natuurreservaat

Na 4 uur zeilen en 6 uur motoren aangekomen op het natuurreservaat Utklippan. Dit zijn 2 eilandjes gescheiden door een natuurlijke sund met op het noordelijke deel de haven. Er schijnt een visser, Gunnar, te wonen op het zuidelijke eiland die tevens havenmeester is. Vandaag in ieder geval niet want onze buren zijn met de boot naar de overkant gevaren, hij schijnt daar verse paling te verkopen, maar zij kwamen met lege handen terug. Dus ook geen havengeld!
In het hoogseizoen is het hier erg druk maar nu lagen we hier, met 6 boten, te genieten van de stilte die constant doorbroken werd door gekrijs van de honderden vogels die hier rondwandelen/vliegen/hoppen of wat dan ook maar dat maakt het alleen maar mooier.
Oeps, ik ben de zeehonden vergeten. Of zijn het zeeleeuwen? Ze lijken groot genoeg om leeuwen te zijn. Er liggen er zo’n 150 (iemand heeft ze geteld) her en der verspreidt over de vele rotsen die net op of onder water liggen.
Hier trouwens geen internet!

nachttocht

We vertrokken ietwat overhaast, Els had de kriebels. Overhaast vertrekken gebeurde vroeger wel vaker maar wij hebben toen afgesproken dit nooit meer te doen. Dus toch.
Maar omdat we wisten dat we weg zouden gaan was alles al in gereedheid. Snel die boterham naar binnen gespoeld met koffie en los die lijnen. De meeste buren bleven nog even wachten tot de wind wat was geluwd en er minder golven zouden staan. Maar daar konden wij niet op wachten!
Hadden we het toch maar gedaan. De wind kwam uit zo’n hoek dat we voor de wind voeren. En met windkracht 5 tot 6 BF staan er dan nog aardige golven. Niet dat dat zo erg is maar voor de wind gaat de boot zo lekker rollen en daar word ik altijd zo misselijk van. En nu dus ook!
Na 3 uur varen toen maar de knoop doorgehakt en besloten niet met de Grote Beer mee te gaan maar het leed uit te zingen tot Simrishaven. Jammer maar ik zag het niet zitten. De enige die blij was met deze beslissing was Iza want die hoefde nu niet haar behoefte 24 uur op te houden.

t/m 29 mei verwaaid

Op 2e Pinksterdag werden we “uitgenodigd” (let’s go Dutch) door Harm en Els om ‘s-avonds in het steakhouse te gaan eten. Nu zijn wij niet van die uiteters maar ik was ook al enigszins geïnspireerd door deze oude bierbrouwerij en hebben we JA gezegd. Hierdoor moesten we wel onze trip naar Bornholm afzeggen.
Harm leek zo’n rustige man. Tot we om 7 uur voor de deur van het steakhouse stonden en bleek dat ze altijd op maandag gesloten zijn. Hij zei iets met hoofdletters! Maar zo flexibel als wij zijn gingen we dus niet op zoek naar een ander restaurant (duurt te lang) maar zijn naar de supermarkt gegaan en hebben daar 4 heerlijke biefstukken gehaald met patat en sla. Dit alles is klaargemaakt op de Grote Beer en we hebben een genoeglijke avond gehad. Mag vaker zo.
Tja, het waait uit de verkeerde hoek en dan ook nog te hard. Zoals ik al zei, wachten op beter weer. De meeste zijn het er wel over eens, “morgen hebben we een weergat”. Een gat wat waarschijnlijk maar 48 uur duurt. Daarna wordt het weer NO. En omdat we hier nu al 5 dagen liggen hebben we besloten om niet het lieflijke eiland Hanö te bezoeken en de plaatsen en scheren aan de zuidkust van Zweden maar om direct door te varen naar Kalmar of een haven eerder als we geen zin meer hebben. Betekent wel een trip van meer dan 24 uur en daar hoort dus ook een nacht bij. Karin haar eerste zeilnacht. We zien er allebei wel tegenop maar omdat de Grote Beer hetzelfde doet kunnen we geregeld radiocontact onderhouden wat toch een veilig gevoel geeft.

weer of geen weer

De weersverwachting is iets met buien, onweer en toenemende wind (tot 8BF) vanuit het noordoosten. En um die ecke moeten we in NO-richting varen en ook nog aan lage wal. En volgens de diverse weerinstanties blijft het nog zo tot na het weekend. En om nou niet iedere dag ellenlange discussie te moeten voeren, gaan we wel of gaan we niet, hebben we besloten om gewoon te wachten tot het weer fijn zeilweer is. Geeft een zekere rust, nu kun je ontspannen je boek lezen, klusje doen, hardlopen enz.
En zonder weer een ellenlang verhaal te schrijven kijk eens op http://www.grote-beer.ch/ Ze kwamen hier net binnenvaren. In vergelijking tot hun zijn wij maar broekies. Maar wel broekies met lol. Zeker als je daar op de thee geweest bent. Karin heeft nog steeds pijn in de buik van het lachen. Een geweldig stel. Een inspiratiebron voor onze verdere tocht.

inklaren

Inderdaad gisteren de aardige Duitsers weer ontmoet en vandaag bijna gelijkertijd de haven uit op weg naar Ystad. Nu alleen de Z nog. Ystad ligt 4 minuten noordelijker en 35 minuten oostelijker dan onze vorige havenplaats (informatie speciaal voor Frits en Dennis). Maar met onze Genaker lopen wij natuurlijk veeeeel sneller en waren een 3 kwartier eerder in de haven.
En toen het inklaren. Dat we een mondvoorraad bier en scheepsbitter aan boord hebben willen de autoriteiten natuurlijk ook wel weten maar dat vertellen we ze niet. Maar je hoort soms verhalen over niet juiste papieren voor de beesten en dan mag je per direct Zweden weer verlaten.
De havenmeester wist van niets. Er moet in Ystad ergens een Zollcentrum zitten maar ook daar kon hij ons niet mee helpen. Dus dan maar op weg naar de VVV of anders het politiebureau. Maar op de weg daar naar toe komen we langs een scheepsbenodigdhedenwinkel en daar MOET ik gewoon even naar binnen. Het is een oud treingebouwtje en als je binnenkomt, weet je niet wat je ziet. De eigenaar heeft in al die jaren dat hij er zit nog nooit iets weggegooid. Dikke lagen stof, verroeste kettingen, oude anodes maar als je goed kijkt ook een ruim assortiment nieuwe spullen.
En een aardige dame (met een iniemienie dwergpincherchiwawa) die voorstelde om even op internet te kijken hoe of wat. Dat leverde niets op en ze pakt de telefoon en belt de havenautoriteiten. Hiervan krijgt ze een nieuw nummer en 3 minuten later is alles in orde. Ze willen alleen maar wat hondgegevens weten, nummer paspoort en datum arrival. That’s it.
Voor niets zorgen gemaakt dus maar wel een FORTØJNINGSSTANG rijker. Is een stang die hier dagelijks wordt gebruikt om vast te maken een de ring op de meerboei. Niet alleen op in idyllisch plekje bij een klein eiland maar ook in havens. En niet leuk is dat wij aan het klooien zijn en de hele haven hier van mee kan genieten.

naar Zweden

Ze bestaan! Aardige Duitsers. Naast ons ligt een stel die net de gepensioneerde leeftijd gepasseerd zijn en nu eindelijk de tijd hebben om een lange tijd te zeilen. Net als ons als doel Stockholm en de Zweedse scheren. En daar kom je dan achter net op het moment dat ze wegvaren. Voor de vorm vraag je even waar ze naar toe gaan en soms krijg je het hele verhaal te horen. Zoals nu dus. En naar alle waarschijnlijkheid zien we ze vanavond weer want ook zij gaan naar Gislövs Läge (55.21,3N – 13.13,7O). Om daar te komen moeten we zelfs over een rotonde! Op het drielandenpunt komen een drietal vaarwegen bij elkaar met precies in het midden een opstand met lichtje. Is dus zaak de ogen open te houden want denk je het ene moment dat hij achter je langs gaat, zo kan hij zijn koers verlegd hebben en stevent hij recht op je af.
De haven is redelijk groot maar stelt als plaats niet zoveel voor. En omdat we ook zonder Zweedse kronen op reis zijn gegaan hebben we de fietsen gepakt om te pinnen in Trelleborg. En nog enigszins onder invloed van mijn naaste collega hebben we daar voor weinig een heerlijke Dönor Kebab gegeten. Prijs 30 SEK/pp, wat volgens ons niet meer is dan € 3,30. En volgends de boekjes, mensen die je spreekt en uiteindelijk ook het supermarktbonnetje is Zweden een stuk goedkoper dan Denemarken. Ik zal nog eens een vergelijkend warenonderzoek doen naar de prijs van de sterke drank.
O ja, nergens was aangegeven wat we moesten doen om de autoriteiten op de hoogte te stellen van onze maar belangrijker de aankomst van Iza in Zweden!

wormpil

Morgen naar Zweden maar dan moeten we eerst langs het dierenhospitaal. Iza moet 10 dagen voordat we voet aan wal zetten in Zweden een wormenkuur gehad hebben. En laat er nou, op 7 km fietsen een dierenarts zitten! Eerst nog getwijfeld of we met de plaatselijke trein zouden gaan maar daar die maar 1 keer in het uur vertrekt en dus ook weer 1 keer in het uur terugkomt en het zulk lekker fietsweer was hebben we de Dahon’s maar weer van stal gehaald.
Een alleraardigst dierenvrouwtje en het valt ons op hoe makkelijk ze in Denemarken omschakelen van Deens naar Engels. En de prijs viel ook reuze mee. Maar 125 DK = 15 euro. Alleen het consult is in Nederland al meer dan dat.
In het plaatselijke cafe/restaurant een overheerlijk Deense ‘sandwich’ gegeten en een Arabische koffie. Dat laatste kan ik iedereen afraden! Is niet te pruimen.
In Stor Heddinge de plaatselijke oudheden bestudeerd wat niet meer is dan een monumentale kerk uit het jaar 1300. Met een kirkeskibet die ottekantet is. Een lieflijk plaatsje waar het aangenaam wandelen is.

Met veel deining

Iets beter dan de slechste dag maar niet veel. We gingen weg met een windje 4 welke na een uur kruizen volledig inkakte. Maar omdat het ’s-nachts zo hard had gewaaid en wij aan lagerwal voeren stond er een verschrikkelijke deining, dwars op de boot. Om misselijk van te worden wat ik dus ook promt werd. Om eerlijk te zijn heb ik nog geen dag gevaren zonder kattig te zijn.
Volgens de GPS moesten we een keors varen van 339 graden. Op het kompas houd je dan 340 aan want met die deining varieert het gemakkelijk tussen de 320 en 360. Maar toen we 2 uur later nog geen land zagen bekroop me een gevoel dat er iets niet goed ging. En inderdaad!
Na het inteken van onze positie op de kaart bleken we al 2 uur lang 50 graden de verkeerd kant opgaveren te zijn. Iets te snel gecorrigeerd waardoor we precies in de route van de vrachtboot kwamen te liggen, die snel zijn koers wijzigde.
En bij het tanken hebben we een volledige keukenrol verspild omdat ik er iets teveel diesel in deed. Wilde die rare Duitsers ook nog snel op het enige overgebleven mooie plekje in de haven gaan liggen. Mooi niet!

fietsen op het eiland en de witte krijtrotsen

Dit was weer een mooie dag voor ons prinsesje.
Er zijn een aantal dingen waar ze helemaal niet van houdt en dat hebben we dus de hele dag gedaan. Zoals jullie kunnen zien op de foto was het een zonnige dag met weinig wind. Een prima dag voor iets anders dan zeilen. Bij aankomst op het eiland waren ons de witte kliffen al opgevallen en het leek ons leuk om dat van dichtbij te bekijken. Maar als die dingen 143 meter hoog zijn zul je ook 143 meter moeten klimmen op de fiets. Maar eerst een een hunnebed bekijken, waarvoor we met een noodgang een flink stuk moesten afdalen. En daarna hetzelfde pokkenend weer omhoog.
Boven op de klif aangekomen hebben we eerst een uur gewandeld en een heel bijzonder vogeltje gezien, een oeverzwaluw alhoewel ze het hier over valken hebben.
Toen met de trap naar beneden en daar loop je dan over een soort krijtkiezels. In tegenstelling tot gewone kiezels kun je hier met gemak op blote voeten overheen. Als je hard in zo’n kiezeltje knijpt dan verpulverd hij tussen je vingers.
Weer 495 treden (je moet toch iets doen) naar boven en bij een camping wat gedronken en gegeten (is zo lekker goedkoop, dachten we).

op naar de witte krijtrotsen

Omdat de voorspelling van DP07 toch weer een hoop wind inhield eerst maar even aangezien hoe de wind zich die dag ging gedragen. Viel op zich wel mee maar er was wel erg veel regen. En dan vliegt de tijd voorbij met een kop koffie (met een koekje) en een goed boek. Gelukkig voor ons (en Iza want nu kon ze eindelijk plassen) werd het rond enen weer droog en zijn we er snel vandoor gegaan. De planning was een kort stukje van 18 mijl maar toen we de oost-kardinaal gemist hadden (waar we naar links moesten) en het zonnetje langzaam doorkwam zijn we door gegaan naar het schiereiland Mon (met een streepje door de o).
Pas laat in de haven, zo rond 8 uur en voor morgen een fietsdag over het eiland gepland.

Coordinaten haven Klintholm: 54.57,3N en 12.28,0O

de oversteek naar Denemarken

Vandaag de eerste Hollander ontmoet in de haven van Gedser, het meest zuidelijke puntje van Denemarken. En hoe klein de wereld dan weer is! Woont om de hoek bij AEGON. Bij Billie en Bessie linksaf onder het spoor en aan je rechterhand is zijn flatje. Helemaal alleen is hij op 20 april (wij de 22e) vertrokken uit Hoorn en was nu alweer op de terugweg. Hij had alleen nog maar vervelende winden gehad en had nog iedere dag met zijn handschoenen aan gezeild. Hij baalde hiervan en van het alleen zijn en ging weer terug naar huis. Na dit verhaal vriendelijk gezegd dat ik nog een klusje had want ik wilde niet te lang met deze man in gesprek blijven. Wat een negativiteit straalde hij uit!
Dus met zijn tweeën op de fiets het dorp in en daar in het lokale postkantoor geprobeerd Deense kronen te verkrijgen. In de haast om te vertrekken zijn we dus vergeten om buitenlands geld te halen. En alweer haperde mijn pinpas en kon ik niet anders dan mijn resterende 60 euro om wisselen voor 440 DK (koers 7,33). Geen flauw idee of ik opgelicht ben maar wel blij dat we de boodschappen en havengeld hiermee konden betalen.
En we meer van deze havenmeesteressen tegenkomen deze vakantie betwijfel ik of ik nog wel terugkom!

van 54.11,1N;12.05,9O naar 54.34,9N; 11.55,4O

de slechtste dag!

De slechte dag kun je maar vast gehad hebben. Het begon vanmorgen toen we lekker aan het zeilen waren (naar Warnemünde) en ineens de Polizei langszij kwam varen. Of we als de sodemieter hier weg wilden gaan want we voeren in een Sperrgebiet. Stond niet op de kaart maar dan schijn je het toch te moeten weten.

Bij het oversteken van de aanloopgeul bleef ik die bulkcarrier steeds op 360° peilen en moest ik dus uitwijken en wachten tot hij, en zijn grote broer, gepasseerd waren.

Aangekomen in de haven snel de fietsen eruit en een klein uurtje fietsen naar Rostock. Een plaats die je toch gezien moet hebben? Nou van mij hoefde het niet meer na anderhalf uur fietsen met fikse wind tegen en alleen maar industrie, slechte of geen fietspaden en nog steeds geen zicht op het mooie Rostock.

In het centrum zijn we uiteindelijk wel geweest maar omdat we beiden in een korte broek liepen en in de sandalen hadden we het na verloop van tijd steenkoud. En omdat de voorspelling was dat het in de loop van de dag zou gaan regenen zijn we maar niet een cafe-tje binnengegaan voor een halve liter bier of een warme choco maar leek het ons beter om meteen maar terug te gaan naar de boot.

Nu rechtsom en qua omgeving was dit een betere keus. Lekker wind mee en zelfs mooie fietspaden door open velden. Zelfs nog een stuk bos! Jammer alleen dat het begon te hozen en we binnen een mum van tijd doordrenkt waren. Met de kou waar ik net van schreef zaten we te rillen. En dan het laatste stuk weer die KL-wind tegen.

Na het eten (wat ik toch maar gemaakt heb) nog even naar het weer luisteren en dan blijkt de voorspelling die wij vanmorgen meekregen, waarbij het steeds beter zou worden, is vervangen door een met storm erin. Waait het dus gewoon 40 knopen wind in de haven! En heb die achtelijke Duitser naast ons zijn boot niet goed vastgelegd waardoor die tegen die van ons loopt te hotsen. Vandaag wordt het weer niet veel beter dus we blijven hier nog maar een dagje.

En nu maar hopen dat ik gelijk ga krijgen met de slechtste dag!

op weg naar Zweden

En soms borrelt het gewoon langzaam naar boven.

Zit je te genieten van een stukje klassieke muziek, heerlijk zonnetje uit de wind en een koele Atlas (bier wat te verkrijgen is bij de AH), ineens wil je een stukje schrijven.

Ik moest namelijk denken dat het mannetje van DP07 vandaag voorspelde dat het windje 4/5 zou zijn met showergebure en dat wij hier heerlijk genieten in Kuhlungsborn (met twee puntjes op de eerste u maar die weet ik niet te vinden). Na aankomst keken wij onze ogen uit. Op de kade staan allemaal huizen in Spaanse stijl waarin gezellige eet/drink-tentjes gevestigd zijn. Karin MOEST wat eten en toen hebben we daar een koffie genomen met een overheerlijke tiramisu. MOEST, want ondanks dat we hier genieten was de reis niet zo geslaagd. Het was koud en de zon wilde er maar niet doorheenkomen. De wind varieerde van 5 tot 12 knopen en intimi zullen weten dat de Optima het beste gedijt bij meer wind. Wij trouwens ook want de snelheid ontbrak en omdat we aan lager wal verzeild waren schommelden we dusdanig dat Karin er misselijk van werd. We wilden een lange slag maken maar zijn nu blijven steken in Kuhlungsborn.

Is trouwens een geweldig mooie stad of dorp of hoe ze dat in Duitsland nennen. Het is gebouwd om een groot stadspark en er staan huizen die lijken op moderne villa’s Kakelbont. Op de fiets zie je toch een stuk meer dan lopend. En na het doen van boodschappen hoef je niet het hele end terug te sjouwen. Wel altijd veel bekijks vanwege de SUUS-hond in het mandje.

Nu is het nog even wachten totdat de zalm gaar is en met een lekkere salade hebben we weer een bodem gelegd voor de tocht van morgen.

de bruiloft

Nu half negen, met nog een klein zonnetje en bijna geen wind zijn we weer terug in Travemunde. Toen we vanmorgen vertrokken uit Lubeck hoorde ik wel iemand zeggen dat het vandaag toch weer een windje 5 a 6 zou zijn maar daar was toen nog niets van te merken. Tot we een uurtje onderweg waren en we op de windmeter zagen dat er soms zelfs wel 35 knopen wind stonden (komt overeen met windkracht 7). En omdat we nog licht beschonken waren van het huwelijksfeest en moe van de treinreis hebben we besloten om vandaag niet de geplande 57 mijl te gaan varen.

Allebei waren we erg blij dat we besloten hebben om terug te gaan voor het huwelijk. Zoals wel vaker was het een onvergetelijke dag. De bruidegom stond voor het eerst in pak en dat misstond hem zeker niet. Het bruidje was adembenemend en de liefde straalde van beide af.

En omdat mijn schoonvaders genen ruim vertegenwoordigt zijn in de familie zat het grootste gedeelte van het gezelschap tijdens de huwelijksvoltrekking te huilen. Het broertje van de bruidegom spande hierbij wel de kroon. Zelf schaamde hij zich daarvoor maar er iets niet ontroerender dan een volwassen vent die zijn emoties toont.

Een tochtje in de paardenkoets en een druk bezocht feest maakte het verder compleet. Op naar de volgende bruiloft!

Helaas voor jullie maar mijn schoonmoeder is niet verder gekomen dan TV en telefoon en moest ik het bij haar thuis zonder internet doen. En omdat ik er eigenlijk ook even geen zin in had heb ik verder niet de moeite genomen mijn weblog bij te werken. Ik vond het veel te leuk om weer eens bij mijn zwager en schoonzus een lekker biertje te drinken.

Wel zal ik blij zijn als we “eindelijk” in Zweden zijn want daar schijn ik onbeperkt op internet te kunnen! Gekregen van de triathlongroep.

een paar fotoos vanuit het internetcafe

Eerst een stukje wandelen en dan het afval weggooien. De volgende keer dus andersom. De meeuwen dachten dat er nog iets lekkers in zou zitten.








Deze dus. Johan, de wijn smaakte heerlijk.

Op het eiland Fehmarn, plaatsje Orth. Met uitzicht over de baai en later een ondergaande zon.

De marifoonantenne zat los. En vastmaken lukt alleen als je bovenin de mast bent

Het verhaal kennen jullie maar hier dan ook de bijbehorende foto. Grote carrier en een paar kleine scheepjes aan de zijkant.

Zo kan Karin erg genieten van achter het roer staan. Ik doe het het liefst met een glas rode wijn in het zonnetje.

Altijd weer bijzonder om te zien. Het pontje over het NOK. De enige die ik ooit zo heen en weer heb zien gaan. Kost maar € 3,0 dus het heen en weer hebben we aan ons voorbij laten gaan.

Ondanks het mooie weer dat we tot heden gehad hebben was het door de watertemperatuur nog onaangenaam koud op de boot. Hier staat Karin dan ook dik ingepakt te sturen op de drukbevaren Elbe.

De, van een dierbare collega gekregen Popeye, zat na een paar minuten varen op het IJsselmeer helemaal onder de muggen. Gelukkig kon HIJ daar wel tegen. Momenteel is hij weer mugvrij.

De allereerste dag op de boot nadat we alle spullen vanuit de auto in de boot gestopt hadden. We wisten even niet hoe dit allemaal zo op te bergen dat we zelf ook nog zitten konden.

strip sudoku

Straks nodigen we onze Zweedse buren uit voor een potje strip-sudoku. Allemachtig, wat is het hier warm. Ons prinsesje had het koud dus heb ik de Wallas-kachel aangezet. Machtig mooi ding want hij doet waar hij voor gemaakt is: warmte verspreiden. Maar als je hem heel laag zet maakt hij een teringgeluid dus minder dan half is niet mogelijk. Ondanks de wind, de regen en een buitentemperatuur van 10 graden trek ik zo mijn korte broek aan.
En wat we vandaag verder beleeft hebben?
Met de fiets erop uit. In de regen. Niet echt een fijne combinatie. Dus maar eerst op de markt een tentje in om wat lekkers te nuttigen. Koffie met een lekker stuk taart, of zo. Blijken we in een luxe bejaarden aanleun-koffie-toko te zijn belandt. Cappuccino mijnheer? Kost maar 2,80.
Overal om ons heen zaten netjes opgedirkte oude vrouwtjes. Rokje, bloesje, sjaaltje, pluutje.
Was weer echt een succes. Maar niet heus. En tijdens de wandeling raakten we verzeild (woordspeling) in Karlstadt. Reuzegroot warenhuis. Maar als je niks nodig hebt loop je daar toch enigszins met je ziel onder je arm.
Maar gelukkig klaarde het op en konden we de geplande fietstocht afmaken. Langs monumentale torentjes en andere bouwwerken. In 1138 is Lubeck gesticht en sinds die tijd hebben ze heel wat mooie bouwwerken neergezet. Morgen nog een keer te voet erlangs.
Nog steeds verbazen we ons over de fietspaden, die er soms gewoon niet lijken te zijn. Bijna omver gereden door een bus, zo’n harmonicading, en diverse keren uitgetoeterd door automobilisten. En soms houdt het fietspad gewoon op en rijd je op een drukke doorgaande weg. Met een mandje vol met Aldi-boodschappen. En een plastic tas in de hand. En van die grote kinderkopjes. Blij dat we zo aan het toetje beginnen: 1 liter stracciatella yoghurt.

Schots restaurant

Na een uur zoeken naar de havenmeester, ik kreeg nog 25 euro pfand voor een sleuteltje, wilden we op de fok naar Lubeck zeilen. Sorry Frits, maar we hadden voornamelijk wind tegen, dus mocht ijzeren Hein weer aan de slag. Omdat we de boot daar een week willen laten liggen, donderdag trouwt de oudste van de zus van Karin, willen we wel een goede plek hebben en niet ergens tegen een kade aan liggen rijen. En dat iedereen vanaf die kade net in jouw boot moet pissen. Maar het valt mee. Ze hebben een drijvende ponton (nieuw), van een meter of 100. Dat weet ik omdat ik er 10,8 seconden over doe van begin tot eind.
Wij liggen gezellig aan de binnenkant zodat er niemand meer bij ons langszij kan. De stootwillen en de boot ontdaan van het opgedroogde zout en zand dus nu kunnen we de boot met een grust hart achterlaten. Nog een speciaal prijsje met de (Hollands sprekende) havenmeester kunnen maken. 8 nachten a 13,50 per nacht is in totaal 50 euro. Kunnen we eindelijk een keer uit eten. We hebben hier een prachtig Schots restaurant gezien.

de eerste dag van het zeilseizoen

Vandaag is de eerste dag van het zeilseizoen! Om 10:30 uur geht’s loss. Het leek wel een mierennest. Gisteravond zaten we met zijn tweetjes in de haven (laten het er 6 geweest zijn) en nu is iedereen druk bezig zijn boot op te tuigen voor deze heugelijke dag. Ze gaan straks een stukje zeilen met zijn allen en na afloop zal er wel gezellig nagepraat worden. Als ware het een dinsdagavond.
Wij nog even geprobeerd het veld dwars te doorkruisen maar omdat wij over stuurboord lagen pakte dit anders uit dan gehoopt.
Op aanraden van een van de zeilers uit Neustadt voor de derde brucke aangemeerd in Travemunde. Zoek eens op op internet hoeveel boten er daar dagelijks gelost en geladen worden. Ongelovelijk dat we zoveel spullen te vervoeren hebben. Het was een komen en gaan van cargo-schepen. En blijkbaar hadden we nog steeds die cementmolen niet overboord gekeilt want die wist ook van geen ophouden. Komt er nog wat golfslag bij en je kunt wel raden hoe wij geslapen hebben. Kostte ook nog even 15 euro waarbij het meteen de duurste haven tot nog toe is. En de douche was 1 euro. Gelukkig komt er ook warm water uit de kraan bij de wastafel.
En op de vraag hoe bij ons de taakverdeling is aan boord: Ik doe alles behalve de was.

campings all-over

We moeten het niet overdrijven dus doen we vandaag maar een klein stukje. Het is ongeveer 10 mijl en uiteindelijk doen we er twee-en-een-half uur over. Lekker spelen met de nieuwe Genaker wat ik toch nog niet helemaal onder de knie heb. Zo weet ik dus niet het verschil tussen TACK en CLEW. En ik begrijp ook niet wat het verschil zou kunnen zijn.
Vlak voordat we in Neustadt waren zagen we allemaal witte stippen langs de kust. Later bleken dit GIGANTISCHE campings te zijn. En dan dus alleen maar caravans. Met voortent, windscherm, hekje, kuiltje, biertje en bijna overal zo’n Duitse auto op de prive parkeerplek. En dan een stuk of vier van deie campings achter elkaar. En net als in het IMAX-theather liep het schuin omhoog en had iedereen uitzicht over de Lubeckerbaai. Ach, als je het naar je zin hebt.
O ja, voor de mensen die nog wat cultuur willen opsnuiven: op 3 mei 1945 zijn er twee grote gevangenisschepen in de Lubeckerbaai door de geallieerden gebombardeerd en hierbij zijn er 7000 mensen omgekomen.
En nog een leuk idee om met de afdeling te doen: karten voor 3 euro pp. Doen we op wel een dertig meter lange baan!

we kunnen het nog

Gaan we wel of gaan we niet.
De weersverwachting was 3 tot 4 BF met in de loop van de dag aantrekken naar 5 tot 6 BF. Oostenwind, dus eerst een uur tegen de wind in en daarna 4 uur halve wind varen. Maar omdat we dit seizoen nog geen echte wind meegemaakt hebben zien we er allebei toch wel tegenop. Toch maar de wekker om 7 uur gezet zodat we om 8 uur konden vertrekken.
Maar wie de familie De Gouw een beetje kent weet dat dat niet gaat lukken. Na een onderonsje met onszelf en met de havenmeester voeren we pas om half 10 de haven uit. En buiten de haven bleek het dus al een 4BF te zijn! Maar al motorzeilend onder de brug tussen Fehmarn en het vasteland door, paste maar net de brug heeft maar een doorgang van 22 meter, kregen we er steeds een beter gevoel bij. En toen we na de laatste groene ton van de geul halve wind konden gaan zeilen ging het als een tierelier. Grootzeil zonder rif en grote Genua gaf een snelheid van 6,5 knopen. Deden we toch maar even.
In de haven was het weer zoeken naar een groen plekje. Maar we hadden een mooi plekje vlakbij de wal, hoef je niet de hele steiger op en af te lopen. Tot we na drie uur het dieptealarm af hoorden gaan en het water ondertussen al 70 cm gezakt was. Na overleg met de havenmeester besloten op de boot te verkassen naar een dieper gedeelte van de haven.
Maar ondertussen was het wel harder gaan waaien en stonden er 24 knopen op de teller. Een 6 BF dus. Niet echt een windkracht waarbij je entousiast de boot gaat verleggen. Maar blijkbaar hebben we meer in ons mars dan we zelf wisten want ook dat ging heel soepel. Ze hoeven maar 1 meerpaal opnieuw recht te zetten.
Iets teveel eten gekocht en gemaakt (pond gebakken aardappels, pond sperciebonen en een pond schnitsles) en nu lekker aan een Irish Coffee. Je zult het maar beleven.

fietsen in Orth

De dag van de fietstocht. Over dijken, voornamelijk onverhard, kleine dorpjes, veel campings, onder de brug door en in de “grote” stad genoten van een heerlijke halve liter Weizen. Weliswaar flink aan de prijs, wij vinden 3,90 duur, maar zo uit de wind en in het zonnetje hoor je ons niet klagen. Beetje kijken naar de mensen die voorbij wandelen. Als toetje een apfelkuche genomen en met zijn tweeen gegeten. Compenseerd de bierprijs enigszins.
Bij Karin was het biertje stevig aangekomen en het rechtuit fietsen kostte toch enige moeite. Kwam er nog bij dat de gisteren beloofde wind inderdaad was gaan waaien en wij na anderhalf uur wind mee nu ook een stukje wind tegen voor ons kiezen kregen.
Maar het is een mooi eiland en de tijd vloog voorbij.
Vergeet ik nog bijna een dingetje van huishoudelijke aard te vertellen. Karin heeft voor het eerst tijdens een vakantie de was gedaan! Schijnt wel funest te zijn voor de kleur van mijn spijkerbroek maar nu ruikt hij weer lekker en blijft niet meer rechtop in de hoek staan. Kostte in deze haven maar 1,50. In Kiel moest er 3 euro in voor dezelfde anderhalf uur.

dag van het niets doen

Het is vandaag 1 mei! Schijnt een bijzondere dag voor de Duisters te zijn. Ze doen dan helemaal niets. Behalve natuurlijk de standjes met bradwurst en bier bemannen. Voor ons in ieder geval het uitgelezen moment om verder oostwaarts te trekken. We moeten namelijk door een gebied waar het Duitse leger het noodzakelijk acht om welhaast iedere dag schietoefeningen te houden. Putlos en Todendorf. Maar vanwege deze voor hun bijzondere dag kunnen we er vrijelijk doorheen varen. En de voorspellingen voor de wind zijn dusdanig dat we niet te lang moeten wachten. We moeten naar het oosten en het schijnt dat het steeds harder gaat waaien, uit het oosten.
Deze dag was er in ieder geval een zonder noemenswaardige wind. Dus motortje aan en zeven en een half uur later zijn we in het idyllische plaatsje Orth. Op het eiland Fehmarn. Is niet een eiland waar we twee weken vakantie door zouden kunnen brengen maar is heel leuk om een mooie fietstocht te maken.
Heerlijk op een bankje gezeten met uitzicht op de vuurtoren en de ondergaande zon. Wederom asperges gegeten a la Gerard. Nogmaals van harte bedankt voor de vele uren pratijkoefenen.