger van te worden.

staande mast route

Heerlijk, lekker uitslapen zonder je ook maar enigszins druk te maken over het weer. We gaan vandaag van Delfzijl naar Groningen en daar we door het is Eemskanaal varen hoeven we ons geen zorgen te maken over een eventuele windkracht 7. En als het regent dan trekken we onze zeilpakken aan en dan worden we nat. So be it.
En dus vertrekken we op ons gemak net even na twaalf uur op weg naar de kleine sluis in Delfzijl. Met klein wordt hier dan bedoeld “voor de recreatievaart”. Wij hebben ruimte zat maar het lijkt in eerste instantie dat de RedWood net even te breed is en zijn stootwillen binnen moet halen want anders past hij er niet is. Het blijkt gezichtsbedrog want de 4,50 meter past er ruim in. Een snelle schutting en op naar de eerste brug.
Hier beginnen we enigszins te twijfelen want de brug staat open (voor de scheepsvaart) maar hij geeft rood. Er staat een joekel van een kraan op dus dichtgaan zal hij niet. Maar waarom dan rood? Wij varen gewoon door maar de gehele dag hoor je mensen via de marifoon vragen of ze moeten stoppen of door mogen. Het laatste dus.
Net voor Groningen hebben we een kleine tegenvaller als de laatste brug voor de jachthaven niet meer voor ons openwil. In de almanak staat dat hij gewoon draait maar de brugwachter denkt er anders over. Van 4 tot 6 gesloten. Probeer ik nog tegenin te brengen dat het half vier is maar daar heeft hij geen boodschap aan. Wachten dus aan een ieniemienie steigertje. Dan maar de warme prak gemaakt en deze genuttigd. Uiteindelijk liggen we om kwart voor zeven aan de Zuiderhaven in Groningen. Voor weinig.

wadvaren?

Iedereen (havenmeester, medezeilers, Klaas en ikzelf) zegt dat het kan. We gaan onder het eiland Juist door, over het wad naar Delfzijl.
De wind komt met kracht 5-6 uit het noorden maar omdat we halve wind gaan varen en later zelfs voor de wind mag dit geen probleem zijn. Over de 2 ondieptes, die we tegen gaan komen, kunnen we ‘makkelijk’ heen mits we ons tijdschema halen. Tenminste als de Redwood weg kan komen want zij liggen aan lagerwal en het waait hard.
Met 6 man langs de kant helpen en als ze bijna los zijn heeft hij opeens geen schroefdruk meer!? De koppeling tussen motor en schroefas is los! Zat achteraf nog maar met één bout vast en die was afgebroken. Menigeen zou nu denken: “@#%$@&*$” en op zijn gemak bedenken hoe dit op te lossen. Niet Joop. Als hij het binnen een uur gerepareerd zou hebben dan waren we nog op tijd om ons tijdschema te halen. En zowaar, drie kwartier later voeren we de haven uit.
Maar toen begon het gedonder pas echt! Oké, de havenmeester had gezegd dat het “um die ecke” wel heftig zou zijn maar dat we tussen de brandingrollers door zouden moeten had ik niet gedacht. Met windkracht 7, want juist op dat moment kwam er een buitje over. En omdat ik van de eerste 3 mijl geen kaart heb (gaat om 25 tonnen waar je tussendoor moet) was het een zeer spannend eerste uurtje.
Onder het eiland werd het inderdaad wat rustiger, in ieder geval geen grote golven en was het voor het eerst dat we met prikken te maken kregen. Hier steken ze een 20-tal grote takken in de grond welke je aan stuurboord kant moest houden. Let wel: bij laagwater valt deze geul droog!
Het voordeel van de harde wind was wel dat wij (met 2 riffen en stormfok) snel vooruit kwamen waardoor de passage Osterems uiteindelijk geen enkel probleem was. Ook hier stond nog 3 meter water alleen vanwege de regenbui was het zicht zo slecht dat de volgende tonnen niet te zien waren. Gps en laptop bieden dan uitkomst.
Het laatste stuk naar Delfzijl kregen we te maken met een dikke 2 knopen stroom tegen maar die was ingecalculeerd en kon ons eigenlijk niets meer schelen. We zijn weer in Nederland en hadden het wadvaren tot een goed einde gebracht.
Allemaal geen zin meer om eten te maken, het was toch alweer half negen, zijn we naar de plaatselijke chinees geweest.

we gaan!

Met een zuidwestenwind 4-5 moet je ‘gemakkelijk’ de Elbe af komen. Om 10 uur gaat de wind draaien naar W en weer 2 uur later naar NW. En hij wordt geleidelijk iets minder.
Het eerste deel is waar. We hadden geen hoge golven, geen harde klappen, geen water wat naar binnen slaat. Je kunt er weliswaar niet in zeilen, want daarvoor komt hij net iets teveel uit het westen. Geeft niet, want we hebben een motor aan boord die wel tegen de wind in kan.
Alleen jammer dat er van de rest niets uitkomt!
De wind gaat na een uurtje naar het NW maar daarna snel weer terug naar het SW waardoor we de hele weg naar Norderney op de motor hebben gevaren. Constant windje 4 tot 5 en constant regen. Maar laten we nu niet teveel zeuren! We zijn op Norderney. Wij hebben een windgaatje gevonden en er van geprofiteerd. Niet ideaal maar dat is het de afgelopen 3 weken ook nooit geweest (en zal het dit jaar ook niet meer worden?).
O ja, bijna vergeten. Tijdens het hijsen van het zeil om 7 uur vanochtend schoot de val los. En bleef hangen halverwege de mast. De mast is 10 meter dus hing hij op 5 meter boven de boot. Ik ben 2 meter, de pikhaak ook en als ik op de giek klim reik ik per saldo 5 meter hoog. Net niet hoog genoeg dus. Mocht ik nog even als een aapje de mast in.

euro

Ze zeggen dat Brunsbüttel vol is. Vol met mensen die wachten op een weergat om ook de Elbe af te varen. En omdat we een weergaatje gevonden hebben (zondagochtend SW4-5) denk ik dat het straks erg druk wordt in Cuxhaven. Komen al die bootje hier naartoe om ook morgenochtend uit te varen.
Maar blijkbaar denkt niet iedereen zo over het weergat als wij. Er komt er maar één terug en deze 2 mannen waren vanochtend uit Cuxhaven weggevaren op weg naar Helgoland. Na een uur de Elbe af hadden ze zoveel last van de golven én de 40 jaar oude houten mast stond gevaarlijk krom dat ze een wijs besluit genomen hebben om terug te keren. Hebben ze er nog 4 uur over gedaan om datzelfde stukje weer terug te varen!
Wij hebben heerlijk gewandeld met een stralende zon en licht briesje en ’s-avonds uit eten geweest op de Redwood waar we bloemkool in yoghurt kregen……
Van een goede (?) vriend de opmerking gekregen dat ik wel erg veel met euro’s bezig ben. Hij vindt dat als je dan toch verwaaid ligt je je beter kunt verdiepen in de plaatselijke historie dan je druk maken over een euro-tje voor de douche. En daar heeft hij toch eigenlijk wel gelijk in. Dus voortaan alleen maar geldperikelen als er een historie aan vast zit.

spaghetti

Waar ik geen genoeg van kan krijgen zijn fietstasje. Van die handige kleine dingen waar een hoop in kan en dat de fiets er dan toch nog strak uitziet. En die op zowel mijn ATB als op mijn racefiets past. Dat laatste levert altijd problemen op want de zadelpen heeft een wat ongelukkige vorm, voor een fietstasje dan. En zo heb ik thuis een kleine verzameling van tasjes die op het eerste gezicht hét tasje waren maar bij nader inzien voor geen meter voldeden aan mijn hoge eisen. Maar nu heb ik er één gevonden die het selectieproces met vlag en wimpel doorlopen heeft en ik kan niet wachten tot ik weer thuis ben.
Ook wij hebben voor de vakantie nog even ge-Sonja-Bakker-d maar dat was niet zo’n succes. Wel een lekker spaghettirecept aan over gehouden en dat vandaag voor ons vieren klaargemaakt. Je neemt dan gewoon twee keer zoveel als dat zij voorschrijft. En Gerard kan trots op mij zijn want ik heb het gemaakt met alleen maar verse ingrediënten.

kale plekken

Heb je net een kop thee gemaakt en ben je de weblog aan het bijwerken zegt ze opeens: “Je haar wordt weer lang, ik zie je kale plekken weer”. Direct gevolgd door: “Wanneer gaan we eten?”. Voorlopig niet dus.
Lekker lang geslapen en na een koffie met zelfgebakken koek (door Liza) getracht een stuk te gaan wandelen. Maar het is niet voor niets dat we hier liggen want nog geen 10 minuten na vertrek worden we getrakteerd op een ouderwetse regenbui met bijbehorende windvlagen. De rest van de dag een beetje liggen dommelen, gelezen, weblog bijgewerkt en weergaten gezocht. Misschien één op maandag?

douchen

Ik wil er niet teveel over vertellen want het doet nog steeds pijn in de portemonnee. Karin gaat zich douchen. Hiervoor krijgt ze van mij (aardig maar achteraf stom) een kaart met een tegoed van € 4,-. Die kaart moet je in een gleuf doen en dan zie je je tegoed en gaat er per x-aantal seconden een dubbeltje af. Maar wat denkt ons prinsesje: O jeminee, ik heb maar 4 minuten. En als ze klaar is met soppen kijkt ze op het display en ziet dat ze nog 2 en een halve minuut over heeft. Dus poedelt ze nog wat, bekijkt de voegen tussen de tegels en trekt uiteindelijk de kaart er maar uit want ze vind het nu wel genoeg. Een goede lezer begrijpt dat ze voor € 3,30 heeft staan verlummelen onder de douche (ik zet het er maar even bij Loes).
En bij de aanschaf van de kaart moet je ook nog eens € 2,- betalen voor de afschrijving van de douchegelegenheid waardoor de douche van onze lieve meid maar € 4,40 heeft gekost. De rest van de vakantie mag ze zich aan boord wassen.

weergaatje

Na middernacht zou de wind wat afnemen waardoor de golven niet meer zo hoog zouden zijn. Later op de dag weer meer wind maar dan gingen we voor het lapje en is zo’n harde wind minder onaangenaam. Dus wij (samen met de Redwood en nog vele anderen) zo rond vijf uur de haven uit. Ter verduidelijking: dan is het nog aardedonker. Nou zeg ik altijd dat je ’s-nachts veel meer ziet waar ik de lichten van de tonnen dan mee bedoel. Nadeel is echter dat je er erg veel ziet en samen met de verlichting van andere schepen het een heel gepriegel is om jouw volgende lichtje op te sporen.
Was dit maar ons grootste probleem. Veel vervelender is dat de beloofde windafname niet heeft doorgezet waardoor we meer golven voor ons kiezen krijgen dan ons lief is. Nadat er een tweetal zelfs de kuip binnenkwamen hebben we elkaar eens kort aangekeken en de steven gekeerd en zijn we naar Cuxhaven terug gegaan.
Rekensom: 3,5 knoop afleggen met een snelheid van (5 knoop van de boot en 3 van de stroom) doe je in een half uur. Terug duurt het iets langer want dan heb je die stroom dus tegen en gingen we nog geen 2 knopen per uur. Kwart over 7 varen we eindelijk de haven weer in en worden geholpen met aanleggen door Joop en Liza die het blijkbaar ook geen pretje vonden.
Voor 7 dagen een internet voucher aangeschaft en na de broodnodige rust de hele dag op internet op zoek geweest naar nieuwe weergaten maar helaas niets kunnen vinden.
Om ons verdriet een beetje te vergeten zijn met zijn vieren uit eten geweest en heeft Karin eindelijk weer eens van echte patatten kunnen genieten met een dit keer grote schnitzel.

payday

We gaan er vandoor! We zien een windgat. Even afrekenen en voortaan mag Karin dit gaan doen. In plaats van 7 dagen met stroom krijgt ze het voor elkaar om maar 5 dagen zonder stroom te betalen. En dat scheelt toch € 32,50. Kwisvraag: wat kost één nacht met stroom? Als extra vertel ik je dat de stroom € 1,50 kost.
We waren niet de enigen met dit plan, en om 10 uur was het een uittocht van boten. Enigszins met verbazing zagen wij dat de Redwood er als een speer vandoor ging terwijl wij juist dachten dat we gezamenlijk naar Cuxhaven zouden varen. Ik zal wel weer eens iets verkeerds gezegd hebben.
Maar een half uur later bleek dat ze onderweg nog diesel wilden bunkeren en lag de Redwood langs de kade en liep Liza met jerrycannen te slepen van 20 liter per stuk. Om ze van morele steun te voorzien hebben we ook aangelegd en heb ik mijn overhevelslangetje gebruikt om het karwei iets te versnellen.
Nu lijkt 67 km op de racefiets een peulenschil maar met de boot duurt dat 6 en een half uur. En na een tijdje weet je niet meer hoe je zitten moet. Vandaag wel lekker weer en gelukkig in Brunsbüttel (zoals gebruikelijk) een snelle schutting. En precies op tijd om met stroom mee naar Cuxhaven te varen. Echter niet genoeg rekening gehouden met de wind. Voor de sluis 3BF, na de sluis oplopend tot 5BF. Tegen. Dus hoge golven. Dus een nat pak.
Nu weten we weer wat het is, stroom tegen wind.

jarig

het waxinelichtje

Vandaag is Anja jarig en vanuit Rendsburg van harte gefeliciteerd. Het is je gegund.
Onze dag was wat minder vrolijk. Hij bestond voornamelijk uit regen en veel wind. Aangenaam verrast waren we dan ook door het geschenk wat we van Liza (weet je nog, van de Redwood?) een leuk waxinelichtje kregen. Zo bijzonder dan? Nee, maar wel heel erg aardig. Sorry, is Karin het niet mee eens. Is juist wel heel bijzonder. Kom maar eens een keer thuis kijken wat dit waxinelichtje zo speciaal maakt.

stukkie fietsen

Met in mijn achterhoofd een joekel van een fietstrainingsachterstand heb ik Karin zover gekregen om het achterland van Rendsburg per fiets te verkennen. Gewoon een beetje naar het noorden, kanaal over en via de tunnel weer terug. Zonder kaart, moet toch lukken? Windje in de rug en zelfs een lekker zonnetje (prima zeilweer?) die de nodige zweetdruppels produceerden als ik weer eens te vroeg rechtsaf sloeg en we weer terug mochten. Om één of andere reden zijn dat dan altijd stukjes omhoog.
Maar ging prima tot we bijna bij de pont over het NOK zijn waar Iza ineens vreselijk begint te piepen. Opgetild uit haar mandje maar er was niets. Dachten we. Heeft ze haar nagel gebroken en zat haar pootje onder het bloed. Maar gelukkig hebben honden een hoge pijngrens dus konden we na het afspoelen van al dat bloed haar gewoon weer terug in het mandje doen en onze rit vervolgen.
De burgemeestersvrouw fietst hier nooit wat betekend dat we de hele tijd bezig zijn kuilen en bulten in de weg te ontwijken. En het zag er vanaf het water zo veelbelovend uit! Wel leuk om met de langste roltrap van Europa onder het NOK door te gaan.

triathlon Bodegraven

En ja, dat schrijven we nog steeds met een H. Nu ik dit schrijf zal een ieder ondertussen al wel binnen zijn. Ik ben erg benieuwd naar de resultaten. Zowel die van de ‘cracks’, sneller dan verleden jaar?, maar ook zeker naar die van de zomergasten 2007. Dan weet ik meteen waar ik sta en moet ik wellicht vanavond nog een extra looptraining inlassen.
Voor zover iemand dit nog leest vóór vanavond dan wens ik diegene een gezellige en smakelijke BBQ en anders hoop ik dat het jullie allen gesmaakt heeft. Volgend jaar ben ik weer enthousiast van de partij.

Hamburg

Gisteravond een beetje laat geworden op de RedWood en vanochtend alweer vroeg eruit want we gaan naar Hamburg. Om 8:49 uur vertrekt de trein en de ben je anderhalf uur later in het centrum. Jammer dat het meermanskaartje pas geldig is vanaf 9 uur en toen zijn we dezelfde weg weer terug gewandeld naar de boot en daar hebben we het wakker-worden-proces verder afgemaakt.
Zo’n kaartje kostte ons uiteindelijk 7,25 euro per persoon en vaag kan ik mij herinneren dat een enkeltje naar mijn werk net zoveel kost.
Eerst ga je met de trein het NOK over. Dit gebeurt op een hoogte van 35 meter en je maakt dan een grote lus om die hoogte te bereiken. Eenmaal boven lijkt het net of je in een achtbaan zit. Het is net of je zweeft maar je voelt en hoort dat we over een spoor rijden.
En wat valt er verder over Hamburg te vertellen? Ik ben er ooit eens eerder geweest maar toen was ik alleen geïnteresseerd in de Reeperbahn maar dat is ondertussen alweer 24 jaar geleden. Deze keer heb ik mij in kunnen houden en zijn we begonnen in het dure winkelgedeelte, waar ik bijna een nieuw klokje gekocht heb maar deze uiteindelijk iets boven budget blijkt te zijn (67.500 euro), en zijn via diverse indrukwekkende gebouwen terug geslenterd naar de Hauptbahnhof.
Eindelijk weer eens uit eten en dit keer in een Amerikaans specialiteitenrestaurant.

taai

Tijdens onze zoveelste verkenningstocht door Rendsburg kwamen we een Thai’s restaurant tegen en hebben daar voor 4,95 pp overheerlijk gegeten. Het was net zoiets als bij de Mongool maar dit keer lekkerder.
Bijna weer terug op de boot worden we uitgenodigd door Joop en Liza om daar de dag af te sluiten met een kopje koffie. Worden er uiteindelijk 2 en als extra een Duitse lekkernij. Hierna wordt er een nog Hollandse fles rode wijn opengetrokken en is het alweer vrijdag eer we naar bed gaan. Op zo’n avond komt er van alles ter sprake waaronder het feit dat ze de RedWood zelf gebouwd hebben! Eerst de romp en nadat die af was hebben ze hem in hun tuin gelegd om hem daar af te bouwen. Het is uiteindelijk een Madeira 44 (13,5 meter) geworden van 11 ton. Ze hebben echt alles zelf gedaan. Zo ook de kiel waar ze 200 broodjes lood van 25 kilo in gegoten hebben. Dit alleen al was een klus van 2 weken. Na 7 jaar is het te water gelaten en dit is het 5e jaar dat ze ermee varen. Het grappige is dat het dezelfde indeling als onze Optima92 is, je heb alleen iets meer ruimte.

Harry Potter

Met tranen in haar ogen heeft ook Karin het laatste deel van Harry uit. Nu is het echt afgelopen en zit ze een beetje in een dip. Maar omdat ze toch nog wel een aantal mogelijkheden ziet voor een vervolg is ze hier snel weer uit.
Ikzelf heb mij bezig gehouden met de boot en ben 2 keer op en neer gefietst naar de brandstofpomp in het dorp en heb weer 30 liter diesel gebunkerd. Tijdens het overhevelen naar onze eigen tank stond de buurman zeer geïnteresseerd te kijken en heb ik hem uitleg gegeven over mijn overhevelslang. Hij blijkt er zelf ook één te hebben, is al 2 jaar aan boord en zit nog in de verpakking, maar begreep niet hoe het werkt. Uiteindelijk ligt zijn trechter nu in de prullenbak!
Bij de super nog een “palette” coca cola gehaald (zijn 24 “dozen”) en hier betaal je 25 cent statiegeld per blikje! Ik ben benieuwd of Appie ze ook wil hebben.

oostenwind

De voorspelling is dat het blijft waaien uit het NW en we blijven net zolang in Rendsburg tot de wind uiteindelijk uit het oosten komt. Hoef je alleen maar het weer te volgen om te weten wanneer we hier wegvaren. Als het eenmaal zover is denken we er nog 7 dagen over te doen om in Monnickendam af te meren.

NOK

Laboe-Rendsburg: 5:25 uur varen, 22 mijl.
De Felicitas ging al vroeg op pad om die dag door te stomen naar Brunsbüttel, het was nog net geen 10 uur toen zij vertrokken. Omdat ons reisdoel die dag Rendsburg is, maar 22 mijl, deden wij rustig aan en met een mooie lagerwal afvaar manoeuvre voeren wij om 11 uur de haven van Laboe uit. Groot was dan ook onze verbazing dat we de Felicitas weer terugzagen voor de sluizen van Holtenau. Hier lagen ze dus al een uur rondjes te draaien wachtend op de opening van de sluisdeuren. Erg frustrerend. Ook wij mochten dit kunstje een half uur lang doen en met 12 schepen mochten we om kwart over twaalf de sluis in.
Even in het kort iets over deze sluizen: het zijn klote-dingen! Normaliter heb je een mooie rechte kademuur waar je eenvoudig aan af kunt meren. Maar omdat deze sluizen er eigenlijk zijn voor grote zeeschepen hebben ze hier een soort vlonders van 10 cm hoog. Is slecht voor de verf op de boot omdat de stootwillen hoog op het water blijven drijven en levensgevaarlijk voor het dekmaatje omdat zij een sprong op die vlonders moet maken die, omdat ze altijd nat zijn, erg glibberig zijn.
En wij zouden geen Hollanders zijn als we daar niet iets op bedacht zouden hebben. We hebben langszij de Freya4 afgemeerd. Het bekende appeltje-eitje.
Dit keer niet al het kleingeld gebruikt om de verschuldigde 12 euro te betalen en de sluiswachter was dan ook erg vriendelijk.
In het NOK hadden we wind en regen tegen en vonden we het voor het eerst weer vrieskoud. Er was die dag weinig verkeer en zonder echt door elkaar geschud te zijn door de golven die die grote schepen produceren kwamen we om half vier in Rendsburg aan. Hoe goed het afvaren deze ochtend ging hoe slecht ging het afmeren. Wel de lijn om de loefpaal gekregen maar twee tellen later lagen we tegen de lijpaal aan te rijden. Inschattingsfoutje van de schipper. Later deed een Nederlands echtpaar voor hoe het moest. Maar die hadden dan ook een jarenlange ervaring opgedaan. Hij was 79 en zij was ook geen fris groen blaadje meer.

uit eten

Karin had het met Michael gehad dat ze zo gek is op de Duitse schnitzels. Dat zijn van die lappen vlees waaronder ergens je bord zit maar je hem niet ziet. En nu heeft Michael een bistro gevonden waar je voor weinig schnitzels kunt eten. Dus gingen we met zijn zessen om zes uur naar de bistro en na een biertje hebben we onze bestellingen gedaan. Hebben ze nog maar 2 schnitzels! En pissen wij weer naast de pot.
De enige troost is echter wel dat op het bord met gebakken aardappel, schnitzel en champignons je heel goed moet kijken om de schnitzel te ontdekken. Het was een stukje vlees van 100 gram overladen met champignons. Hadden wij het toch weer beter voor elkaar met ons Mexicaans nuddel-potje. Alhoewel ik het op de boot zelf lekkerder klaarmaak.
Als afsluiting van dit geheel zijn we naar een bar-restaurant gegaan waar we met uitzicht op de haven én onder een straalkachel 2 heerlijke halve-liters hebben besteld. Helaas hadden we wel de pech dat ze net vanavond het jaarlijkse bedrijfsuitje hadden gepland en we om half negen gingen sluiten.
Mochten we in de zeikregen terug naar de boot maar daar hebben we erg genoten van de biervoorraad van Klaas en Renate waar we nog een paar uur hebben nagepraat over van alles en nog wat.

onderwatebom

Sønderborg-Laboe; 6.50 uur varen, 35 mijl.
Een TOP-dag. Er hing een bui waar je U tegen zegt maar die trok netje voor ons neus weg en daar kregen we een prachtig windje van en met een slordige 7 knopen stoven we voor Maasholm langs op weg naar Laboe. Precies daartussen zit een sperr-gebiet en laten ze nou net op het tijdstip dat wij daar langs varen een bom tot ontploffing willen brengen!
Eerst nog wordt het met een uur uitgesteld maar dan: 5-4-3-2-1 en ….. helemaal niets.
In ieder geval liggen wij nu achterstevoren in de box (maar wel met de neus in de wind) en gaan we straks wat slenteren over de boulevard.